De wind laat de bomen kraken! Naast me klinkt er geknetter van de elektrische bedrading van het spoor en in de verte verteld de koekoek hoe laat het nu precies is – al loopt zijn klok niet zo goed, want hij roept meer uren dan dat er in een dag gaan-. Weer sta ik even stil! Nu hoorde ik toch duidelijk voetstappen achter me?
Schat geloof me jou lieve Ziva krijgt de mooiste pups die er zijn! Zou dat echt gebeuren papa vraag ik hem voor de zoveelste keer, terwijl ik heerlijk met de honden door het gras heen banjert. Oja ik ben gek op jou twee kanjers, en weet je hoe dit komt omdat ze van jou zijn lieverd!
Als ik even twijfel of ik weet het gewoon niet meer praat ik met mijn vader die al heel lang zijn huis hier heeft verruild naar die in de hemel. Mijn vader staat me altijd met raad ter zijde, dat het dan af en toe toch nog fout gaat is omdat ook ik weleens niet luister 😀
Dat het “helder zien” in onze familie zit bewijst het volgende verhaal. Dit verhaal is er echt één uit de oude doos en is heel heftig te noemen. Het laat zien hoever iemand kan gaan als je sommige gebeurtenissen door bepaalde omstandigheden niet van echt of niet echt kan onderscheiden.
Zoals jullie onderhand weten heb ik een welbewogen jeugd gehad, die totaal niet saai te noemen was. Mijn vader had hier een heel groot aandeel in, hij verzon altijd wel weer iets nieuws zodat we ons niet konden vervelen.
Ik voel het weer door heel mijn lichaam! Het is er weer aan de ene kant is het zo vertrouwd, aan de andere kant is het oh zo moeilijk. Want het lukt me niet altijd om het gevoel die in mijn lichaam stroomt te negeren.
Dit jaar is het zo veel vroeger of lijkt dat maar zo? Ach je weet het niet maar het maakt ook niet zoveel uit. Het is ook wel weer fijn dat het er is al is het niet altijd even makkelijk.
