Alweer een jaar om zonder jou lieve lach!
Al is er geen dag waarin je niet even in mijn gedachten zit.
Gelukkig zit je in alle kleine dingen, zoals een groot deel in je broer en zus.
Al had ik je zo graag zien opgroeien en dat was ooit mijn droom.
Nu heb ik alleen de herinneringen maar die zijn heel erg mooi.
Een lief meisje met een heerlijke lach die op mijn thuiskomst wacht.
Daar ligt ze dan op bed in de eetkamer! Ze vraagt om een kam en begint nog even snel haar zilvergrijze haren te kammen. Want ook al zijn dit je laatste momenten op deze aarde, dat betekend nog niet dat je jezelf moet verwaarlozen. Ze kijkt mij lachend aan en klopt even op het matras naast haar, een teken dat ik bij haar moet komen zitten. Hoe gaat het met Nicky zegt ze heel zacht en ik vertel haar dat het goed met Nicky gaat, die op dat moment nog maar een paar weekjes oud is.
Schat geloof me jou lieve Ziva krijgt de mooiste pups die er zijn! Zou dat echt gebeuren papa vraag ik hem voor de zoveelste keer, terwijl ik heerlijk met de honden door het gras heen banjert. Oja ik ben gek op jou twee kanjers, en weet je hoe dit komt omdat ze van jou zijn lieverd!
Als ik even twijfel of ik weet het gewoon niet meer praat ik met mijn vader die al heel lang zijn huis hier heeft verruild naar die in de hemel. Mijn vader staat me altijd met raad ter zijde, dat het dan af en toe toch nog fout gaat is omdat ook ik weleens niet luister 😀
De bel gaat en ik loop naar de intercom! Het is mijn vriendin en haar vriend. Ze komen opgelucht boven, want ik klink heel normaal dus ze hoopte en dacht dat het maar een vreselijk gerucht is. Totdat ze al de verdrietige mensen in de kamer zien zitten. Zoveel verdriet!
Dan mijn buurvrouw die voor me staat om haar medeleven te tonen en compleet instort en ik kan haar net op tijd opvangen! Zoveel verdriet!
Meisje opletten NU roept mijn vader me keihard in mijn oor! Dit is niet de weg en vooral de jouwe niet. Jij bent maar gewoon een moeder en je hoeft de wereld niet te redden! Als dat zo zou zijn geweest dan had jou pad heel anders gelopen, zegt mijn vader rustig. Zuchtend en nog met de schrik in mijn benen sta ik langs de kant van de weg.
Dit was heftig en de tranen lopen over mijn wangen! Schat kom op doorrijden en nergens meer aan denken, het meisje gaat het echt redden fluistert mijn vader! Het is haar tijd nog lang niet. Met pijn in mijn hart rijd ik weer verder en hoop dat het beeld dat op mijn netvlies staat gedrukt snel weg is, want de pijn is onverdraaglijk.
Dat het “helder zien” in onze familie zit bewijst het volgende verhaal. Dit verhaal is er echt één uit de oude doos en is heel heftig te noemen. Het laat zien hoever iemand kan gaan als je sommige gebeurtenissen door bepaalde omstandigheden niet van echt of niet echt kan onderscheiden.
Zoals jullie onderhand weten heb ik een welbewogen jeugd gehad, die totaal niet saai te noemen was. Mijn vader had hier een heel groot aandeel in, hij verzon altijd wel weer iets nieuws zodat we ons niet konden vervelen.
Als er één belevenis niet mag ontbreken is het toch wel die ik beleefd heb samen met een bijzondere vrouw! Deze vrouw heeft me in haar hart gesloten en was als een moeder voor mij. Ze hielp me mijn angsten onder ogen te zien en ook te verwerken.
Zodra ik bang was liet ze me zien dat er niets was om bang voor te zijn! Een vrouw die zo ontzettend positief in het leven stond, terwijl er af en toe helemaal niets positief te bespeuren was. Mijn lieve schoonmama Beppie! Waarom heb ik nog nooit over haar geschreven vraag ik me dan ook best beschuldigd af, en dan valt er een tak zo vlak langs me op de grond, terwijl de boom waar de tak bij hoort ergens heel ver weg staat.
