Raindrops falling on your head!

Wie mij ooit nog een keer wil wijsmaken dat honden totaal niet kunnen denken, situaties schetsen of snappen dat als ik dit doe, dan doet mijn vrouwtje zo en dan heb ik wat ik hebben wilt, word ik echt een beetje boos. Oh nee stop!!! Ik weet dat jullie dit wel weten, daarom lezen jullie mijn trouwe lezers mijn weblog ook zo graag. Wij denken hetzelfde en snappen heel goed dat onze trouwe viervoeters echt geen domme honden zijn.

Neem nu mijn oude boerboel Diezel. Hij kwakkelt de laatste weken weer een beetje met zijn gezondheid. De teven waren weer eens tegelijk loops en arme Diezel – die in augustus in verband met prostaat problemen eindelijk gecastreerd is- wist even niet wat hij met zijn hormonen aan moest. De meiden waren voor zijn gestel net iets te vroeg en dit bleek killing te zijn voor zijn prostaat.

Zaterdagochtend met spoed naar de dierenarts want hij ging steeds verder achteruit en dit bleek net op tijd te zijn. Zijn prostaat was al goed ontstoken dus gewapend met een antibiotica terug naar huis.
Maar deze hielp voor het plassen geen meter. Druppelend ging Diezel de straten door en ik liep uren en uren met hem, want lopen bevorderd de plasorganen en prostaat –had ik in de loop der jaren ontdekt bij dieren en mezelf-.

De diazepam bracht uitkomst want ik had al snel in de gaten dat het bij Diezel om een ontspan probleempje ging. Thuis en buiten was hij te opgefokt –door al die heerlijke teven om hem heen- om zich dusdanig te ontspannen zodat hij makkelijker zijn blaas kan legen. – Probeer zelf maar eens onder druk te plassen, dit gaat je echt niet lukken-.

Nu ik dit wist ging het door de diazepam snel beter en we konden weer rustig ademhalen. Tot de volgende crisissituatie zich aanmelden. Domme Mac sprong in een vlaag van frustratie bovenop Diezel. Niets aan de hand verder en we gingen lekker wandelen, totdat ik een paar dagen later zag dat Diezel toch een wond had opgelopen die al lekker zat te ontsteken. Weer had mijnheer een beetje koorts en door een resolute behandeling van E.H.B.O crème en het overtollige vocht in de wond weg te halen gaat het nu weer prima met mijn grote vent.

Problemen opgelost zou je denken! Welnee door al die pijnprikkels kon mijnheer niet meer plassen. Ontspannen was uit den boze en hij had al heel snel door dat hij mij zo makkelijk kon manipuleren.
Door de eerste “moeilijkeplasperiode” had ik Diezel eindelijk zover dat als ik hem een snoepje gaf hij door ging lopen, want geloof me uren staan wachten tot mijnheer eindelijk uitgedruppeld is, is echt niet grappig.

Nu hoor ik jullie net als mijn kids al roepen “dan trek je hem toch mee”, slim plan echt waar dit heb ik geprobeerd maar ten eerste is een boerboel meetrekken van 70 kilo echt geen pretje en ten tweede zijn plasmomenten werden door deze stress momenten nog moeizamer. Dus trekken was uit den boze en dat had mijn vriendje jammer genoeg ook heel snel door. – een noot van mijn dochter die vind dat de woorden “Diezel kom nou, je hebt nu wel genoeg geplast” niet de definitie van meetrekken is zoals ik het volgens haar doe. – maar ik heb Diezel heus ook wel meegetrokken wanneer ik het echt zat was 🙁 -. “Natuurlijk mam! Natuurlijk!” moppert mijn dochter na het lezen van dit verhaal.

Zonder snoepje bleef hij lekker staan druppelen en ik begreep al snel dat ik dit moest veranderen. Gelukkig heb je dit ook al heel snel een beetje afgeleerd, maar het plassen was nog steeds geen succes. Was het gespeeld? Of was het echt? Dat is de vraag die ik me de laatste twee dagen toch wel door mijn hoofd spookte. De rondjes zijn voor mijn ventje iets langer omdat lopen stimuleert de prostaat en blaas – en dit vond hij toch wel heel erg leuk-.

Plus ook wel een heel belangrijk gegeven uit deze buurt plaste hij veel beter en dit kan twee dingen betekenen A. dit kan komen doordat de wandeling dan groter is en de prostaat plus blaas genoeg gestimuleerd zijn of B. mijnheer is dan pas in zijn element omdat hij ook wel weet dat we een groot rondje gaan lopen en hij zijn doel bereikt heeft.

Lastig allemaal want honden en vooral boerboelen zijn echt niet gek! En dit is een gegeven die me vandaag toch weer even duidelijk wordt. Mijn honden houden namelijk niet zo van regen! Diezel is nog niet zo’n meut maar Ziva is echt heel erg.

“Nee ik wil niet naar buiten” schreeuwt ze nog net niet! “Weet je dan niet dat zo al mijn kids nat wordt”. “Ziva!” roep ik wanhopig. “Je kinderen gaan echt niet dood van een beetje water op jou rug”.
“Aansteller!” Gil ik naar haar als ze aangeeft dat ze terug wilt naar huis. “Wij worden allemaal nat Ziva dus doe normaal”.

Diezel die heeft een goed artikel gevonden om te lezen en hij is heel verheugd want hij kan deze pisartikel goed aanvullen. Hij doet zijn poot omhoog en ik roep heel gemeen tegen Ziva “zo papa gaat even plassen, dus het duurt nog wel even voordat we weer terug naar huis gaan”.

De laatste tijd heb ik als het ware een plas obsessie! Dit uit zich in het continu kijken hoe Diezel plast. Misschien is dit ook niet echt bevorderlijk voor een hond om te plassen, maar ik wil natuurlijk wel weten hoe Diezel er qua plassen voor staat. Vandaag is het niet anders dus terwijl de regen op onze hoofden valt, kijk ik dus naar Diezel zijn plasresultaten en als hij begint te plassen schrik ik me een ongeluk.

Even knipper ik met mijn ogen en bedenk me dan dat ik het echt heel goed zie! Diezel produceert een straal waar Mac, Ron en Nicky jaloers op kan worden. Als Diezel klaar is met plassen –omdat zijn blaas binnen een minuut goed leeg is- draait hij zich om en rent samen met Ziva met een noodgang naar de voordeur, daar kijken ze me aan met een uitdrukking “hallo vrouwtje schiet eens op we worden nat”.

Vol verbazing doe ik de voordeur open en mopper nog steeds verbaasd “wauw Diezel wat heb jij me in de maling genomen deze laatste dagen” en tegen Ziva “Je smelt echt niet van een beetje water”.