Hoe vertel je de mensen dat je overleden schoonmama je leert breien!
Als er één belevenis niet mag ontbreken is het toch wel die ik beleefd heb samen met een bijzondere vrouw! Deze vrouw heeft me in haar hart gesloten en was als een moeder voor mij. Ze hielp me mijn angsten onder ogen te zien en ook te verwerken.
Zodra ik bang was liet ze me zien dat er niets was om bang voor te zijn! Een vrouw die zo ontzettend positief in het leven stond, terwijl er af en toe helemaal niets positief te bespeuren was. Mijn lieve schoonmama Beppie! Waarom heb ik nog nooit over haar geschreven vraag ik me dan ook best beschuldigd af, en dan valt er een tak zo vlak langs me op de grond, terwijl de boom waar de tak bij hoort ergens heel ver weg staat.
Ja lieve Beppie ik weet het antwoord al! Ze is altijd in mijn gedachten en we hebben zulke intense belevenissen gehad, dat ik haar nog geen tel ben vergeten, ook had zij de handleiding van mijn Ron en was dat soms heel handig, vooral als ik mijn ventje even niet snapte. Maar over haar schrijven doet best nog pijn, en dan voel ik het gemis pas goed. En laten we eerlijk zijn dit gevoel is zo vervelend dat je er liever overheen stapt, dan er ook echt iets mee te doen.
Maar als je over bovennatuurlijke belevenissen wilt schrijven, dan mag je deze mooie belevenis helemaal niet vergeten of overslaan. Ik durf te zeggen dat iedereen die een dierbare kwijtraakt dit hoopt mee te maken. En Bep heeft mij uitgekozen om te laten zien dat er meer is dan het leven op aarde.
Bep heeft haar laatste deel van haar leven gevochten tegen kanker! Eerst borstkanker en daarna longkanker. We dachten dat ze deze sluipmoordenaar te slim af was geweest, maar het ging eigenlijk niet zo goed met haar. Wij hadden geen idee wat ze precies mankeerde, maar goed was het zeker niet.
Weet je als iemand ziek wordt waar je ontzettend veel van houd, dan ben je ineens ontzettend blind en wil je al de signalen gewoon niet zien of horen. En als ik nu 17 jaar later terug kijk naar dat moment, had ik toen moeten zien dat de kanker gewoon weer terug was gekomen. Maar natuurlijk wilde ik en ook Ron dit niet aan.
Mandy was net een half jaar overleden en dat heeft Beppie niet goed gedaan. We zitten samen aan tafel en hebben het overal over. Vooral over de breimachine! Bep en ik willen al zolang de breimachine opzetten, en mij leren hoe ik hier mee truien kan breien. Maar omdat het zo’n gevaarte is, zijn we er nog niet aan begonnen.
Maar Anita we gaan volgende week er eindelijk aan beginnen, Joop en Ron moeten hem maar even uit de kelder halen, en dan gaan we prachtige truien breien. Ja dat doen we roep ik enthousiast, want samen knutselen dat deden we samen heel graag.
We zitten samen heerlijk te bomen over truien, wol en patronen en dan is Bep ineens heel stil. Anita zegt ze ineens heel serieus “jij gelooft toch in een wereld na deze wereld”. Ik kijk Beppie aan “ja Bep dat weet je toch! “ Ik zie mijn vader en af en toe ook Mandy. Ook andere zie ik regelmatig en op dat moment zie ik een statige vrouw midden in de kamer staan en ik beschrijf aan Bep hoe ze eruit ziet.
Bep schrikt en roept “Oh maar dat is de moeder van Joop”! Beppie is heel enthousiast en ik vertel verder over het leven na onze leven. Beppie hangt aan mijn lippen en dan komen Ron en Joop binnen, het gesprek gaat al snel weer over de alledaagse dingen.
Ron en ik liggen op bed en het is al laat, het was voor mij een emotionele dag geweest. Ik weet dat ik geschreeuwd had tegen mijn vader die mij ook al had verlaten, en dat ik mijn meisje Mandy die in november was overleden zo ontzettend miste, en waarom hij me niet had gewaarschuwd, zodat ik haar had kunnen redden.
Het licht knipperde een paar keer, en toen werd ik nog bozer! In die dagen zaten mijn emotionele buien me nog aardig in de weg. Toen Ron en ik eindelijk naar bed gingen, was ik ook helemaal kapot en sliep ik heel snel.
