Natuurlijk had ik iets kunnen doen! Ik hoefde hem alleen maar te corrigeren. Natuurlijk had ik niet zo hoeven te lachen, maar het was ook zo grappig. Natuurlijk was het niet echt lief van me en wist ik dat hij zich daardoor nog heftiger uit ging sloven. Natuurlijk ben ik me van dit alles bewust en weet ik dat het dus eigenlijk als het erop aankomt allemaal mijn schuld is.
Goedemorgen allemaal! Vol trots kan ik jullie vertellen dat het ons weer gelukt is op deze vroege mooie, koude, zonnige ochtend. Natuurlijk wist ik dat het eens goed mis zou gaan als je drie honden tegelijk uitlaat. Maar je hoopt toch dat het fatale moment elke keer weer uitgesteld wordt. Vanochtend is het ons eindelijk gelukt om een mevrouw de stuipen op het lijf te jagen -en ik ben bang dat ze er nu nog staat en veel te bang is om zich te bewegen-.
Stiekem kijkt hij naar zijn vriendinnetje en hoopt dat zij hem verteld hoe hij zich moet gedragen. Zijn vriendinnetje weet dit en maakt hier heel graag –mis-gebruik van. Af en toe zie je haar reageren op de dingen om haar heen en hij doet heerlijk met haar mee. Maar een man blijft een man en daarom doet hij het niet zo subtiel als dat zij dit doet. Net als kinderen krijgt hij dan ook de correctie terwijl zij de aanstichter is. Natuurlijk kijken wij hier doorheen, maar het blijft een feit.
“Oh wat is het hier leuk!” roept een enthousiaste vrolijke boerboel. “Vrouwtje gaaf is het hier hé!” brult hij van blijdschap terwijl hij heen en weer rent. Af en toe stopt hij even om net als een Duitser een kuil te graven –volgens mij zit dit gewoon in ieder zijn systeem, zand Duitser = kuil graven -. Om daarna weer helemaal blij rond te rennen.
Toen ik jullie vertelde dat ik toe ben aan een nieuwe uitdaging, had ik nooit verwacht dat er zoveel uitdagingen achter elkaar zouden komen. “Doseren! Een beetje doseren zou best fijn zijn!” roep ik wanhopig naar boven –hoog in de hemel- als ik voor de zoveelste keer Ziva, Daisy en Mac in toom probeer te houden.
Wij hebben vandaag een nieuwe mijlpaal behaald! Natuurlijk heb ik ook weer een geweldige domme actie uitgehaald, maar dat kan ook niet anders –het zou geen goede dag zijn als ik normaal had gedaan-. Vier honden getraind en mijn zakken waren helemaal leeg na een perfecte training :-). Geen enkele telefoonnummer- van goede hondenscholen, die mensen me graag willen geven als mijn boelen niet in 1x luisteren- hebben we vandaag gescoord terwijl we toch heel wat uitdagingen hebben gehad.
Een uitdaging! Daar zijn Mac en ik echt aan toe. Maar wat voor een uitdaging zat ik te bedenken toen ik vanmorgen Mac en Daisy aanlijnde om te gaan wandelen. Lastig want overal waar ik ook heen wandel, hebben we alle uitdagingen in de buurt al opgezocht samen. Het grappigste is toch wel dat Daisy alle uitdagingen dapper aanvaard –alleen zonder trainingsband, maar zij kopieert Mac feilloos- en ik kan ook niet wachten tot haar trainingsband binnen is.
“Hij weet dat hij beloont wordt zodra ik corrigeer met vibratie of geluid” roept een mevrouw heel voorzichtig en verdedigend zodra ze ziet dat Silvia en ik elkaar aanstoten en naar de hond zijn trainingsband kijken. De hond rent vrolijk terug naar zijn vrouwtje om het beloofde snoepje in ontvangst te nemen. Silvia en ik wandelen met Rocco door het bos en het begint al te schemeren.
Lees verder Waarom de trainingsband voor ons zo’n succes is!
Nu we twee loopse teven in huis hebben wordt onze grote vent Mac helemaal gek. “Het is niet eerlijk” zie je hem denken, “zoveel lekkers om me heen en ik mag nergens aankomen”. Ook wiebelen beide teven continu met hun verleidelijke kontje en zodra Mac eraan wilt ruiken bijten ze zijn kop eraf.
