Omdat onze twee kemphanen elkaar niet met rust kunnen laten, terwijl mama zich lekker zwanger voelt!
“Pffff nee he!” Zucht Ziva en ze verlaat haar heerlijke slaapplekje die ze opgeëist heeft. Op haar gemak loopt ze naar Mac en Diezel die samen een flinke discussie hebben. “Ik ben de baas, nu mijn mama zich niet zo lekker voelt” roept Mac boos. “Nee klein snotaapje! Jij komt net uit de luiers! Dus ophoepelen jij, ik ben de baas en blijf de roedelleider” roept opa boos.
“Kappen nu allebei!” Roept Ziva vermoeit en duwt haar neus tussen de twee verhitte neuzen van de opgefokte mannen. Arme Ziva ze heeft het er maar moeilijk mee. Ze moet van zichzelf de orde bewaren terwijl ze hier helemaal geen puf voor heeft. Ze wilt alleen maar rust, slapen en eten, meer niet –Oh ja kroelen moeten we niet vergeten, want kroelen is iets wat niet verwaarloost mag worden-.
Dit heeft Mac feilloos door en daarom heeft hij het idee opgevat om zijn moeder een handje te helpen. Alleen heeft Mac een hele andere kijk op dingen, hij regeert het liefst met ijzeren hand.
Als leider mag je zelf weten waar je gaat liggen ook al ligt hier al een roedelgenoot. Deze roedelgenoot jaag je dan ook met resoluut gedrag weg, doet deze het niet dan mag je hem een piercing geven. Hoe meer piercings hoe hoger je rang is zijn motto.
Niets staat zijn succes nog in de weg denkt hij heel optimistisch, alleen hij cijfert zijn moeder en opa wel heel erg makkelijk weg. Opa is nog lang niet op zijn retour en zolang Ziva die bank nog af kan komen is zij nog degene die hier de baas is onder de honden.
Natuurlijk helpen wij haar waar we kunnen en vertellen we Mac steeds vaker dat hij op moet zouten. “Mac zit je opa niet te pesten!” roep ik boos als ik Mac zachtjes hoort grommen naar zijn opa. Nou is er geen mens onder de indruk, tenminste zolang Diezel zich heel goed en sterk voelt. Soms heeft Diezel ook zijn zwakke momenten en die herken ik gelukkig gelijk. Dan is er werk aan de winkel, want dan moeten we wat harder optreden dan normaal.
Ziva zie je steeds vaker zuchtend van die bank afkomen om die twee kemphanen een standje te geven. Echt het is weer een nieuwe leuke face waar we in terecht komen. Zoals jullie weten houd ik wel van uitdagingen en dit is toch wel weer een prachtig staaltje hondentaal.
Is Ziva drachtig of is ze het niet? Dit is een vraag die me toch best wel bezig houd. Natuurlijk vind ik haar zwaarder geworden, maar is dit niet de wens van de gedachte?. Mijn kids zijn heel duidelijk “Mam je “Ziva’s dikke buik” obsessie is weer terug”. Terwijl Nicky niet eens twijfelt want zijn Ziva is gewoon zwanger.
Als je goed naar het roedelgedrag kijkt, dan kan het haast niet anders dat Ziva in blijde verwachting is. Ze slaapt alleen maar! Totdat ze eten ziet of ruikt dan is ze klaar wakker en staat ze er al met haar grote neus bij. Ook aan Mac zie je de veranderingen, want hij ziet Ziva als de zwakste schakel in de roedel en wilt deze met liefde overnemen.
Dit gedrag van Mac is nieuw en daarom denk ik dat Ziva echt Zivadocusjes in haar buikje heeft zitten. Ook Ziva gedraagt zich totaal anders dan de vorige zwangerschappen. Ik heb haar nog nooit zo moeizaam en zuchtend op zien staan terwijl ze nog niet eens een dikke buikje heeft.
Maar ik moet nu toch wel voorzorgsmaatregelen gaan treffen, want als Ziva straks druk bezig is met haar pups, heeft ze echt geen tijd om op de twee haantjes te letten. Daarom gaan we met Mac naar de dierenarts. Hij wordt tijdelijk even een “Hetje” zodat we rust in de kraamkamer creëren. En als we daar toch zijn nemen we gelijk pilletjes voor Diezel mee om zijn ouderdomskwaaltjes iets makkelijker voor hem te maken.
Dat vind ik best jammer want Mac is zoveel leuker geworden nu we hem weer trainen. Ik heb het nog nooit voor elkaar gekregen om een boerboel rustig los mee laten lopen zonder hem ergens onderweg kwijt te raken. En nu is het me gelukt en alleen maar omdat ik gerichter en op de juiste moment te kunnen corrigeren.
Ook thuis gaan de successen gewoon verder. Als Mac na de dierenarts thuiskomt moet hij zijn frustratie altijd even kwijt. Bij de dierenarts was dit de stenen hondenbeeld achter de deur van de spreekkamer, maar tja daar kon hij alleen zijn tanden maar kapot bijten, dus daar was hij snel klaar mee. Al hebben we hier wel met zijn allen flink om kunnen lachen.
Ziva is thuis de lul! Ze komt blij ons begroeten en Mac bedenkt zich geen minuut, alleen tja hij was even vergeten dat ik ernaast sta en dit had verwacht. Mac komt van een koude kermis thuis en zijn frustratie is gelijk verdwenen. Ziva heeft er niet veel ongemak van gehad en Mac kan gewoon naar binnen om zijn huisgenoten te begroeten zonder dat hij iedereen even duidelijk maakt dat de “roedelleider” weer thuis is.
Ach Mac is gewoon nog een hele jonge puber, die net als een mensen puber denkt dat hij de waarheid in pacht heeft, en dat hij de enige in huis is die de rol als roedelleider als beste kan uitoefenen als Ziva zijn moeder het even niet meer kan. En Ziva? Die blijft om zich heen zuchten en vind twee reuen maar ontzettend vermoeiend! Arme zwangere muts…”Het valt echt niet mee hoor om drachtig te zijn” zucht ze terwijl ze haar koppie met moeite optilt.
P.s waar Daisy is in dit verhaal? Die maakt zich nooit zo druk en is af en toe wel in voor een spelletje dus helpt ze Mac of Diezel in hun “kemphanen” spel. En als ze mama heel erg zielig vind dan komt ze even bij haar mama kijken om zich daarna lekker op haar kleedje te nestelen. Onze Daisy vind al snel dat iedereen hun eigen boontjes maar moeten doppen. Echt een heerlijke teef die straks een goede surrogaat mama gaat worden –mits Ziva echt drachtig is, maar woensdag 2 december om 16:15 is de uur van de waarheid 🙂 -.
