Bravo gaat vandaag lekker met ons mee naar het strand!

Het is een stralende dag en eigenlijk veel te warm voor eind februari. De thermometer tikt wel 16 graden aan en dit betekend een geweldige drukke stranddag. Als je een hond goed wilt socialiseren kan je geen betere dag bedenken. Dit was dan ook al te merken toen ik in een file belande naar het strand toe. Gelukkig wist ik een binnendoor weg naar Petra en Dick dus ik kwam nog redelijk op tijd op mijn bestemming aan.

“De kracht van het trainen is op de goede moment corrigeren en belonen”

Altijd weer spannend om te zien of Bravo de herrieschopper zich nog iets herinnerd van zijn les van gisteren. Honden zijn gelukkig niet dom en helemaal de Border Collie type hond niet. Zij willen graag pleasen en dat was gisteren al ontzettend duidelijk. Bij 1x piep ter correctie en mijnheer zat strak tegen de benen van Dick aan. Dit was voor mij een duidelijke teken: “Bravo heeft de nodige trainingsuurtjes achter de rug”. We hoeven deze lessen alleen nog maar even uit een stoffig kastje die in zijn hersenen gegrift staan te vissen.

Na een lekker bakje thee met honing gaan we op weg. Bravo heeft er duidelijk zin in, want hij zit al om ons heen te springen van enthousiasme. Dat het druk zal zijn hadden we best verwacht, maar zo druk! Dat is toch wel een cadeautje. Ik ben namelijk van mening dat een hond het beste leert als je hem gelijk in het diepe gooit. Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik nog even niet zeker weet wie we in het diepe gooien, “de baas of de hond”.

We gaan op pad en Bravo moest eerst even goed inkomen, want een eigenschap die er al een tijdje in zit, krijg je er niet zomaar even uit. Dus bij de eerste paar honden wilde hij nog wel even vertellen dat ze op moeten zouten, want hij is de baas. We hebben hem even duidelijk gemaakt dat hij dit niet is en ook nooit zou zijn. Hij leert snel en begon de andere honden net als gisteren al gauw te negeren.

Kat in het bakkie zou je denken. Nou fout gedacht, want hij begon van enthousiasme andere rare dingen te zien. Weet je dat wij mensen hele rare lange dingen aan onze romp hebben hangen en als we lopen slingeren die heen en weer. We noemen deze dingen armen alleen begrijp ik best dat dit voor honden best vreemd overkomt. Net als mijn Chibi en Ziva heeft Bravo ook zoiets “wat is dat nou” en omdat er toch genoeg mensen rondlopen en je even niets te doen hebt – want honden pesten mag ineens niet meer van zijn flauwe baasjes-, is het toch best grappig om even naar die rare armen te happen.

Oeps dit is niet handig van Bravo al snap ik hem best maar mensen vinden dit over het algemeen niet echt prettig. Gelukkig konden we dit makkelijk aan Bravo uitleggen en na enkele overredingskracht beloofde hij ons dat hij het niet meer zou doen – al blijft hij het jammer vinden, want het was best een leuk spelletje. Vooral de kreetjes die de mensen uiten-.

Iedereen die mij kent weet dat ik niet zo moeilijk ben en ik merk wel wat er gebeurt. Al moet ik zeggen dat ik soms van mijn daden wel spijt heb, maar je kan beter even spijt hebben dan moeten denken dat je iets gemist heb toch? Als we bij het strand komen en al die mensen en honden zien heb ik zoiets van “wauw wat een heerlijke uitdaging”.

Doe Bravo maar los roep ik naar Dick en Petra en met veel vertrouwen ( waarschijnlijk in mij en dat is soms al een wonder) gooit Dick Bravo los. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er steevast in geloof dat Dick en zeker Petra gelijk spijt hadden van hun daad. Bravo rende gelijk naar alle mensen en met een torpedo duik vliegt hij op twee kleine Franse bulletjes af en die worden ook totaal verpletterd.

Als Bravo dan nog normaal erop af zou rennen, dan zou je dit nog grappig kunnen vinden. Maar nee het is luid gillend en erop duiken net alsof hij die twee arme hondje wilde grijpen. Gelukkig was dit totaal Bravo zijn intentie niet, maar dat snapte de bulletjes niet dus die begonnen als een speenvarken te krijsen. Het grappigste van het geheel is toch wel dat wij luid “Bravo!” roepen en dit is toch wel erg hilarisch te noemen. De fluisteringen om ons heen was dan ook niet gering “Nou zo Bravo is hij niet”.

De baasjes van de bulletjes die zien gelukkig wel de humor van het geheel en pakt Bravo even bij zijn tuig en beschermt zijn hond voor die brute speel enthousiasme. We lijnen Bravo weer even aan en ik besluit dat we de prikkels toch even moeten verminderen, want dit was toch even iets te heftig voor onze grote vriend.

We lopen een stukje terug naar de duinen waar er iets minder mensen en honden lopen zodat mijnheer even zijn teveel energie kwijt kan raken voordat we de massa mensen en honden weer gaan verassen met onze Bravo.

Dit gaat stukken beter! Bravo rent van hot naar her maar kan niemand lastig vallen. We kunnen zo ook goed zien waar hij wel en niet naar luistert en hoe zijn aandacht naar ons toe is. Ik kan niet anders zeggen dat dit echt perfect gaat. Hij luistert wanneer wij hem roepen en hij is oprecht een heerlijke vrolijke knul.

Natuurlijk heeft hij wel zijn momenten en dat was jammer genoeg op een ongelukkige moment. Er komt een Staffordshire bull terriër aangelopen tussen zijn vrouwtjes in. Dit is voor mij al een teken dat je hem beter met rust kan laten, want dat wilt hij graag. Jammer genoeg snapt Bravo dit niet en rent op hem af om er met nog net geen vier poten bovenop te springen. De Stafford laat duidelijk zien hier niet van gediend te zijn en loopt stok Stijns door. De vrouwtjes reageren hier gelukkig heel kalm op en pakt Bravo aan zijn tuig op en brengt hem onder protest naar ons toe.

We moeten hierop echt trainen zeg ik tegen Dick en Petra want dit had zomaar fout kunnen uitpakken. Bravo moet bij ons blijven als er A. honden aan de lijn zitten. B. het duidelijk is dat een hond geen gezelschap wilt. C. er honden lekker bij hun baas in het zand zitten. Zo gezegd zo gedaan en het was dan ook verassend hoe goed Bravo bij ons bleef lopen als we dit duidelijk aangaven.

Even ging het fout toen hij ons kwijt was in de mensenmassa, maar hij vond ons gauw weer terug. Het was een leerzame dag voor Bravo maar ook zeker voor ons. Sowieso is onze middag geslaagd en is Bravo zijn overtollige energie kwijtgeraakt – en wij trouwens ook-.

Op naar heel veel mooie, gezellige, leuke wandelingen! Bravo en Dick zijn hier klaar voor! fffffff