Even snel naar de wc bedacht ik bij mezelf toen ik Dot de Beagle naar buiten liet. Waar kan ze heen? Dacht ik ook nog snel terwijl ik om me heen kijk of er toch niet ergens een uitweg te bekennen is. Met een gerust hart loop ik de trap op naar binnen om snel te gaan toiletteren. Mijn schrik is dan ook enorm groot als ik terug kom en Dot is nergens meer te bekennen.
De bel gaat en dit betekend vandaag visite! Vier boerboelen zitten er al helemaal klaar voor, want dat wij weten dat we bezoek krijgen is logisch, maar dit moeten mijn boelen nog maar afwachten.
Zodra er ook nog echt iemand binnen komt en er enthousiast gesproken wordt, is het voor de boelen zeker, vers vlees in The house!
âKijk Diezelâ fluister ik zacht in zijn flappers, âde buurman is fotoâs aan het makenâ. âHij vindt zijn huis zeker heel erg mooiâ mompel ik. Mijn buurman wilde wegrijden, maar bedacht zich toch en reed weer naar achteren de parkeervak in, pakte zijn mobieltje en begon fotoâs te maken. Toen zette hij de motor van de auto uit en stapte vervolgens uit. âDe buurman is iets vergeten â zeg ik tegen Ziva en ik hou haar iets korter. Ziva is iets humeurig tegenwoordig en heel beschermend.
Sommige dingen vallen je pas veel later op en als het dan opvalt ben je dol gelukkig. Ineens was het er niet meer. Daisy haar naam werd niet meer om de minuut geroepen. De hele dag riepen wij: âDaisy! Hou op!â, âDaisy kappen nou!â, âDaisy niet doen! Daisy! Daisy!â daarna een diepe zucht aan onze kant en we staan op om Daisy een zetje te geven of nog erger om haar poot tegen te houden, die elke keer weer schade aan haar oor of lichaam toe brengt.
Als ik om me heen kijk ben ik intens gelukkig! Al mijn boerboelen liggen heerlijk bij elkaar te slapen. Vooral mijn twee mannen negeren elkaar niet meer en zijn weer zoals ze horen te zijn: âfamilie en accepteren elkaar zoals van oudsâ. Al is dit weleens anders geweest en dat komt allemaal door mijn toedoen. Dat het nu weer normaal is, is ook allemaal mijn verdienste. Niet dat ik hier trots op mag zijn, want dat het fout ging is toch ook mijn eigen rot schuld, dus logisch dat nu ik normaal doe mijn roedel weer als een hechte groep functioneert.
Een probleem! Een heel groot probleem hebben wij en ik weet even niet wat ik hiermee aan moet. Natuurlijk hebben we dit eerder gehad, maar ik heb hier nooit zo erg bij stilgestaan, tot vanmorgen.
Ik liep heerlijk in mijn Utopia tot er ineens een super grote gloeilamp boven mijn hoofd aanging. Verschrikt keek ik naar mijn meisje â Ziva mijn supermuts meisje- en ik dacht âwauw chippie nu snap ik het! Dit is niet handig, totaal niet handig :-(â.
Zwanger? Of toch weer schijndrachtig! Omdat ik niet weer net als de vorige keer dingen wilde gaan zien die er niet waren, ben ik dit keer iets terughoudender geweest in mijn uitspraken. Al had ik op een keer wel zoiets ik eet mijn hoed op als ze dit keer niet drachtig is â nu kan ik dit met veel bravoure roepen, want ik heb helemaal geen hoed om op te kunnen eten -.
Na het verbieden van het âwhappen en bellenâ tijdens het fietsen wordt het nu ook wel eens tijd dat er niet meer getelefoneerd en gewhapt mag worden tijdens het uitlaten van je hond! Hoe vaak zie je het wel niet âmensen die tijdens het honden uitlaten continu met hun twee handen bezig zijn om hun sociale contacten bij te houden via de mobile telefoonâ.
Lees verder Verbod op Whappen en bellen tijdens het uitlaten!
âNee! Dat ligt echt niet lekkerâ zuchtend gaat Ziva van de bank af. Voorzichtig gaat ze liggen op Ă©Ă©n van de kussens die midden in de kamer ligt. âNee! Dat ligt ook niet lekkerâ dan staat ze weer op om op haar elf en dertigste naar de bench te lopen. âNee! Hier wil ik ook niet liggenâ roept ze gefrustreerd en komt even bij me staan. Natuurlijk krijgt ze die kroel waar ze zoân behoefte aan heeft, dan loopt ze naar Daisy en geeft haar een lik en loopt dan weer naar de bank. Ze springt er heel voorzichtig op en kijkt me droevig aan en legt dan zuchtend haar hoofd op een kussen.
Half 1 in de nacht, stil lig ik in bed te wachten tot de deurbel gaat of nog enger er met veel lawaai politie onze huisje in komt stormen. Voordat ik naar bed ga check ik via maps nog even wat de snelste weg naar Nederland is. Binnen 1 uur kan ik in Maastricht zijn, dit in mijn achterhoofd val ik uiteindelijk in een diepe onrustige slaap.
