Alle berichten van Anita

Ik train al jaren honden en haal hier heel veel voldoening uit. Ook het verhalen schrijven en fotograferen zijn nog net geen obsessie voor me. Jaren geleden ontdekte ik al dat dit een gouden combinatie is. Mijn honden zorgen voor geweldige schrijfmateriaal en mijn foto's maken het hele geheel mooi af. Af en toe nemen wij een nestje en ook hier leer je enorm veel van. Je leert heel veel door alleen maar goed naar je roedel te kijken en zodra er pups zijn leer je precies hoe honden werkelijk functioneren....heerlijk! Wij prefereren om gezonde huisgenoten te fokken die een geweldige karakter hebben en ik moet met trots bekennen dat dit ons aardig lukt. Al onze honden wonen in woonwijken en zijn super sociaal dit is de verdienste voor een deel door ons omdat wij ze een heel goed begin meegeven, maar de rest van de eer gaat naar al die geweldige baasjes die de Manisa boerboels opvoeden tot een prachtige boerboel met een geweldig karakter.... Daar doe je het als hobby fokker het voor!

mijn moeilijke spannende leven in een notendop!

Een keer mijn verhaal en dan is het boek gesloten…. Al zit hij vol vouwen en sluit hij nooit helemaal!!

In mijn hoofd klinkt het allemaal heel makkelijk maar nu ik er voor zit wordt het toch een heel ander verhaal. Maar ik moet het doen van mezelf en waarom moet ik het doen omdat ik dit nog nooit gedaan heb. Natuurlijk heb ik boeken vol geschreven op allerlei manieren met de hand op een typemachine en zelfs op mijn allereerste laptop maar het nog nooit op het web gezet zodat er zoveel mensen het kunnen lezen.

Mijn ouders en ikke

Lees verder mijn moeilijke spannende leven in een notendop!

Mijn Lieve Oma

Oma (L)

Oma je bent verhuisd naar een heel nieuw leven.
Het doet wel een beetje pijn maar ik zou heel egoïstische zijn als ik zou zeggen “blijf alstublieft hier” ik weet dat het moeilijk was om te gaan, maar met behulp van Je kinderen is het gelukkig heel vredig gegaan.

Voor mij zelf viel het verlies in de eerste plaats wel mee, tenminste ik was heel stoer en vertelde iedereen “ach ze was al 88 en woont in een verzorging tehuis, het is goed zo”.

Mijn moeder en tante hebben het wel heel zwaar, ze zorgde heel goed voor mijn oma, waren er bijna elke dag. Lekker naar de geitjes en dan heerlijk zitten op het bankje. Mijn collega’s die wisten het al o je moeder zit lekker met oma op het bankje. Dat gaan ze missen o wat gaan ze dit missen de wandelingen en gesprekken met hun moeder.

Maar nu wij op de begrafenis waren en ik besefte dat ik mijn jeugd kwijt ben, staat de wereld op zijn kop. Met weemoed denk ik aan de tijden dat we bij oma en opa aan de tafel zaten en de koektrommel in het midden, en oma ons steeds een koekje gaf. Heerlijke kletskoeken of spritsen met roze glazuur en nergens waren ze zo lekker als bij oma.

En dan heel stil blijven zitten zodat je kon luisteren naar de verhalen van vroeger of gewoon over de aller daagse dingen. Buiten spelen op de hei lekker met me neven en nichten klimmen in de klimboom of rovertje spelen.
Het was altijd pret bij oma. Nu zag ik al mijn neven en nichten en voelde met de neven en nichten van toen nog steeds een band.

De jongste ken ik niet meer want die waren toen nog in de maak.
En zie ze huilen om mijn oma en denk ik bij mezelf hebben die het zelfde mee gemaakt als ik, hebben die ook aan de tafel gezeten en uit dezelfde koekjes trommel een koekje gekregen of uit de kast in de keuken de zelfde lolly’s mogen halen en dan wel twee want je heb twee handen en op een been kan je echt niet lopen, of voor onderweg.

Zei opa ook tegen hun wat zie er weer goed uit, of zo wat heb jij een bolle toet gekregen. Je moest dan lachen en gaf opa een zoen. Dan naar oma ook een kus en een liefde volle aai over je wang.

Op de fiets of met de trein helemaal alleen dat was een lange rit, maar aan het eind stond oma me op te wachten altijd waren ze er voor ons.
Toen werd ik zwanger en vroeg raad aan oma, ze vertelde over haar zwangerschappen want ze had er 14 meegemaakt dus als er iemand een expert was dan was het mijn oma wel en ze vertelde er zo graag over.

Opa is in 1999 overleden dat was ook al zo’n klap wat hield ik van die man en dan nu ook mijn oma waar ik ook ontzettend van hield en dit verlies werd me allemaal zo ontzettend duidelijk toen ik met tranen over mijn wangen luisterde naar de verhalen van mijn neven, nichten en tantes en ooms.

Ook oud zeer voelde ik opeens als een dolksteek mijn hart doorboren en nam mij mee met een wervelwind. Tjonge jonge waarom laat mijn gevoelens mij niet gewoon met rust denk ik later in de auto en ben blij dat we later met mijn lieve broer en (schoon) zussen en natuurlijk mijn moeder heerlijk bij haar thuis bij praten en alles nog een keer beleven, en dan voor even het verdriet te vergeten………………………….

Je kleindochter anita (K) (K) (K)

(foto’s gemaakt op 3 december 2007 door sillyconn.nl)

Hier is mijn moeder aan het wandelen met oma. Tante Riet en mijn moeder met mijn oma als ware fotomodel.