Dan gaat de deurbel, één keer, twee keer en ik spring uit bed en ik weet eigenlijk al wie het is en wat ze komen doen. Hallo roep ik door de intercom wie is daar! Politie hoor ik een man zeggen. Ik doe snel open en Ron rent naar de deur….
Ik weet nog dat ik alleen maar riep: “niet mijn mama, niet mijn mama”. Het was verschrikkelijk ik was helemaal van de wereld terwijl Ron het vreselijke nieuws te horen kreeg dat Beppie net was overleden. De politie vertelde wat er was gebeurd Beppie liep naar de keuken om iets voor haar en Joop in te schenken en ineens sprong een hoofdslagader open door een kankergezwel waarschijnlijk, ze is nog geschrokken, maar voordat ze zich realiseerde wat er precies gebeurde viel ze neer en overlijdt.
Ron is als een gek naar zijn vader gereden, en ik bleef in shock achter. Nicky en Sammy waren nog klein en konden niet alleen thuis blijven. Terwijl ik op de bank zit realiseer ik me heel langzaam dat ik Beppie nooit meer zou zien. Nooit meer gezellig kletsen, nooit meer samen lachen, nooit meer samen knutselen of kaarten maken, en ze zou me nooit meer kunnen leren breien op de breimachine.
Op dat moment voel ik iets heel dicht bij me en als ik opkijk zie ik Beppie lachend voor me staan. Beppie mompel ik heel zacht en Beppie kijkt me verheugd aan! Anita je hebt gelijk zegt ze me heel zacht. Natuurlijk begrijp ik in de eerste instantie niet waarover ze het heeft. Hoezo heb ik gelijk vraag ik haar. Er is leven na de dood Anita! Je hebt gelijk…….
En dan lacht ze nog een keer naar me en verdwijnt net zo plotseling als dat ze was gekomen! Nog vol van wat ik net had meegemaakt, komt Ron thuis en ik vertel hem wat ik heb meegemaakt. Als ik later weer op bed ligt, hoor ik mijn vader zeggen “Anita ik heb je gewaarschuwd! Door het licht te laten knipperen….maar heb je daardoor Beppie kunnen redden! Nee soms gebeuren er dingen waar je helemaal niets mee kan”. Ik realiseer me dat hij gelijk heeft en val eindelijk in slaap.
Als Ron na een paar weken later thuis komt, heeft hij de breimachine voor me meegenomen. Beppie had een hele uitgebreide Toyota breimachine met echt alles erop en eraan. Ik zet hem met moeite op en lees de beschrijving. Hoe ga ik dit in hemelsnaam doen denk ik wanhopig en ik leg het weer even aan de kant.
De volgende dag zit ik er weer achter en probeer de eerste steken op te zetten, en na een paar keer proberen, leg ik het weer weg om mijn hoofd erover te breken, hoe ik nu verder moet.
Dan gebeurt er iets heel raars, s’ avonds tijdens mijn slaap droom ik over de breimachine en hoe ik hem moet gebruiken. De volgende dagen word ik s’ morgens wakker en kan ik steeds weer een stap voorruit en voordat ik het weet heb ik mijn eerste trui gebreid.
Omdat ik een breimachine heb met ponskaartjes en een dubbele dek wil ik toch weten of ik het goed doe. In Tholen vind ik een breimachine winkel die ook cursussen geef , ik geef me op voor de cursus en samen met mijn moeder gaan we één keer per week naar Tholen.
Daar waren ze onder de indruk van mijn kunnen, en herhaaldelijk zei mijn lerares “Anita dat kan helemaal niet wat jij doet met de machine! “, “en helemaal niet als je nog helemaal geen les heb gehad”. Mijn mama stond er trots bij en ik kon moeilijk zeggen, mijn schoonmama heeft me leren breien alleen is ze wel een geest.
Nee daar kan ik moeilijk mee aankomen en ik genoot van alle complimentjes en breide erop los.
Heel veel truien heb ik gebreid en al snel besefte ik dat Beppie gedaan heeft wat ze me heeft beloofd!
ZE HEEFT ME LEREN BREIEN, EN ZELFS DE DOOD HIELD HAAR NIET TEGEN.