Het was de dag voordat mijn leven ineens zo anders maakte.
Ik zat samen met Silvia in de auto en we waren er samen uit, na twee jaar vechten, verdriet maar ook veel belevenissen konden we zeggen papa is niet meer op deze aarde! Maar we hebben nog contact en kunnen hem horen.
Oma (L)
Oma je bent verhuisd naar een heel nieuw leven.
Het doet wel een beetje pijn maar ik zou heel egoïstische zijn als ik zou zeggen “blijf alstublieft hier” ik weet dat het moeilijk was om te gaan, maar met behulp van Je kinderen is het gelukkig heel vredig gegaan.
Voor mij zelf viel het verlies in de eerste plaats wel mee, tenminste ik was heel stoer en vertelde iedereen “ach ze was al 88 en woont in een verzorging tehuis, het is goed zo”.
Mijn moeder en tante hebben het wel heel zwaar, ze zorgde heel goed voor mijn oma, waren er bijna elke dag. Lekker naar de geitjes en dan heerlijk zitten op het bankje. Mijn collega’s die wisten het al o je moeder zit lekker met oma op het bankje. Dat gaan ze missen o wat gaan ze dit missen de wandelingen en gesprekken met hun moeder.
Maar nu wij op de begrafenis waren en ik besefte dat ik mijn jeugd kwijt ben, staat de wereld op zijn kop. Met weemoed denk ik aan de tijden dat we bij oma en opa aan de tafel zaten en de koektrommel in het midden, en oma ons steeds een koekje gaf. Heerlijke kletskoeken of spritsen met roze glazuur en nergens waren ze zo lekker als bij oma.
En dan heel stil blijven zitten zodat je kon luisteren naar de verhalen van vroeger of gewoon over de aller daagse dingen. Buiten spelen op de hei lekker met me neven en nichten klimmen in de klimboom of rovertje spelen.
Het was altijd pret bij oma. Nu zag ik al mijn neven en nichten en voelde met de neven en nichten van toen nog steeds een band.
De jongste ken ik niet meer want die waren toen nog in de maak.
En zie ze huilen om mijn oma en denk ik bij mezelf hebben die het zelfde mee gemaakt als ik, hebben die ook aan de tafel gezeten en uit dezelfde koekjes trommel een koekje gekregen of uit de kast in de keuken de zelfde lolly’s mogen halen en dan wel twee want je heb twee handen en op een been kan je echt niet lopen, of voor onderweg.
Zei opa ook tegen hun wat zie er weer goed uit, of zo wat heb jij een bolle toet gekregen. Je moest dan lachen en gaf opa een zoen. Dan naar oma ook een kus en een liefde volle aai over je wang.
Op de fiets of met de trein helemaal alleen dat was een lange rit, maar aan het eind stond oma me op te wachten altijd waren ze er voor ons.
Toen werd ik zwanger en vroeg raad aan oma, ze vertelde over haar zwangerschappen want ze had er 14 meegemaakt dus als er iemand een expert was dan was het mijn oma wel en ze vertelde er zo graag over.
Opa is in 1999 overleden dat was ook al zo’n klap wat hield ik van die man en dan nu ook mijn oma waar ik ook ontzettend van hield en dit verlies werd me allemaal zo ontzettend duidelijk toen ik met tranen over mijn wangen luisterde naar de verhalen van mijn neven, nichten en tantes en ooms.
Ook oud zeer voelde ik opeens als een dolksteek mijn hart doorboren en nam mij mee met een wervelwind. Tjonge jonge waarom laat mijn gevoelens mij niet gewoon met rust denk ik later in de auto en ben blij dat we later met mijn lieve broer en (schoon) zussen en natuurlijk mijn moeder heerlijk bij haar thuis bij praten en alles nog een keer beleven, en dan voor even het verdriet te vergeten………………………….
Je kleindochter anita (K) (K) (K)
(foto’s gemaakt op 3 december 2007 door sillyconn.nl)
Hier is mijn moeder aan het wandelen met oma. Tante Riet en mijn moeder met mijn oma als ware fotomodel.