Wat een toestand in huize Elkerbout! 9 pups en maar 10 tepels dit betekend voor Ziva en mij dat we samen een perfecte tafelschikking moeten organiseren. Natuurlijk willen alle 9 pups het liefst op de beste plaats zitten – lekker achteraan bij de dikste tepels met de meeste melk productie-. Dit betekend nog wel eens knokken aan de melkbar.
Er komt een vreselijk gehuil uit de kraambak en als ik verbaasd ga kijken of er iets vreselijks aan de hand is, ben ik nog verbaasder dan ik al was. Ziva huilt als een cry baby samen met haar pups in het rond. Met een ongelovig verbaasd gezicht ga ik op de bank zitten en bekijk dit rare tafereel op afstand.
“Komen jullie de pups even bewonderen?” roep ik enthousiast tegen de rest van de roedel. Daisy is er als de kippen bij, want de hele nacht en ochtend heeft ze alles goed in de gaten gehouden en had haar mama steun nodig dan stond Daisy helemaal voor haar klaar. Ook Diezel die kwam af en toe even boven de bak hangen, want al dat gepiep trok zeker ook zijn aandacht. Mac die stopte geregeld cru zijn neus de bak in en keek even snel hoe de situatie er bij stond en trok zich dan weer discreet terug om ervoor te zorgen dat er niets met zijn – voor Mac is alles en iedereen van hem- kroost zou gaan gebeuren.
4 november ’15 is het zover Ziva staat als een huis en mag gedekt worden. We hebben weer voor Cobus gekozen omdat de combinatie Ziva en Cobus super is. De kids van deze twee zijn nu ongeveer 17 maanden en zijn allemaal heerlijke gezonde lieve boerboelen geworden. Ze hebben het karakter wat ik graag in een boerboel zie namelijk lief voor mens en dier, maar bewaken het gezin met hun hart en ziel. Alleen als het baasje zegt het is goed dan zijn het geweldige gastman/vrouwen.
