Ziva is drachtig van haar prachtige vent Cobus! Rond 18 juli is ze uitgerekend.
Zwanger? Of toch weer schijndrachtig! Omdat ik niet weer net als de vorige keer dingen wilde gaan zien die er niet waren, ben ik dit keer iets terughoudender geweest in mijn uitspraken. Al had ik op een keer wel zoiets ik eet mijn hoed op als ze dit keer niet drachtig is – nu kan ik dit met veel bravoure roepen, want ik heb helemaal geen hoed om op te kunnen eten -.
Als ik voor de zoveelste keer samen met Ziva erop uit ben weet ik het zeker “ik zie een klein buikje”. Om een half uur later teleurgesteld te roepen “nee ik zie het vast weer helemaal verkeerd”. Elke dag hetzelfde gedachte en continu dezelfde twijfel. Oh wat is het toch moeilijk om een “Anita” te zijn.
Vandaag ben ik jarig en heb maar 1 grote wens namelijk een drachtige Ziva – al is de Chanel 5 van mijn Ronnie en de studiolaken van dochter en studiolamp van mijn zoon en de geweldige mooie plant van mijn vriendinnetje toch ook heel welkom-, maar pups in de buik van mijn lieve Ziva zou toch wel het toefje slagroom van mijn verjaardag zijn.
“Ik werk thuis!” roep ik al weken voor deze dag op kantoor, maar dat gaat me niet lukken, want ik ben veel te zenuwachtig. Daarom probeer ik mijn dag goed vol te plannen zodat ik om drie uur ‘s- middags al mijn kids verzamelt heb en Ziva heeft zich als een prinses op de achterbank genesteld. We kunnen eindelijk aan onze reis naar Dierenkliniek Goeree Overflakkee gaan beginnen.
Stipt 4 uur in de middag komen we aan en Ziva mag gelijk op de weegschaal. 66,7 kg weegt onze dame en nu begint mijn twijfel weer zijn kop op te steken, want bij de dekking woog ze 66,4 kg dus zoveel is ze niet aangekomen. Mijn dochter roept dan ook gelijk als ze mijn frons op mijn voorhoofd ziet groeien “Mam schei uit ze eet al twee weken niet!” “Oja dat is waar” zucht ik opgelucht.
Hans Pijl de dierenarts komt ons ophalen en Ziva wordt op de tafel gehesen. Als Hans de echoding op Ziva haar buik zet zie ik gelukkig gelijk al een vruchtje zitten – tenminste ik ben er van overtuigd dat het een vruchtje is -, als Hans niet gelijk roept schrik ik even, want zie ik het dan verkeerd? “Ze is zwanger” roept Hans terwijl hij nummer twee aan het zoeken is.
Nummer twee laat even op zich wachten en Ziva heeft besloten om haar geheimen niet snel prijs te geven en laat ons graag in spanning zitten. Als nummer twee en drie gevonden is denk ik zelf al snel dat dit de enige zijn. Claudia de dierenarts assistente steekt haar hoofd even door de deuropening en feliciteert mij eerst voor mijn verjaardag en vraagt dan nieuwsgierig “en?”. “Ze is zwanger!” roep ik met een glimlach van oor tot oor. “En hoeveel zijn het er” vraagt Claudia. “Nou zeg ik volgens mij zijn het er niet veel” praat ik haar snel bij. “Dat weet je nog niet, want we zijn nog niet klaar met tellen” roept Dr Hans zonder het zoeken te staken.
Af en toe zie ik een vruchtje voorbij komen, maar in mijn ogen zijn deze continu dezelfde embryo. Opeens als Hans het zoekstuk van de echo bij Ziva aan de rechterkant van haar buik drukt zien we opeens drie a vier vruchtjes bij elkaar zitten. De rechter hoorn is goed gevuld. Wauw wat heeft Ziva ze goed verstopt – komt ook wel een beetje omdat ze gewoon veel te dik is en dat komt niet door de puppy’s, al is dit wel de ultieme smoes voor de zwangere vrouwen onder ons , dus ook voor Ziva :-p -.
“Zes a Zeven vruchtjes heb ik gevonden” verteld Hans ons als hij het echo apparaat weg zet, zodat Ziva weer van de tafel af kan komen. Ik vind dit een prachtige score en ben dubbel blij. Een groot nest wil ik niet voor Ziva en helemaal niet voor ons. Met zes of zeven kan je gewoon hele leuke dingen mee doen zoals de pups leren “eet smakelijk”, “zitten”, “kom maar hier”. Met een groot nestje zoals 10 dan wordt dit gewoon veel lastiger.
Ook Ziva wordt chagrijnig met een groter nest dan een kleine. Ook het eten geven door mams en ons is zoveel makkelijker, dus met al is dit geweldig en heel fijn. Blij gaan we naar huis en Ziva valt door al dat gemutst aan haar buik al snel in een diepe slaap.
Wat een geweldige verjaardag is dit zeg! Het wordt weer een fantastische tijd en ik ga nu alweer bedenken wat ik de pups allemaal wil meegeven zodat ze een geweldige start krijgen waar ze hun hele leven van kunnen profiteren! Een goede start is goud waard dat heb ik nu wel geleerd! En dat ik de gelukkige ben die ze dat mag geven is toch een waanzinnig cadeau op zich.
Ziva is 18 juli uitgerekend! Dus ik houd jullie op de hoogte en denk je wauw ik zou best zo’n geweldige pup een huisje willen geven dan kunnen jullie me uiteraard mailen of bellen voor de mogelijkheden – zie puppy informatie of de homepage-.
