Bravo de kroelbeer binnen en buiten een pitbull

Het is best een groot risico als je een hondje adopteert van een organisatie die honden uit een ander land weer hoop geven. Je weet nooit welke trauma’s deze honden hebben opgelopen in hun eigen land en ook niet wat ze hier in Nederland al hebben beleefd. Natuurlijk ben ik wel blij dat er organisaties zijn die dit bewerkstelligen en deze honden een nieuw mooi toekomst bieden.

“Een hond kan pas iets leren als hij fouten mag maken!”

Ook ben ik dolgelukkig dat er mensen zijn die graag deze honden een plekje willen geven in hun gezin. Het is dan ook erg jammer als je er te laat achter komt dat de trauma’s die deze arme hond heeft jouw pet totaal te boven gaat. Helemaal is het triest als deze lieve hond al het hart heeft gestolen van het gezin die hem zo graag in hun gezin wilde opnemen.

Dit overkwam Bravo. Bravo is een leuke speelse reu die lijkt op een Border Collie met dezelfde energielevel. Bravo komt uit Tunesië en nadat hij is aangereden kwam hij in Nederland om te revalideren en zo kwam hij uiteindelijk bij een gezin die zijn energielevel niet aankon. Bravo was te enthousiast buiten en binnen de grootste knuffelkont die je maar kan vinden. Alleen hij heeft wel geleerd dat blaffen de manier is om je te uiten. In Nederland is hij een paar keer aangevallen door andere honden dus hij heeft “de manier gevonden” om zich te verdedigen en dat is om zelf alvast in de aanval te gaan.

Dick de vriend van mijn nicht Petra kwam Bravo tegen op de site van de organisatie. Alleen twijfelde hij net iets te lang waardoor Bravo zijn geluk bij een ander gezin mocht beproeven. Als hij een week later weer op de site van de organisatie kijkt ziet hij de guitige kop van Bravo weer. Dit moet een teken zijn en hij belde direct de organisatie op en hoorde dat het gezin gek op Bravo is, maar ze kunnen hem niet aan.

Dick en mijn nichtje Petra maakte gelijk een afspraak en waren enorm benieuwd hoe deze kwajongen in het echt zou zijn. Nadat Dick en Petra een tijdje met de baasjes van Bravo gepraat te hebben was het al snel duidelijk dat Bravo het best gelijk mee kan gaan naar zijn nieuwe huisje en zo gezegd zo gedaan. Bravo kwam bij zijn nieuw gezin in “Kijkduin” daar kon hij zijn energie helemaal kwijt.

Bravo had al snel vriendjes gesloten met Pip de poes. Ook Petra die de dood van Scout (hun vorige hond) nog aan het verwerken is palmde hij al snel in. Alleen zo lief dat Bravo binnen is, zo’n vreselijke draak is hij buiten. Als Bravo maar een hond ruikt dan lijkt hij wel een pitbull. Gelukkig voor Dick is Bravo niet zo’n heel groot zware hond, want Bravo wilt het liefst de arm van Dick eruit trekken. Hij heeft er alles voor over om die hond te verscheuren, tenminste zo lijkt het.

Nou is Anita heel nieuwsgierig aangelegd en ik wilde dit pitbull gedrag weleens met mijn eigen ogen aanschouwen. Op zaterdag was het zover, Ron en ik gingen gezellig bij Petra en Dick eten en de eerste de beste uitlaatbeurt ging ik mee om te zien hoe Bravo zich nu echt gedraagt. Ik kan jullie vertellen dat Dick niet overdreef toen hij me vertelde hoe hysterisch Bravo naar andere honden toe deed. Wauw je zou hem echt niet los durven te laten als hij dit gedrag vertoonde, maar ik had mijn twijfels of hij het ook echt meende.

Alle kleine hondjes laten hetzelfde gedrag zien “Ik heb een grote bek dus pas op”, maar ondertussen willen ze dit eigenlijk helemaal niet. Onze Mac was net zo’n held hij dacht ook als ik maar hard genoeg schreeuw dan zijn de andere vast onder de indruk, maar ondertussen hebben ze helemaal geen zin in conflicten. Ik was dan ook van mening dat ik dit gedrag met een trainingsband  duidelijke commando’s terug kon leiden tot normale wandelingen en dat Bravo weer het vertrouwen zou krijgen dat niet alle honden hem wilt aanvallen.

