Lekker met Job naar het strand en een terrasje pikken!
“Oh wat is het hier leuk!” roept een enthousiaste vrolijke boerboel. “Vrouwtje gaaf is het hier hé!” brult hij van blijdschap terwijl hij heen en weer rent. Af en toe stopt hij even om net als een Duitser een kuil te graven –volgens mij zit dit gewoon in ieder zijn systeem, zand Duitser = kuil graven -. Om daarna weer helemaal blij rond te rennen.
Als er een geel raar voorwerp midden op het zand ligt schrikt onze lieve boerboel toch wel een beetje. “Is dit iets heel gevaarlijks? Moet ik mijn vrouwtje hiervoor beschermen?” Heel voorzichtig loopt hij erheen en als hij dichtbij komt gaat dit suffe ding ineens bewegen. Wauw hoe spannend is dit zeg!. Maar onze stoere bink laat zich niet kisten en gaat voor de zoveelste keer op onderzoek uit.
“Het is echt heel spannend” denkt onze grote vent en als zijn vrouwtje er ook nog op af gaat, roept de stoere boerboel “Nee niet doen!” Maar zijn vrouwtje is niet voor de poes en laat haar vriendje zien dat het echt allemaal best meevalt allemaal. Als Danielle haar grote, stoere, maar wel iets voorzichtige boerboel eindelijk overtuigt heeft, gaan we weer verder wandelen.
Vandaag hebben Danielle en ik een missie! Een echt heel vervelende kan ik jullie wel vertellen, want hoe gaat Manisa Job de zoon van Ziva en Cobus plus kloon van Diezel het doen als we rustig op een terrasje koffie – en ik natuurlijk thee, want anders gaat het niet goed met mij- met appeltaartje gaan nuttigen. Tja ik weet het! Het is niet leuk zo’n terrasje maar iemand moet zich opofferen en Daan en ik doen dit met liefde voor onze lieve Job.
Diezel zijn genen zitten veelvuldig in Job en dit uit zich in heel veel grappige, ondeugende en soms ook best vervelende dingen. Zo vind Job het heerlijk om even lekker gek te doen en daarna vooral niet meer luisteren naar het vrouwtje. Is ook niet echt nodig vind Job – Diezel vind ook dat er niet geluisterd hoeft te worden -, want zegt Job “het vrouwtje wacht echt wel op mij! Ze gaat niet weg zonder haar hartje. Ook al zegt ze van wel, maar dat zijn dreigementen die ze toch niet meent”.
Dit klopt dus als een bus! Wij laten onze vriendje echt voor geen cent alleen, dus dit zijn al hele moeilijke momenten, want welke dreiging is dan nog wel geloofwaardig? Niet veel ben ik bang.
Maar nu met de trainingsband gaat het ons iets makkelijker af en kunnen we iets makkelijker corrigeren ook als hij zijn ondeugende bui heeft en niet meer bij ons in de buurt wilt komen.
Als Danielle heerlijk op een duin gaat zitten, staat Job teleurgesteld te kijken. De vorige keer waren we hier ook en net als zijn opa Diezel houd Job ervan om mensen te entertainen en vooral degene die staan te kijken. Diegene ben ik! Job heeft zo dan ook zijn vrouwtje vakkundig van de duin afgegooid door al het zand waarop ze zat weg te graven, met een snelheid waar een konijn stik jaloers op is. Nu gaat het niet want een Danielle stoot haar hoofd natuurlijk niet 2x tegen dezelfde steen . Ze is nu op een duin gaan zitten waar Job niet zomaar even kan gaan graven – helmgras groeit hier volop, dus houd heel goed al het zand op zijn plek-.
Teven! Dit is ook iets waar Job een match heeft met zijn opa. Opa Diezel en Job zijn gek op teven en dan maakt het hun niet uit hoe lief of stout ze zijn. “Een teef is een teef en hoe ruiger hoe beter” dat is de motto van Diezel en zo te zien deze ochtend ook die van Job. Als deze twee boeven een teef hebben geschaakt dan is er niets of niemand die hun aandacht meer verdiend dan deze mooie dame.
Als Job ineens achter de duinen verdwijnt en niet meer terugkomt. Weten Daan en ik genoeg, er moet iets heel leuks achter deze duin zitten, want hij luistert niet eens meer naar onze piep en vibratie correctie. Als we eindelijk de duin over zijn zien we dat Job een hele leuke meisje gevonden heeft die hem helemaal het einde vind. Job luistert nergens meer naar en is net als zijn opa ineens Oost-Indisch doof geworden.
Nu snap ik best dat iedereen nu roept “Hallo een teef is altijd aantrekkelijk voor een reu!” Maar dit is niet helemaal waar ik ken reuen waaronder mijn suffe Mac die teven soms net zo irritant vind als een reu. Diezel en Job die zijn totaal niet kieskeurig en worden verliefd op elke teef. Een correctie terwijl je hond heerlijk aan het spelen is, is voor mij een hele grote Not Done dus ik wacht rustig tot Job zich lekker heeft uitgeleefd en dan gebeurt het waar ik op zat te wachten.
Omdat ik Diezel van haver tot gort ken, verwachte ik dit ook van Job! Hij kan geen genoeg van deze dame krijgen en wilt gezellig met haar mee wandelen, “want het vrouwtje en oma die wachten vast wel op me en anders wandelen ze ook maar met me mee”. Dit is precies de gedachte die opa Diezel ook altijd had. Wauw wat heb ik moeilijk moeten doen om mijn stoere beer te overtuigen dat hij beter gelijk met mij mee kon komen. Hele trukendozen heb ik open getrokken –wat had ik toen graag een correctie riem gehad-.
Op het moment dat Job van plan is om gezellig met zijn nieuwe vriendin mee te wandelen, druk ik op de piepknop en wauw wat werkt dit grandioos, Job besluit toch maar om met ons mee te gaan. Al hebben wij natuurlijk wel een hele verleidelijke aanbod voor onze boerboel ventje, want we gaan lekker slagroom eten -ook Diezel kunnen we midden in de nacht wakker maken voor slagroom- en we delen heel graag, natuurlijk weet Job dit best.
We vinden al snel een heel leuk strandpaviljoen met zelf gebakken appeltaart met slagroom. Al gauw hebben we een plekje gevonden. Wat vind Job het spannend! Overal mensen en honden die voorbij lopen of net als hem even water komen drinken. Het is geweldig om Job zo enthousiast te zien en al snel mag hij de bordjes aflikken –het is lang geleden dat ik zulke lekkere appeltaart heb gegeten…is een echte aanrader ook namens Job-.
