“Help vrouwtje! Help me toch alsjeblieft” hoor ik Mac klagelijk jammeren en daarna volgt een huil waar de wolven jaloers op zouden worden. Rennend zo snel ik kan – en dat is jammer genoeg voor Mac altijd te langzaam- ren ik naar mijn vriendje. Wat ik dan zie is te zot voor woorden en het zou zo lachwekkend zijn als Mac er niet zo intens zielig bij zou kijken.
“Hotel Elkerbout is niet meer zoals het geweest is!” moppert mama Ziva terwijl ze me een beetje boos aankijkt. “Hoezo?” roep ik verbaasd. “Die pups van jou krijgen alles wat hun hartje willen. Van het beste vers vlees tot de leukste speeltjes” gil ik nog harder dan Ziva. Ja wij bakwijven kunnen er wat van en wie het hardst schreeuwt, wie het beste gehoord wordt zeg ik maar zo.
Wat een toestand in huize Elkerbout! 9 pups en maar 10 tepels dit betekend voor Ziva en mij dat we samen een perfecte tafelschikking moeten organiseren. Natuurlijk willen alle 9 pups het liefst op de beste plaats zitten – lekker achteraan bij de dikste tepels met de meeste melk productie-. Dit betekend nog wel eens knokken aan de melkbar.
“Komen jullie de pups even bewonderen?” roep ik enthousiast tegen de rest van de roedel. Daisy is er als de kippen bij, want de hele nacht en ochtend heeft ze alles goed in de gaten gehouden en had haar mama steun nodig dan stond Daisy helemaal voor haar klaar. Ook Diezel die kwam af en toe even boven de bak hangen, want al dat gepiep trok zeker ook zijn aandacht. Mac die stopte geregeld cru zijn neus de bak in en keek even snel hoe de situatie er bij stond en trok zich dan weer discreet terug om ervoor te zorgen dat er niets met zijn – voor Mac is alles en iedereen van hem- kroost zou gaan gebeuren.
Vrijdag 15 juli Ziva is vandaag precies 59 dagen drachtig! Vandaag zouden de pups geboren mogen worden als ze dit zouden willen, want ze zijn nu levensvatbaar. Ik ga zelf voor de 62ste dag – omdat ze niet zo’n groot nestje verwacht en hoe groter het nest hoe vroeger de bevalling -en met dit in mijn gedachte is mijn verbazing best groot als Ziva vrijdag heeft besloten dat de tuin toe is aan een groot renovatie beurt. Deze beurt bestaat uit enorme kuilen! “Kuilen zijn in de mode en zeer praktisch om in te bevallen” mompelt mijn meisje al aardig buiten adem.
Een probleem! Een heel groot probleem hebben wij en ik weet even niet wat ik hiermee aan moet. Natuurlijk hebben we dit eerder gehad, maar ik heb hier nooit zo erg bij stilgestaan, tot vanmorgen.
Ik liep heerlijk in mijn Utopia tot er ineens een super grote gloeilamp boven mijn hoofd aanging. Verschrikt keek ik naar mijn meisje – Ziva mijn supermuts meisje- en ik dacht “wauw chippie nu snap ik het! Dit is niet handig, totaal niet handig :-(”.
Zwanger? Of toch weer schijndrachtig! Omdat ik niet weer net als de vorige keer dingen wilde gaan zien die er niet waren, ben ik dit keer iets terughoudender geweest in mijn uitspraken. Al had ik op een keer wel zoiets ik eet mijn hoed op als ze dit keer niet drachtig is – nu kan ik dit met veel bravoure roepen, want ik heb helemaal geen hoed om op te kunnen eten -.
