Of nog erger “Zit tegen een Burn Out aan!”
“Help vrouwtje! Help me toch alsjeblieft” hoor ik Mac klagelijk jammeren en daarna volgt een huil waar de wolven jaloers op zouden worden. Rennend zo snel ik kan – en dat is jammer genoeg voor Mac altijd te langzaam- ren ik naar mijn vriendje. Wat ik dan zie is te zot voor woorden en het zou zo lachwekkend zijn als Mac er niet zo intens zielig bij zou kijken.
Mac zit in een hoekje in zijn bench te trillen als een rietje en voor hem staat één van de pups alleen maar naar hem te kijken. Snel haal ik de stoere pup bij zijn grote stoere – maar bange – broer weg.
“Mac knul toch zo eng zijn je broers en zussen toch niet” fluister ik hem in zijn grote flappers. Huilend kijkt mijn vriend me aan en ik snap dat hij even niet meer weet wat hij met al dat grut aan moet.
Sinds Diezel er niet meer is, is iedereen de weg een beetje kwijt, maar Mac toch wel het meest. Normaal speelt hij met de pups en is hij de grote lieve broer. Nu is hij ineens de enige man in de roedel en dat is toch wel even hele andere koek. Hij moet ineens iedereen beschermen en de pups helemaal, want die zijn nog te klein om voor zichzelf op te komen.
Dit valt mijn mannetje heel zwaar en kan er niet mee omgaan. Als zijn mama nu ook iets evenwichtiger is dan zou hij die taak aan haar kunnen overlaten, maar die is ook totaal van padje af.
De rustige onverwoestbare Ziva is weg en net als Diezel gestorven en dat is denk ik de druppel die de emmer deed overlopen.
Daisy die totaal geen leiders wensen heeft maakt zich dan ook het minste druk. Natuurlijk mist ze haar lieve papa, maar ze stond al onderaan de ladder van de roedel dus heeft ze totaal geen last van al dat geneuzel. Natuurlijk helpt ze haar mama wel mee met de opvoeding, maar wel alleen het leuke gedeelte 🙂
Dat het echt niet goed met mijn Maccie gaat blijkt wel als ik op een dag verbaasd naar het volgende tafereeltje kijk. Ziva ligt heerlijk op haar kussen en een pup zit ondertussen heerlijk op haar te klimmen. Ziva is duidelijk een favoriete klimtoestel en Mac staat er onbeholpen en radeloos bij.
“Wat moet ik nu doen” hoor ik hem in zichzelf mompelen. “Moet ik mijn mama redden van dit enge monster pup” gaat hij met zijn monoloog verder. “ Ik moet iets doen” en slikt nog een keer. “Mama help me dan, want ik weet het niet meer” fluistert hij hysterisch. Ziva is zich van geen kwaad bewust en speelt ondertussen heerlijk met haar puppen kind.
Totdat Mac zich duidelijk helemaal misselijk heeft gepiekerd en begint spontaan te kokhalzen. Arme jongen zodra Mac het niet meer weet en helemaal radeloos is met een situatie moet hij kokhalzen, dus nu ook. Snel loop ik naar hem toe om hem te kalmeren en lieve woordjes in zijn flappers fluister.
Gelukkig is het snel over en trekt hij zich terug naar zijn veilige bench, want we hebben 1 belangrijke regel in huize Elkerbout: “elke boerboel die rust op zijn kussen of in de bench die laat je met rust”
En dat geld vooral voor nieuwsgierige brutale puppen kinderen. Daar moeten de honden op kunnen vertrouwen en dat doen ze ook.
Dat het niet goed met Mac gesteld is dat blijkt al heel snel! Snauwend en grommend banjert Mac door het huis en als er maar één pup in de buurt is dan wordt hij helemaal gek. Wauw dat wordt wat als hij merkt dat er een pup blijft.
Als het te heftig wordt dan begint Mac weer te kokhalzen, dus we zijn heel strikt naar de pups toe: “jullie mogen overal komen, maar niet bij broer Mac!” “Want dat kan hij nog niet geestelijk goed aan”. Die arme Mac ik heb ook best met hem te doen hoor. Hij wordt in één keer in de diepe gegooid.
Eerst had opa Diezel de touwtjes strak in handen en overlijd. Mac krijgt daardoor de leiding over zijn roedel, maar niemand heeft hem ooit verteld dat hij er negen pups bij krijgt. “Negen pups weten jullie wel hoeveel dat er zijn” roept Mac boos naar me als ik hem vraag wat er nu weer aan scheelt.
“Negen pups is negen keer ellende, hoofdpijn, gegil en vooral totaal niet overzichtelijk, want ze blijven niet op één plek, ze denderen maar overal naar toe! Totaal geen rekening houden met mijn persoontje” schreeuwt en gromt Mac nu nog harder.
