Omdat die suffe Vlaardingers hele rare uitlaatvelden hebben verzonnen!
“Hij weet dat hij beloont wordt zodra ik corrigeer met vibratie of geluid” roept een mevrouw heel voorzichtig en verdedigend zodra ze ziet dat Silvia en ik elkaar aanstoten en naar de hond zijn trainingsband kijken. De hond rent vrolijk terug naar zijn vrouwtje om het beloofde snoepje in ontvangst te nemen. Silvia en ik wandelen met Rocco door het bos en het begint al te schemeren.
Silvia en ik vertellen de vrouw dat we er ook aan het denken zijn om zo’n trainingsband aan te schaffen en dat we het heerlijk vinden om te zien hoe leuk de hond het vind. Belonen dat is sowieso de toverwoord voor al wat je een hond en mens wilt leren. Zo zorg je ervoor dat het trainen met welke hulpmiddel dan ook positief wordt.
Nu ik Mac train met een trainingsband gaat er een hele nieuwe wereld voor me open en trouwens niet alleen voor mij maar ook voor mijn vriendje. Wij in Vlaardingen hebben geweldige uitlaatvelden echt daar kan een andere gemeente een puntje aan zuigen, maar waar die suffe Vlaardingers niet aan gedacht hebben is toch wel de hek die misschien om zo’n veld heen zou moeten staan.
De velden liggen aan een grote weg of vast aan een groot parkeerplaats. Mac en Daisy konden hier naar hartenlust spelen toen ze nog een puppenkind waren. Totdat ze ineens groot genoeg waren om de omgeving te verkennen. Daisy die echt precies op Diezel lijkt qua gedrag stond ineens aan de weg om al dat verkeer iets dichter te bekijken. Wauw wat schrok ik me rot zeg! Mac die blijft altijd wel bij me maar Daisy verkent liever de boel dan dat ze bij het vrouwtje blijft.
We zijn daar nog een paar keer wezen ravotten, maar niet op mijn gemak kan ik jullie verzekeren. Grenzen bepalen dat is heel leuk, maar best lastig voor mijn zelfdenkende boerboelen. Jaren heb ik dit met Diezel geprobeerd en het enige wat ik heb bereikt is dat hij iets heel lang kan volhouden :-). Bijvoorbeeld op de plaats “af”, “zit”, “staan”, “ondeugend zijn”, “pakkertje spelen” en noem maar op.
Omdat Mac zo goed naar me luistert heb ik hem een lange tijd los kunnen lopen in de wijk. Echt hij blijft bij me en zo kan hij continu zijn energie kwijt. Totdat hij door had dat de buren in de flats lekkere dingen naar beneden gooien. Nu denkt Mac zodra ik hem los laat “Yeeh het is snacktime”. Zodra hij zichzelf beloont met deze actie leer ik hem dus ook niets af.
Natuurlijk geeft Anita niet zomaar op en probeer van alles “lange lijn”, “klikker”, “boos worden”, “straffen als ik er eindelijk aan kom rennen”, “Kutya –het reuze lekkers woord en betekend “hond” in het Hongaars-“ en de kutya is echt heel grappig! Je ziet Mac even twijfelen en in zijn hoofd is een enorme dilemma aan de gang – kutya of het lopende buffet?-. Even denkt hij nog na maar dan zie je een lampje boven zijn koppie oplichten en denkt waarschijnlijk “Een buffet is nog leuker dan kutya” en verdwijnt met een grote glimlach op zijn bek richting flat.
Tja van zo’n heerlijke buffet verlies ik natuurlijk ten aller tijden! Los is dan ook geen enkele optie meer en dat is zo ontzettend jammer want op nog geen 100 meter van ons huis is een giga speelveld voor honden. Ze mogen daar lekker los lopen en er zit een giga sloot omheen, alleen één nadeel hij is bij de parkeerplaats helemaal open en de flat staat er precies tegenover. Je snapt dat loslaten vragen is om moeilijkheden. De auto’s rijden af en aan de parkeerplaats op en af en ik moet er niet aan denken als Mac en Daisy ineens voor een auto door rennen.
Nu met de trainingsband spelen Daisy en Mac weer als vanouds op het veld zonder dat ik bang hoef te zijn dat ze de weg op duiken. Mac reageert direct op de band en Daisy moest er even aan wennen, maar snapt het spelletje nu ook. Wauw wat een genot om te zien hoe die twee weer genieten en hier kan ik heen als we niet zoveel tijd hebben om helemaal naar ons uitlaatveldje te gaan.
Voor Mac en Daisy is dit echt een hele goede oplossing en natuurlijk zijn er altijd mensen die zeggen “voed je hond gewoon goed op”. Alleen al aan de reactie van de vrouw in het bos is te merken dat er al heel veel mensen een vinger naar haar gewezen hebben met de woorden “je mishandelt je hond”.
Deze naam heb ik ook al zo vaak te horen gekregen en dan denk ik altijd maar zo “er wijst één vinger naar mij en drie naar de persoon in Kwestie”. Toen ik bij Diezel de slibketting om deed was ik een dierenbeul , maar zonder kon ik hem niet meer houden als hij zijn zinnen op iets gezet had. En een losgeslagen boerboel in de wijk zit echt geen mens op te wachten. Toen bedacht ik de “halti” ook toen werd er gegild dat ik een dierenbeul ben omdat je hem zijn enige communicatie “zijn neus” zou afnemen – nou geloof me mijn honden kennen alle pismail in de buurt en geen haar op mijn hoofd zal ik dit van hun afpakken, met of zonder halti”.
Weer verdedigde ik mezelf dat ik liever lekker een groot stuk ontspannen met mijn honden wil wandelen, dan dat ik maar moest hopen dat ze niets zagen waar ze echt heel graag heen wilde gaan –terwijl de spanning van onzekerheid heel goed te voelen is-. Hoeveel honden zitten er niet in een achtertuin en komen deze ook nooit meer uit? Teveel en dat vind ik pas echt heel jammer. Ik kan met vier boerboelen in de wijk lopen –met de halti- en heb ze dan ook allemaal onder controle!
Druk op onderstaande link en je ziet wat ik bedoel 🙂
Met vier boerboelen de wijk in 🙂
Nu met de trainingsband kan ik weer een stukje verder namelijk nog meer vrijheid voor mijn boelen creëren en is dit zielig? Nee dat is een stukje “fun hebben samen met elkaar”, maar ik houd het ondertussen wel veilig voor mijn honden en de omgeving! Is dit zielig? Nee dat is een must en je verantwoording als baas. Wat ook een bijkomstigheid is dat Daisy op deze manier ook kan voelen als ik haar roep, want het feit is toch wel dat onze dame in de loop van de tijd “slechthorend is geworden”. Soms moet ik naar haar toe rennen om haar aandacht te vragen en nu hoef ik alleen maar even te klikken. Dit is ook veel veiliger want zo ben je nooit te laat 🙂
