Hoe gedragen boerboelen zich in de puberteit en hoe lang duurt deze
“Help vrouwtje! Help me toch alsjeblieft” hoor ik Mac klagelijk jammeren en daarna volgt een huil waar de wolven jaloers op zouden worden. Rennend zo snel ik kan – en dat is jammer genoeg voor Mac altijd te langzaam- ren ik naar mijn vriendje. Wat ik dan zie is te zot voor woorden en het zou zo lachwekkend zijn als Mac er niet zo intens zielig bij zou kijken.
Na het verbieden van het “whappen en bellen” tijdens het fietsen wordt het nu ook wel eens tijd dat er niet meer getelefoneerd en gewhapt mag worden tijdens het uitlaten van je hond! Hoe vaak zie je het wel niet “mensen die tijdens het honden uitlaten continu met hun twee handen bezig zijn om hun sociale contacten bij te houden via de mobile telefoon”.
Lees verder Verbod op Whappen en bellen tijdens het uitlaten!
Mijn motto is “een hond moet de kans krijgen om de fout in te gaan, anders leert hij helemaal niets!”
Hoe vaak zie je het niet dat mensen in hun comfort zone blijven zitten. Ze ontwijken mensen en honden die ze zelf heel eng vinden of blijven rondjes om de kerk lopen omdat dit vertrouwd en veilig is. Ik doe hier nooit aan mee en niet omdat ik het zo geweldig vind om continu uit mijn comfort zone te gaan, welnee ook ik wil hier best een tijdje in blijven zitten, maar ik weet dat dit niet goed is voor mijn honden en ook niet voor mij, want hier word ik heel lui en onzeker van.
Jullie weten van mijn weblogs dat ik altijd bezig ben om mijn honden van alles te leren. Dit keer is Mac de pineut! Hoe ga ik mijn grote lobbes leren om te apporteren. Natuurlijk kan je iets weggooien en dan hopen dat hij het terug brengt. Dit is een manier die jammer genoeg niet bij mijn ventje werkt. Mac zijn broer Job die had het zo onder de knie en heeft ook een oneindig geduld en blijft de Kong staaf elke keer weer terugbrengen.
Daisy kan echt hele hoge sprongen maken! Vooral als ze ergens haar zinnen op gezet heeft. Hoe hoog een hindernis ook is, Daisy neemt hem zonder enige aarzeling – tenminste als ze er van overtuigd is dat niet haar pootjes vies wordt, want dan weigert ze in alle toonaarden- en met heel veel souplesse.
Een poot slaat tegen het raam! Eén keer, twee keer en als ik naar buiten kijk schud ik lachend mijn hoofd. Mijn grote lieve beer staat voor de zoveelste keer voor het raam i.p.v. de schuifpui. “Diezel!” roep ik lachend “de deur staat open!” Ik steek mijn hoofd door de deur en blij komt mijn vriendje, maatje op mijn afgestrompeld.
Natuurlijk had ik iets kunnen doen! Ik hoefde hem alleen maar te corrigeren. Natuurlijk had ik niet zo hoeven te lachen, maar het was ook zo grappig. Natuurlijk was het niet echt lief van me en wist ik dat hij zich daardoor nog heftiger uit ging sloven. Natuurlijk ben ik me van dit alles bewust en weet ik dat het dus eigenlijk als het erop aankomt allemaal mijn schuld is.
Stiekem kijkt hij naar zijn vriendinnetje en hoopt dat zij hem verteld hoe hij zich moet gedragen. Zijn vriendinnetje weet dit en maakt hier heel graag –mis-gebruik van. Af en toe zie je haar reageren op de dingen om haar heen en hij doet heerlijk met haar mee. Maar een man blijft een man en daarom doet hij het niet zo subtiel als dat zij dit doet. Net als kinderen krijgt hij dan ook de correctie terwijl zij de aanstichter is. Natuurlijk kijken wij hier doorheen, maar het blijft een feit.
Mac houd zijn poot naar me op en kijkt me enorm zielig aan! “ Ojee lieverd zit er weer wat in je poot. Je bent ook echt een ongeluksvogel, dit is de tweede keer al” fluister ik in zijn flappers als ik zijn poot inspecteer. Ik ga over al zijn voetkussentjes maar niets te vinden, dan kijk ik tussen zijn tenen, maar ook hier is niets te zien. “Schat ik kan niets vinden –wat later toch best een wonder is, want wat er zit is nu niet echt klein te noemen -, ik kijk thuis wel even, want daar heb je iets meer licht” vertel ik hem zacht en geef hem een kus op zijn snuit.
Foto’s! Ik had besloten dat ik te weinig foto’s van de honden heb– ik snap dat heel Nederland nu van zijn stoel valt, Sorry hiervoor-, natuurlijk heeft dit even een uitleg nodig. Alle foto’s heb ik al verwerkt in mijn verhalen, dus moet je af en toe voor een nieuwe oost zorgen. Omdat ikzelf er dit keer ook op wilt staan samen met mijn doggies vraag ik Sammy met me mee.
