Ja hoor ik let wel op Dot! Nou een lekkere oppas ben ik 🙁

Even snel naar de wc bedacht ik bij mezelf toen ik Dot de Beagle naar buiten liet. Waar kan ze heen? Dacht ik ook nog snel terwijl ik om me heen kijk of er toch niet ergens een uitweg te bekennen is. Met een gerust hart loop ik de trap op naar binnen om snel te gaan toiletteren. Mijn schrik is dan ook enorm groot als ik terug kom en Dot is nergens meer te bekennen.

Mijn eerste reactie is “hoe leg ik de jongens uit dat hun geliefde Dot spoorloos is”. Dit kan je niet uitleggen en ik begrijp nu heel goed hoe het gaat als je ineens je kind kwijt bent. Je let even niet op of je doet net als ik, je neemt een domme beslissing om te willen gaan plassen terwijl je net je hond naar buiten gooit. Ik had natuurlijk ook gewoon eerst kunnen gaan plassen en daarna pas Dot naar buiten laten gaan.

Na een heerlijke uitlaatronde wilde Dot nog even in de tuin spelen –tenminste spelen ze had heus wel gezien dat de egels gisteravond heerlijke kattenvoer te eten kreeg. Dus het is echt niet dat ze wilde buitenspelen, maar dat ze het bakje van de egels schaamteloos leeg wilde eten-. Na enige aarzeling ga ik voor de bijl en doe de achterdeur open.

Vrolijk rent ze het trapje af en inspecteert eerst het voerbakje van de egels en ze is dan ook zeer teleurgesteld dat er niets meer in zit. Daarna ziet ze heerlijke grassprietjes die ze zeer zeker zou willen proeven. Gisteravond heeft ze hier zeker een half uur rond gegraasd dus de kans dat ze dit vandaag weer zou gaan doen achtte ik heel erg groot.

Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ontsnappen uit de tuin niet zo’n hele moeilijke opgave is, want er zijn geen hekjes. Dot kan gewoon van tuin naar tuin lopen en het geheel is afgesloten door een grote hek, dus dat is dan wel weer een pluspunt, want anders had je zulke slimme ideeën niet in uitvoer kunnen brengen.

Maar op dit moment denk ik alleen maar “als ze Dot maar niet ontvoerd hebben” of “zou iemand het hek voor haar hebben opengemaakt?” Talloze dingen schieten door mijn hoofd terwijl ik alle tuinen in de buurt afspeur. Niets helemaal niets! Waar ik ook kijk Dot is nergens meer te bekennen.

Snel ga ik op onderzoek uit en inspecteer alle tuinen. “Jeetje zo moeilijk moet het toch niet zijn om Dot te vinden” mopper ik wat om me heen terwijl ik diep in mijn hart niet zo rustig ben als dat ik eruit zie. Ik ben bijna bij de laatste tuin aangekomen en mijn moed zakt al in mijn schoenen als ook deze tuin er verlaten uitziet.

Roepen heeft bij Dot geen zin – al doe ik dit natuurlijk wel! Ik roep me schor-, want Dot is een beetje doof. Ik kan ook een hele tijd naast haar gaan zitten voordat ze door heeft dat ik gearriveerd ben.
Opeens hoor ik iets in de onkruidfestijn naast me en groot is mijn opluchting als ik Dot eindelijk zie zitten. Genietend is ze alle lekkere grassprietjes aan het opeten en ze heeft het reuze naar haar zinnetje.

“Oh gekke muts! Daar ben je? Ik was je al kwijt” roep ik opgelucht. “Wil je dit nooit meer doen, dit is echt niet goed voor mijn hartje”, en ik kriebel haar even bij haar flappertjes. “Kom we gaan terug naar onze eigen tuin” kordaat en beslist loop ik terug hopend dat Dot me gewillig volgt. Jammer joh er volgt mij niets en niemand en ik kijk dan ook afwachtend achterom. Dot die denkt bij zichzelf “ja daag ik heb het hier reuze naar mijn zin en het gras is hier hemels”.

“Dan maar met wat meer dwang” zeg ik heel streng en natuurlijk hoop ik dat ze dan denkt “oh ik kom al”. Maar nee ook hier trekt ze zich niets van aan en blijft staan waar ze staat. Dan maar de riem ophalen en hopen dat ze er niet weer vandoor gaat. Snel haal ik haar halsband en loop snel weer terug. Gelukkig is ze nog niet verplaatst en ik doe haar snel haar riem om.

Zo komen we samen weer terug de tuin in. Dit keer is het uit met de pret en we gaan naar binnen. Gelukkig is het allemaal weer goed afgelopen en nog geen half uur later ligt Dot heerlijk te slapen en doet het hele gebeuren in haar dromen allemaal nog eens dunnetjes over en ik? Ik snel me naar mijn werk voordat ik helemaal te laat kom voor onze wekelijkse vergadering!