Apporteren is best lastig hoor!
Jullie weten van mijn weblogs dat ik altijd bezig ben om mijn honden van alles te leren. Dit keer is Mac de pineut! Hoe ga ik mijn grote lobbes leren om te apporteren. Natuurlijk kan je iets weggooien en dan hopen dat hij het terug brengt. Dit is een manier die jammer genoeg niet bij mijn ventje werkt. Mac zijn broer Job die had het zo onder de knie en heeft ook een oneindig geduld en blijft de Kong staaf elke keer weer terugbrengen.
Job heeft waarschijnlijk dit van zijn mama geërfd! Diezel houd ook van apporteren, maar niet langer dan vier a vijf keer want dan heeft hij het wel weer gehad. Ziva kan dit net als Job uren volhouden en is na tien keer nog steeds net zo enthousiast als de eerste keer. Omdat ik de laatste tijd de honden apart meeneem om te trainen, merk ik dat Mac zich enorm kan vervelen tijdens een single wandeling.
Met Mac heb ik bereikt wat ik ooit met een hond wilde bereiken en dat is los met me meelopen en mij het leukste vinden dan de omgeving. Dit betekend ook dat ik onderweg met hem moet spelen, want anders loopt hij gewoon naast me en wijkt niet meer van mijn zijde. Natuurlijk vind ik dit geweldig en ik geniet echt volop. Als we iets engs tegenkomen dan vertrouwd hij voor 100% op mij en echt ik heb me nog nooit zo stoer gevoeld met zo’n krachtige machine naast me die zich helemaal op mij focust.
Hij reageert op elke commando en ik moet heel goed opletten dat ik hem niet continu rem in zijn bewegingen, daarom heb ik bedacht om hem te leren apporteren. Zo kunnen we nog meer een band opbouwen en hoeft hij niet continu als er iets spannends gebeurt in mijn armen te springen –omdat hij altijd iemand nodig heeft om te spelen of zijn onzekerheid te uiten-.
Bij Ziva was “het leren apporteren” echt een makkie. Zij heeft een apporteer gen dat kan echt niet anders. Bij Diezel heb ik het spelenderwijs geleerd. Hij was nog maar alleen en een pup moet je vermaken, dus gooide we de hele dag door balletjes en hij maar terugbrengen. Behalve buiten dan ziet hij teveel om zich heen en verveelt een balletje terug brengen heel gauw. “Buiten is er zoveel te beleven” denkt hij bij zichzelf, “thuis gaan we wel weer verder met apporteren” vindt hij.
Vandaag is het dus Mac die gaat leren apporteren. Best spannend en hoe ga ik dit in hemelsnaam aanpakken. Nu heb ik het natuurlijk als eerste spelenderwijs geprobeerd en dit lukte niet echt goed. Hij rent achter een tak of bal aan en gaat er dan vandoor of hij komt een stukje terug gelopen met de bewuste apporteer geval en laat hem vallen en rent de andere kant op.
We gaan dus hulptroepen inroepen via het internet en ik vind een site die me gaat vertellen hoe ik mijn hond leer apporteren. Het lijkt heel easy zoals ze de punten uitleggen namelijk ik moet Mac eerst “leren zoeken” dat lijkt me niet zo lastig want mijn Mac is een echte speurneus. Dan moeten we hem dingen leren “oppakken”, ook dit is niet zo lastig want oppakken is ook niet zo’n lastig iets.
Dan de volgende stap “leren terugbrengen”, dit is misschien wel het lastige, maar hoopvol lees ik verder, want misschien krijg ik nog leuke tips. En dan als laatste “leren loslaten” dit is niet zo moeilijk loslaten doet hij graag –misschien iets te graag-.
Als Nicky en ik op de plek sta waar het allemaal moet gebeuren. Gaan we eerst een speurtraject maken en zijn beloning is Kong staaf. Nou het volgen van de snoepjes dat was heel leuk, maar zo spannend en leuk vond hij de Kong staaf niet dus gaan we gewoon door naar take 2. Nu stond er in de les “hoe leer ik mijn hond apporteren” dat er drie dingen kon gebeuren namelijk:
1. Je hond rent weg met de bal in zijn bek en wil dat jij hem achterna gaat.
2. Je hond komt naar je toe, maar zodra jij de bal wilt pakken ontsnapt hij
3. Wanneer je hem roept laat je hond de bal vallen en komt hij zonder bal naar je toe.
Nu is dit heel herkenbaar, want dit heb ik alle drie al meegemaakt met mijn suffe Mac. Nu hoopte ik op goede raad, maar dat kon ik vergeten want dit wist de weblog ook niet zo goed. Achter hem aanrennen dat mag niet –was hun mening-, maar dit had ik zelf ook wel verzonnen.
Ik besluit na onze speurtraject dat ik maar gewoon de Kong staaf gooi en zie wat er gaat gebeuren. Natuurlijk kan ik nog vele trucjes uitproberen –die volgens de website echt konden helpen- om te zien of hij de Kong staaf wilt pakken als ik met hem ga spelen. Maar ik gooi de Kong staaf gewoon weg en roep er voor de show ook nog “Mac apporteer” bij en tot mijn stomme verbazing rent Mac achter de Kong staaf aan en pakt hem op en rent terug. Tenminste om het niet mooier te maken dan het echt wel was, laat hij hem drie meter voor me vallen en kijkt me trots aan.
Hij mag de Kong staaf natuurlijk wel iets dichterbij brengen, maar je mag natuurlijk ook weer niet te gretig worden en beloon mijn grote vriend met heel veel lekkere brokjes en heel veel complimentjes. Take 2 volgt al snel en ik doe nu als hij naar me toe komt rennen een paar pasjes naar achteren zodat hij achter me aan blijft lopen en nu krijg ik de Kong staaf 1 meter voor mijn voeten gegooid. Ik word steeds enthousiaster, maar als ik voor de vijfde keer de Kong staaf gooi is mijn vriendje het echt helemaal zat en vind Nicky met zijn rubberen pijltjes pistool veel interessanter dan ik.
Ach voor de eerste keer is dit een perfecte “apporteer les”! De volgende keren worden alleen maar beter en ik ben benieuwd of hij net als Ziva wordt en een passie voor apporteren krijgt of dat hij net als Diezel –vijf keer is het matje- het al snel voor gezien houd.
