De dierenarts komt langs! Ziva en haar pups zijn gezond verklaard!

“Komen jullie de pups even bewonderen?” roep ik enthousiast tegen de rest van de roedel. Daisy is er als de kippen bij, want de hele nacht en ochtend heeft ze alles goed in de gaten gehouden en had haar mama steun nodig dan stond Daisy helemaal voor haar klaar. Ook Diezel die kwam af en toe even boven de bak hangen, want al dat gepiep trok zeker ook zijn aandacht. Mac die stopte geregeld cru zijn neus de bak in en keek even snel hoe de situatie er bij stond en trok zich dan weer discreet terug om ervoor te zorgen dat er niets met zijn – voor Mac is alles en iedereen van hem- kroost zou gaan gebeuren.

Ziva laat trots haar nieuwe aanwinst aan haar roedel zien en ik verwonder me er weer eens over hoe gemoedelijk alles gaat. De hele nacht hielden mijn schatten de wacht terwijl Daan en ik als kraamvrouwen functioneren. Af en toe kwamen ze even kijken of we alles wel onder controle hadden – al vond Daisy dat zij het allemaal veel beter kan en dit maakte ze ook heel vaak kenbaar-.

Al hadden we wel een paar afvallers terwijl het later en later werd – roedel en gezinsleden ;-)-. Mac die heel chagrijnig kan worden als het te laat voor hem wordt, probeerde net als een klein kind het de hele avond vol te houden, maar ik heb hem maar uit zijn lijden verlost om hem rond een uur of 3 naar bed te brengen. Diezel die geloofde het allemaal wel en kwam af en toe even kijken. Vertelde ons hoe goed we het wel deden om daarna zich weer heerlijk in dromenland te storten.

Daisy die snapte dat Daan, Ziva en ik alle steun nodig hadden die we konden krijgen en stond dan ook de hele avond voor ons klaar. Even een kijkje en een likje op onze en mama haar snuit om ons aan te moedigen. Natuurlijk draaide mijn lieve prinsesje af en toe een beetje door en wilde ook wel even de zorg voor de pups op zich nemen, maar dat was echt niet nodig.

Als we klaar zijn met de bevalling en voordat ik mijn mandje ga opzoeken is Daisy dan ook de eerste die de pups mag komen bewonderen. Nieuw leven wat is dat toch mooi zelfs Diezel zie ik ervan opknappen. Blij en voldaan ga ik mijn bedje opzoeken samen met Ziva en de pups.

De dierenarts die maandag langs zou komen belde toch nog even op om te vragen of hij vandaag al mag komen vanwege de drukte waar hij zich maandag in moet storten. Natuurlijk ben ik hier alleen maar blij om, want het is altijd fijn als er iemand de eindcontrole voor je doet.

Om half vier komt de dierenarts plus assistente aan en Ziva doen we even vast en de jonge grut in de tuin. Niet omdat ze de dierenarts verscheuren welnee ze knuffelen de dierenarts plus assistente liever helemaal dood. Omdat het keuren van de pups plus moeder dan een hell of a Job wordt gaan ze gewoon even lekker de tuin in tot ongenoegen van de twee pubers.

De pups wordt betast, bekeken, geknuffeld en worden allemaal goed gekeurd. Ook krijgen we een complimentje dat alle honden gewoon gezellig bij de kraambak lopen en het geen probleem is dat iedereen even komt kijken. “Deze pups worden zo heel goed gesocialiseerd” zij hij heel enthousiast.

Ziva vind vreemde mensen toch nog wel een klein probleempje, maar mijn verbazing is toch groot dat ze niet eens zo erg haar best doet om de pups te beschermen en dat is best wel prettig 🙂

De dierenarts mag zoals gewoonlijk alles met haar doen en ook zij wordt goedgekeurd. Ik had gedacht dat na zo’n zware lange bevalling dat ze misschien wel iets koortsiger zou zijn, maar nee hoor haar lichaam is perfect hersteld, want haar temperatuur is zoals het hoort.

Er zit geen pups meer in haar baarmoeder denkt de dierenarts en ik heb ook het gevoel dat we nu alles wel gehad hebben. Het is bij zo’n grote hond altijd lastig in te schatten of ze leeg zijn, maar dit keer heb ik hier een heel goed gevoel over en gelukkig laat mijn gevoel me dit keer niet in de steek. Ook kijkt de dierenarts Diezel even na en we zijn er samen over uit dat Diezel nooit meer goed op vier poten zou kunnen lopen omdat de spieren in Diezel zijn poot nagenoeg weg zijn, maar voor de rest doet Diezel het perfect.

Ook al was dit best een zware bevalling -omdat Ziva zich echt aan Daan en mij vast klampte. Zodra Daan en ik even niet opletten dan stopte de weeën en kwamen pas weer op gang als wij haar aaide of rustig toespraken- Ziva is na deze bevalling sneller hersteld dan bij de vorige twee. Ze is zo heerlijk relaxed dat het gewoon een genot is om naar te kijken.

Ik verwacht dan ook een geweldige kraamtijd met vast wel wat verassingen, want hier heeft mijn meisje nou eenmaal patent op :-).

Maar voor nu is het rust tijd!