Mijn Oma en Opa!

Daar ligt ze dan op bed in de eetkamer! Ze vraagt om een kam en begint nog even snel haar zilvergrijze haren te kammen. Want ook al zijn dit je laatste momenten op deze aarde, dat betekend nog niet dat je jezelf moet verwaarlozen. Ze kijkt mij lachend aan en klopt even op het matras naast haar, een teken dat ik bij haar moet komen zitten. Hoe gaat het met Nicky zegt ze heel zacht en ik vertel haar dat het goed met Nicky gaat, die op dat moment nog maar een paar weekjes oud is.

Papa staat rustig naast me en praat ondertussen met zijn vader. Het is druk in de kamer en dat vind oma heerlijk, ze straalt dan ook van al de aandacht die ze krijgt. Als ik nog een keer naar mijn oma kijk zie ik mijn vader in haar. Maar dat zeg ik nooit hardop want dat is iets wat mijn vader echt niet wilt horen. “Ik lijk op mijn vader en niet op mijn moeder!” roept hij dan boos.

Ik moet toch even gniffelen en ga weer aan de eettafel zitten om de volgende familielid erbij te laten. Snel wordt ik door mijn neef Eric gefeliciteerd met de geboorte van mijn zoon, en hij vertrouwde mij toe dat als ze een zoon zouden krijgen, hun ook de naam Nicky hadden gekozen. Maar ja dit kan nu niet meer, want jij bent ons voor.

Mijn vader en ik zijn als een gek naar Hilversum gereden toen we van mijn opa hoorde dat oma het niet zou gaan halen, ze ligt op sterven vertelde opa ons met een geëmotioneerde stem. We twijfelde dan ook geen minuut. Mijn moeder zou op Nicky passen en voordat we het wisten parkeerde we de auto voor het huis van Opa en Oma.

Het zou nog maanden duren voordat Oma dit leven verruilde voor het eeuwige…….

Dit plaatje schiet de laatste dagen steeds weer door mijn gedachten, sinds een vriend van ons zich interesseert voor het paranormale, en we met hem de leukste plekjes bezoeken. Ik weet nog dat ik ontzettend bang was toen mijn oma overleed. Natuurlijk miste ik haar enorm, maar was ook zo erg bang voor haar. Ik weet nog dat ik dacht dat ze de supermarkt in kwam lopen en ik me nog net niet verstopte achter een stelling. Totdat ik door had dat ze er niet meer was, dus waarom ben ik zo bang.

Mijn oma was een vrouw die de hele familie bij elkaar hield! Mijn oma was de rots in de branding en ik praatte heel graag met haar. Trouwens ook met mijn opa die had zulke mooie verhalen over zijn tijd toen hij bij de Calvarie zat. Ik had in die tijd zelf ook paarden en daar zaten we uren over te bomen.

Als ik mijn ongenoegen over mijn vader weer eens uitte en dat deed ik meestal heel erg spontaan en verpakt in cynische grappen, onthield mijn oma dit heel goed en zag ze mijn vader de eerst volgende keren dan kreeg hij van zijn moeder de wind van voren. Oh en als mijn oma boos was, had mijn papa een probleem. Wat had hij een respect voor zijn ouders tenminste hij was bang voor zijn moeder en hij wilde zo graag zijn zoals zijn vader! Kortom hij hield zo ontzettend veel van zijn ouders.

Daarom snapte ik niet zo goed waarom ik na de dood van mijn oma zo ontzettend bang voor haar was. En het ergste was nog wel dat ik haar overal zag.

Totdat ook mijn vader was overleden in 1993 toen veranderde ineens alles! Mijn vader bleek mijn katalysator te zijn zodat ik een hele andere wereld kon betreden. Zo ging ik die tijd naar paranormale avonden en één man vertelde mij dat hij een klooster zag en het was daar heel donker.

Ik schrok mij wild want mijn Oma heette van het Klooster en ik wist dat hij mijn oma zag. Mijn oma verhuld in het zwart en kon niet verder. Door het verdriet van mijn opa werd er niet veel meer over oma gepraat en dit was voor haar zo slecht. En ik deed hier gewoon aan mee, want ik verstopte me voor haar en durfde niet eens meer aan haar te denken.

Toen ik mijn oma haar verdrietige gezicht zag en met al dat zwart om haar heen, begreep ik dat dit mede mijn schuld was, en begon weer alle leuke en goede dingen aan haar te herinneren. Ook voelde ik weer de liefde die ze voor ons altijd voelde.

En ik ging haar weer zien zoals ze echt was namelijk “een lieve oma”, die zo graag de liefste oma van de wereld wilde zijn. Dit was altijd heel belangrijk voor haar en dit vroeg ze ook heel vaak. “Anita het is hier toch leuker dan bij Oma en opa Bakker”.

Als ik Oma nu zie dan gaat mijn hart open en voel zoveel liefde dat is haast niet te voelen in deze wereld. Ik vlieg dan ook naar haar toe en ze sluit me in haar armen en voel me dan de gelukkigste mens op aarde.

Als mijn opa besluit dat het genoeg is, en hij gewoon naar zijn Rika wilt. Belt hij de priester voor de laatste sacramenten. Mijnheer van der Veer weet u het zeker dat u nu al naar Rika wilt, want u heeft uw boek nog niet uit en we hebben het nog heel gezellig. Ik ben moe zegt mijn opa en ik heb er geen zin meer in. De priester bedankt mijn opa voor de gezellige avond en zou de volgende avond nog een keer langs komen.

Maar dat is niet nodig die avond overlijdt mijn opa en wordt liefdevol opgevangen door zijn en onze oma Rika.

Sinds die avond zie ik mijn Opa en Oma dansen en hebben ze het zo ontzettend goed daarboven. Heel vaak schuif ik aan bij hun aan tafel om gewoon even over het leven te praten. Om me te laten overspoelen door hun liefde voor mij.

Als Silvia en ik samen op reis gaan om mijn vaders spoor te volgen staat mijn oma altijd naast ons.

Mijn oma is niet meer in het zwart gehuld maar is in een krachtige entiteit veranderd net zo sterk als in haar tijd hier op aarde! Net als hier gesteund door haar maatje, steun en toeverlaat! Haar man Gerard van der Veer……….