Als Mac grommend en blaffend op haar en haar honden af komt rennen!
Goedemorgen allemaal! Vol trots kan ik jullie vertellen dat het ons weer gelukt is op deze vroege mooie, koude, zonnige ochtend. Natuurlijk wist ik dat het eens goed mis zou gaan als je drie honden tegelijk uitlaat. Maar je hoopt toch dat het fatale moment elke keer weer uitgesteld wordt. Vanochtend is het ons eindelijk gelukt om een mevrouw de stuipen op het lijf te jagen -en ik ben bang dat ze er nu nog staat en veel te bang is om zich te bewegen-.
Het aller ergste is ook nog dat ik vreselijk trots ben op mijn grote boerboel vent Mac! Terwijl die toch de aanstichter is waardoor deze mevrouw voorlopig niet meer de kant van de uitlaatveld op durft te komen – als ze deze weblog leest wil ik me via deze weg ook vreselijk verontschuldigen! Sorry -.
Natuurlijk had die mevrouw ook nooit kunnen weten dat het achteraf niet zo’n goed idee is om in een zijweg te gaan staan om te wachten tot ik met mijn drie opgefokte boerboelen voorbij ben gelopen, zodat je dan heerlijk met je honden de uitlaatveld op kan lopen. Oh ja ik hoor jullie -mijn lezers- al roepen “ Anita houd die honden van je dan een keer in het gareel”. Daar hebben jullie ook helemaal gelijk in! Natuurlijk moet ik mijn boelies bij me houden en daarom ben ik ook zo trots op mijn Mac.
Het leuke van alles is toch wel dat ik dit op mijn sloffen voelde aankomen. Ik wist dat de mevrouw met haar twee honden -volgens mij waren het Rex en Charlie -Mac zijn aartsvijanden- maar het spijt me dat ik niet eerst uitgebreid ben staan kijken wie we vandaag een rot ochtend bezorgde- toen ze mij zagen van route veranderde. Ik wist dat ze aan de zijkant op gepaste afstand zou wachten tot wij voorbij zouden komen, zodat zij lekker van het uitlaatveld gebruik zou kunnen maken.
Logisch dit had ik ook gedaan als ik haar was, alleen het brengt wel wat risico’s met zich mee. Werken alle boelies mee deze ochtend? Ik ben weleens op mijn snufferd gegaan omdat Diezel en Ziva dachten “ wauw die honden gaan we eens even laten schrikken”. Voordat ik het wist lag ik in de bosjes en waren mijn boelies even stoer aan het doen tegen deze niets vermoedende reuen. Gelukkig konden ze er niet bij komen door een brede sloot die in de weg lag -waar ze makkelijk overheen kunnen, maar ze hadden geen zin in een nat pak- en kon ik ze snel zonder eer verlies weer vastpakken.
Dit keer lijn ik Daisy en Ziva vast zoals altijd en laat Mac gewoon lekker los lopen -hij heeft zijn trainingsband om -. We komen bij het einde van onze veld en natuurlijk doet Mac zijn neus het perfect en vliegt luid schreeuwend de hoek om, want verstoppen heeft geen zin als het om mijn honden gaat. Gelukkig snap ik direct wat er aan de hand is en roep heel duidelijk en resoluut “ Mac hier komen nu!” Natuurlijk reageert hij niet direct en ik laat de trainingsband 1x piepen.
Nu komt hij voor de helft terug om gelijk weer luid blaffend op de mevrouw met honden af te rennen. De mevrouw die maakt een paar spannende minuten mee en als ik Mac nog een keer roep plus trilling komt hij bij me terug en lopen we -bijna- relaxed terug richting auto. Tenminste zo rustig lopen we niet, want mijn meiden hebben ineens het spoor van de twee herders gevonden en die hebben wel hele spannende pismail achter gelaten zo te zien.
Als we 10 minuten later voor de deur van onze woning stoppen weet ik dat de volgende hindernis zich aan het vormen is. Eerst mogen de meiden uit de auto springen en als laatste Mac. Terwijl ik richting huis loop, weet ik gewoon dat Hellen en Nelis de hoek om komen lopen. En gelukkig is mijn intuitie nog niet stuk, want daar zijn ze en Mac die Nelis nu niet echt heel leuk vind blijft ondanks al zijn gevoelens gewoon naast me lopen.
Wauw wat ben ik trots op mijn vriendje! Hij wordt per dag zekerder van zichzelf en is zo enorm stabiel en dit alleen maar door hem op de goede moment te corrigeren. Gewoon Super!!!!
Ik roep naar Hellen dat ik de honden even naar binnen breng en ik met Diezel met haar mee wandel. Nog geen minuut later ben ik weer buiten met een enthousiaste Diezel, want een wandeling met zijn grote vriend is natuurlijk een feestje.
Heerlijk naar de dijk om daar heerlijk helemaal los te gaan! Als er een onzekere herder onze roedel binnenkomt is Diezel degene waar de honden zich aan op kunnen trekken, want Diezel maakt zich niet meer zo druk en laat de herrieschopper lekker zijn gang gaan.
Nelis en Diezel leven zich heerlijk uit en Diezel voelt zich weer een jonge boerboel en natuurlijk is hij dan ook net als zijn kleinzoon Job ontzettend ondeugend! Hij heeft geen zin meer om mee te gaan naar huis en laat zich lekker niet vangen. Ach denkt hij het vrouwtje gaat toch niet weg zonder mij en dit heeft hij net als zijn kleinzoon Job heel goed gezien.
