En we hebben besloten om hier niet over te praten!
Een probleem! Een heel groot probleem hebben wij en ik weet even niet wat ik hiermee aan moet. Natuurlijk hebben we dit eerder gehad, maar ik heb hier nooit zo erg bij stilgestaan, tot vanmorgen.
Ik liep heerlijk in mijn Utopia tot er ineens een super grote gloeilamp boven mijn hoofd aanging. Verschrikt keek ik naar mijn meisje – Ziva mijn supermuts meisje- en ik dacht “wauw chippie nu snap ik het! Dit is niet handig, totaal niet handig :-(”.
Heel dom dacht ik dat het normaal gedrag is, want ach het kan toch zo zijn dat dit alle honden deden. Ik hoorde zoveel mensen hierover klagen, maar hun honden hadden hierna toch wel een nadeligheidje die ik totaal niet had. Ach ik tilde hier niet zo zwaar aan elke hond reageert anders toch? Maar nu weet ik het niet meer zo zeker.
Wat moet ik hiermee? Moet ik dit tegen alle niets wetende puppy kopers vertellen of kan ik dit beter stil voor mezelf houden. Hé jeetje dit blijft de hele weg terug aan me knagen en aan de einde van de rit wist ik nog niet zo goed wat het slimste is. Het kan natuurlijk ook een heel ander oorzaak hebben dat Ziva doet wat ze nu zo fanatiek aan het doen is, maar ik ben bang dat dit het niet is. Ze eet weer gewoon, dus ze heeft geen honger meer in haar dikke buikje.
Nee ik denk toch dat het een of ander afwijking is die ervoor zorg draagt dat de aankomende pups hetzelfde lot is beschoren. Als ik me goed herinner heeft ze deze tik al een hele tijd en nu snap ik ook waar Mac en Daisy het van heeft, ook zij zijn heel fanatiek met hetzelfde domme gedrag.
Niet zo raar dat we zoveel bekijks hebben van de oorspronkelijke bewoners van onze Utopia. Die denken natuurlijk dat er eindelijk familieleden hun komen opzoeken. Nee raar is het niet meer nu ik er zo even goed over nadenk. Wat een openbaring zo vroeg in de ochtend!
Zou ik haar voeding ook moeten aanpassen denk ik ineens – door de schok blijf ik even staan en drie boerboelen knallen daardoor tegen me aan. Niet slim in het verkeer mag je ook niet ineens stilstaan- dan mag ik vanaf nu wel goed opletten wat ik haar dan het beste kan geven. Ik heb het al eens geroepen in mijn weblogs over voeding en boerboelen “voeren is echt niet zo makkelijk als dat het lijkt”.
“Ziva! Kom nou toch eens” roep ik naar haar frustrerend, want dit probeer ik al een half uur en het lijkt net alsof ze nu ook al doof is geworden. Waarschijnlijk Oost-Indisch doof tenminste daar geloof ik toch het meest in. Als dit niet het geval zou zijn hebben we er nog een probleem bij en twee problemen op één ochtend kan ik denk ik niet handelen 🙁
Ja hoor daar heb je het gedonder al! Mijn angst wordt bewaarheid! De originele bewoners van mijn Utopia komen hun soortgenoten gedag zeggen en Ziva, Mac en Daisy begroeten ze alsof het familie is en dat kan dus jammer genoeg wel kloppen, tenminste ik kan hun vergissing echt heel goed begrijpen.
In mijn vorige weblog schreef ik het al “de eerste tijd is goud waard voor de pups”. Nou bij deze heb ik het al enorm verpest en ik kan hier niets meer aan doen. Ik heb net een goed gesprek met de aanstaande mama gehad en die lachte me alleen maar uit. Ook begon ze een heel verhaal over goede vezels, vochtbalans en bepaalde vitaminen, maar toen ze over fotosynthese en glucose begon raakte ze me helemaal kwijt.
Het zal allemaal wel, ik houd me hart vast voor de toekomst van al de pups en aan de andere kant hebben nu al een aantal Manisa boerboelen deze begin periode meegemaakt en heb ik nog geen rare gevolgen gehoord…dus ik ben eruit! Ik hou gewoon mijn mond en ik vertel niemand van Ziva haar voorliefde voor gras.
Volgens mij heten boerboelen ook niet voor niets zo, want de associatie voor boeren zijn toch koeien nietwaar. En een boerboelkoe vonden ze denk ik niet echt stoer staan.
Nee ik houd mijn mond maar als de aankomende pups een voorliefde voor gras heeft, weten wij in ieder geval waar het vandaan komt. De koeien kunnen we in ieder geval niet voor de gek houden, want die hebben allang door dat Ziva, Mac en Daisy dezelfde liefde hebben als hun namelijk: Lekkere sappige jonge gras! En Ziva kan er geen genoeg van krijgen…..