Mac en ik zijn aan een nieuwe uitdaging! En Daisy doet dapper met ons mee!
Een uitdaging! Daar zijn Mac en ik echt aan toe. Maar wat voor een uitdaging zat ik te bedenken toen ik vanmorgen Mac en Daisy aanlijnde om te gaan wandelen. Lastig want overal waar ik ook heen wandel, hebben we alle uitdagingen in de buurt al opgezocht samen. Het grappigste is toch wel dat Daisy alle uitdagingen dapper aanvaard –alleen zonder trainingsband, maar zij kopieert Mac feilloos- en ik kan ook niet wachten tot haar trainingsband binnen is.
Als ik op de dijk loop en mijn hersenen volop laat kraken, -wat soms heel pijn kan doen- zie ik ineens een hele goede examenoefening! Namelijk Mac mee los te laten lopen in de industriewijk achter de dijk. Zo gezegd zo gedaan en wat ben ik trots op mijn ventje! Hij loopt heel goed mee en als hij iets te enthousiast is, sta ik ineens stil en als hij merkt dat ik niet meer naast hem loop, komt hij snel weer terug en gaat naast me zitten.
Zo gaan we de hele wijk door. Mac is van huis uit een enorme bangerik en als we met zijn drieën een geluid horen alsof er vogels, honden en katten geslacht worden, staan we alle drie even stil. “Wat is dit nu?” denk ik hardop en kijk mijn doggies aan. Van hun tweeën hoef ik geen antwoord te verwachten, want ook zij kijken me verbaasd aan.
Hoe verder we de straat in lopen, hoe luider het geluid en hoe ik ook mijn best doe ik kan er echt geen chocolade van maken. Eerst verzin ik dat er een metaalachtig iets tegen de muur aan ramt door de wind, maar dit schrap ik al snel van mijn lijstje, want dat is het niet. Dan lijkt het op een krijsend kind –ik zat al een bevrijdingsactie te verzinnen-, maar ook dit kan ik van mijn lijstje halen.
Mac en Daisy beginnen al een beetje zenuwachtig te worden en als we dichterbij komen begint er ineens een hond te schreeuwen –tenminste ik zou niet weten hoe ik het anders moet omschrijven-, Mac reageert gelijk en rent snel naar de andere kant tussen Daisy en mij in, achter mijn voeten en kijkt heel voorzichtig de richting op waar het geschreeuw vandaan komt. We staan nu vlak naast het gebouw die al die rare vreselijke geluiden produceert.
Ondertussen sta ik stil want ik ben natuurlijk wel heel nieuwsgierig geworden, want wat moet dit geluid toch in hemelsnaam voorstellen. En dan zie ik heel groot op de voorgevel “parrotfarm papagaaien” staan. Oh nu snap ik het eindelijk en beginnen de geluiden eindelijk vorm te krijgen. Dan zie ik ineens heel veel papagaaien zitten en wat maken die een herrie zeg zo met zijn allen. Mac vertrouwt het voor geen meter en loopt dicht tegen me aan terwijl we verder lopen. Daisy die het allemaal wel spannend vind, blijft even staan om alles in zich op te nemen.
Mac die al die tijd gewoon los is doet het perfect en zo komen we weer aan bij de dijk. Daar blijkt nog een vrouwtje met haar hond te lopen en even denkt Mac “ha die kan ik wel even uitschelden”, maar één roep van mij en Mac loopt zonder te mopperen verder. Wauw wat ben ik trots op mijn boerboel zeg….op naar face twee! Alleen hoe ga ik face twee aanpakken? Geen flauw idee.
Los meelopen is nu appeltje eitje, maar niet zo moeilijk als we alleen maar fietsers, auto’s, mensen en scooters tegen komen. Op één of andere manier zijn honden van deze planeet verbannen! Of ze vluchten allemaal als ze mij aan zien komen lopen. Nelis waar Mac ook nog wel eens tegen wil gaan schelden, hebben we al mee gewandeld. Met de trainingsband om kijkt hij hem niet aan en lopen we gewoon gezellig mee zonder boe of bah.
Maar voor de rest doet hij gewoon heel lief, heel goed hoor maar ik wil weten of ik Mac met de trainingsband uit zijn “opgewonden mood” kan halen. Hoe ga ik dit uittesten? Naar de broekpolder is mijn eerste gedachte en dan ineens krijg ik een goed idee. Mac vind zijn broer maar een watje en dat verteld hij hem heel duidelijk.
Ik wap Daan of ze zin heeft om met Mac en mij te gaan wandelen, nu is dit best spannend want Mac laat continu zien aan Job dat hij space nodig heeft en dat ik bij hem hoor en niet bij Job. Mac is heel bezitterig als Job in de buurt is. – Even een correctie hij is heel bezitterig als er andere grote reuen in de buurt zijn, kleine reuen vindt hij meestal geen probleem, die zijn geen concurrentie voor hem – 🙂
Daan heeft wel zin in een wandeling en we spreken om 15:00 af bij de parkeerplaats uitlaatveld. Als we de parkeerplaats op komen rijden, ziet Mac Job al staan en verteld ons direct “dat hij hier geen zin in heeft”. Wauw wat kan Mac schelden zeg! Na twee correcties – een heerlijke vibratie standje vibrator- kiest hij eieren voor zijn geld en accepteert hij dat Job met ons mee wandelt.
Wat is Mac toch een kanjer zeg! Hij heeft geen stout woordje meer tegen Job gezegd en we hebben heerlijk kunnen wandelen, ook al waaide we zowat weg. Wat een wind zeg echt geweldig! Ik houd altijd wel van zulk guur weer. Na een heerlijk rondje uitwaaien –vooral mijn kids, want die hadden de grootste lol samen- kwamen we jammer genoeg veel te snel weer bij de auto aan.
Dit moeten we vaker doen en dan na een paar keer gaan we de ultieme uitdaging aan, namelijk Mac los mee laten lopen terwijl Job mee wandelt 🙂