Eerst zou er die week nog een gedragstherapeut langskomen en dat leek mij een heel goed plan, want die hebben toch weer meer inzichten dan ik. Ik ben geen gedragstherapeut en ik neem alleen mijn ervaring mee en hoop dat het werkt. Meer kan ik niet doen, maar meestal werkt mijn gezond verstand wel. We zouden het weekend erop kijken of mijn manier werkt om Bravo wat meer vertrouwen te geven -en natuurlijk ook zijn baas-. Zodat de wandelingen weer leuk worden.

Jammer dat als je om hulp vraagt de therapeuten al gauw komen bij “ontwijk andere honden”. Nu snap ik dit best wel alleen dit is wel de veiligste manier om een probleem te omzeilen. Vooral in Kijkduin en helemaal waar Petra en Dick wonen -aan de rand van de duinen- is dit best een dingetje. Hier heeft iedereen een hond, dus waar je ook naar toe kijkt lopen baasjes met hun trouwe viervoeter. En zoals iedereen wel weet lopen de meeste honden ook gewoon los mee. Om dan te zeggen ontwijk “andere honden”, dan moet je toch wel hele rare dingen doen. Eigenlijk is dit een onuitvoerbaar plan of je moet lekker vroeg je ochtend wandelingetje doen en er ’s avonds lekker laat weer op uit gaan.

Ook ben ik van mening dat je een hond niets leert als je het probleem uit de weg gaat. Mijn motto is dan ook altijd “Als een hond geen fouten kan of mag maken, leert hij helemaal niets”.

Zaterdag om 15:00 gaan Dick en ik op weg om eerst even op een rustig plekje Bravo te leren wat wij van hem verwachten om daarna een lekker druk pad vol met honden, mensen, fietsers en weet ik veel wat nog meer in te gaan. Op dit pad moet je elkaar dichtbij passeren, dus als dit niet de perfecte pad is om te zien of onze training vruchten afgeeft dan weet ik het niet meer.

Bravo blijkt de basis principes feilloos te snappen. Nu ben ik een fan van het woord “terug”. Deze commando is in alle situaties handig en ik moet zeggen dat Bravo een hele snelle leerling is. Ook snapte hij bij elke piepje die ik hem gaf wat ik van hem wilde en dat maakte ons steeds enthousiaster.

Oké de proef op de som! We gaan de drukke uitlaat pad op en eerst wilde hij nog wel even een paar honden vertellen dat ze op moeten zouten, maar toen hij merkte dat niemand hem kwaad wilde doen mochten ze hem best besnuffelen. Zelf snuffelde hij er ook op los en dit vond ik al een hele overwinning van onze Bravo.

Het spannendste is toch wel wat doet hij als de honden naar hem toe komen? En dat bleek niet veel te zijn. Hij had heel goed door bij welke hond hij wel hysterisch kon doen en bij welke niet. Dit was voor mij een heel mooi gegeven. Dit betekende dat hij de honden wel begreep, maar het gewoon allemaal een beetje moeilijk vindt. Hij springt het liefst bovenop een hond om daarna aan te geven dat hij alleen maar wilt spelen. Raar gedrag voor ons mensen, maar gelukkig begrepen de meeste honden dat hij het goed bedoelde.

We waren dan ook verheugd om Bravo te zien genieten en ik wilde zeker de volgende sprong wagen namelijk “lekker los gooien zodat hij zijn energie kwijt kan raken”. Bravo die nu aardig moe is door al de indrukken van vandaag, laten we eerst maar even uitrusten. Dick en ik spreken af dat we morgen (zondag dan is het ook heel erg druk) lekker naar het strand zullen gaan om te zien hoe Bravo zich ging redden tussen al die spelende kinderen, loslopende honden en vooral al die mensen om zich heen.

Dit was in ieder geval een heerlijke goed geslaagde wandeling en ik ben heel benieuwd naar morgen!