Mac doet zijn opa pijn en dit pikt Diezel echt niet!
“Zo! Het is een heel duidelijk verhaal! Als je mij pijn doet, dan doe ik het gewoon terug en lukt dit niet vandaag dan ben je morgen aan de beurt!” Schreeuwt mijn boerboelvriend tegen zijn kleinzoon, terwijl hij keihard in Mac zijn oren bijt. Maar dit is niet genoeg blijkt al snel en Diezel pakt Mac zijn snuit, poot, nek en nog veel meer plekken waar hij zijn tanden in kan zetten.
Af en toe hoor ik dan ook een schelle “au” en gelukkig is Diezel hier niet ongevoelig voor en laat zijn kleinzoon zijn oor of andere ledematen snel los. Om daarna weer helemaal opnieuw te beginnen.
Arme Mac denk ik als zijn mama zich ermee gaat bemoeien. Haar zoon heeft af en toe ook best een lesje nodig.
“Zielig! Zielig! Waar heb je het in hemelsnaam over” gilt Diezel boos om zich heen, als ik hem heel rustig vraag of hij zijn kleinzoon niet iets te hard aanpakt. “Heb je mijn nek al gezien? Die ziet eruit als een grote tennisbal”, “en dat komt allemaal door mijn –lieve, leuke, ondeugende – kleinzoon zoals jij hem steeds noemt”. “Nou ik heb nieuws voor je vrouwtje, want zo leuk en lief is hij niet altijd” moppert mijn grote vriend.
“Ik ben wel bang dat het een beetje mijn schuld is” zeg ik heel zacht in de flappers van mijn stoere boelie. “Natuurlijk “ bromt Diezel, “jij hebt hem verteld om mij aan te vallen”. “Nee natuurlijk niet” roep ik verbaasd. “Natuurlijk heb ik dit niet gedaan, maar ik heb wel de tussendeur open gelaten. En ik weet dat als hij buiten iets hoort wat hij spannend vind, dan kan hij zijn frustratie weleens niet de baas”. “En is dat jou schuld dan? NEE!” Schreeuwt Diezel. “ Hij is nu alweer bijna vier jaar oud, dus je zou toch denken dat hij oud genoeg is om een keertje na te denken voordat hij iets stoms doet”.
Tja hier kan ik niets tegenin brengen. Mac is nu een volwassen boerboel, maar dit is af en toe echt niet te zien. Hij is meer wat wij mensen een flierefluiter noemen. Hij neemt niets serieus en ziet dingen die er helemaal niet zijn. Zo ook zaterdagochtend. We waren heerlijk uit geweest en Mac deed het perfect, de hele weg kon hij los lopen en reageerde op helemaal niemand alleen maar op mij.
Wauw wat was ik reuze trots op hem! Toen we thuis waren aangekomen waren Diezel en Ziva aan de beurt. Omdat we net al een hele trip erop hebben zitten, neem ik altijd even een beker melk en een banaan, zodat ik fit genoeg ben voor de volgende wandeling. Dom genoeg liet ik dit keer de tussendeur open staan.
Al gauw hoor ik flink gegrom in de gang en ik snap niet wie en waarom deze gene zo’n herrie maakt. Nog heel onschuldig denk ik dat Mac weer eens iets hoort wat er totaal niet is, want dit is echt iets voor Mac. Mac doet eerst hysterisch en dan gaat hij pas denken “Oh Nee ik zit helemaal verkeerd”.
Zodra ik de gang in kom zie ik Mac als een haantje voor Diezel en Ziva staan en natuurlijk kan ik weten dat als ik “Mac kappen!” roep hij eigenlijk hoort “Mac pak hem nou!”. Diezel had vroeger precies hetzelfde – op zulke momenten articuleer ik niet zo goed vinden beide reuen-. Gelukkig hebben de meiden nooit moeite met mijn articulatie.
Mac bedenkt zich geen minuut en springt met een grote sprong –waar een kangoeroe jaloers op zal worden- boven op Diezel. Ziva kijkt me verbaast aan en snapt niet waarom Diezel de pispaal is in dit verhaal – ik trouwens ook niet-.
Natuurlijk kan ik afwachten hoe lang het duurt tot beide boelen weer hun verstand terug gekregen hebben. Of wanneer mijn Mac zijn opa heeft afgeslacht, maar dat zit totaal niet in mijn natuur en probeer er tussen te springen. Dit is best lastig, want Diezel staat in een hoek en Mac beukt er boven op. Ik kan geen gaatje vinden en dan moet het maar op de “stoute jongen” manier!
Stoute knulletjes die vertel je door aan hun “oren te trekken” dat het genoeg is. En weten jullie wat zo fijn is “boerboelen hebben hele lange oren”, die kan je niet missen. Zo gedacht zo gedaan! Ik trek Mac aan zijn oren van Diezel af. Huilend geeft hij zich gewonnen en breng hem zo naar de kamer, zodat hij zijn zonden even kan overdenken.
Arme Diezel is toch wel een beetje geschrokken van al dat boerboelen geweld. En als hij nog wist waar hij het aan te danken heeft, dan is het allemaal te begrijpen, maar hij deed echt helemaal niets.
Als ik buiten kom heb ik door waar al dat boerboel geweld vandaan kwam. Diezel stond in de weg. Door Diezel kon hij niet bij de deur komen en vooral niet bij de brievenbus, want achter de deur stond Nelis en die had hij best even willen afsnauwen door de brievenbus.
Dit is typisch Mac als hij ergens niet bij kan en hij dit oh zo graag wilt dan is degene die zijn pad afsnijdt gigantisch de lul, en dat was onze arme Diezel. Even later die dag zag ik ook een heel klein schaafwondje in zijn nek.
Jammer genoeg werd die schaafwond een bult en deze bult werd echt giga groot. Gelukkig herkende ik de bult en wist dat deze vol met vocht zat. Met veel massage en gesmeer met E.H.B.O crème is de bult bijna weg en ziet de wondje er weer normaal uit. Hopelijk blijft Diezel er weer vanaf en is het snel genezen….maar dit is wel iets om wraak te nemen.
En wraak nemen kan je aan Diezel overlaten! Vandaag was het zover! Diezel voelt zich goed en in zijn element. Hij lokt Mac mee naar buiten en zodra Mac buitenkomt springt Diezel bovenop hem en bijt waar hij maar bijten kan….de favoriet is toch wel de flappers. Mac piept dan ook regelmatig maar laat zich niet verjagen.
Wat een boerboelgeweld! Ziva onze zwangere muts moet zich er ook mee bemoeien, want ze weet ook wel dat haar zoon af en toe even op zijn plaats gezet moet worden. Als Diezel het op een keer wel genoeg vind zijn ze beide doodop. Al vind Ziva wel dat haar zoon en zij even een mooie concert te horen moet geven. Heftig wat kunnen die twee toch een geluid produceren, gelukkig voor Mac stond zijn blafband niet aan.
