Overgang en steeds zwaarder wegen is voor een vrouw echt niet fijn eigenlijk meer een ware hel!

Overgang! Wat een lastige fase is dit toch voor mijn lichaam en zeker voor mij op het geestelijke vlak. Ik bezit in no-time een lichaam waar ik niet om gevraagd heb en ik hoor iedereen al roepen ‘doe er dan iets aan!’ Was dat maar zo makkelijk. In drie jaar tijd heb ik mijn lichaam zien veranderen van een goed gevormde lichaam in een plumpudding met heel veel galantine.

Natuurlijk schrok ik me wild toen ik per week 1 kilo aankwam -dit was me 1x eerder overkomen en toen was een hartinfarct het gevolg-. Wat was er nu weer aan de hand? Nog meer schrok ik toen ook mijn ongesteldheid wegbleef en na drie maanden waagde ik me toch maar even voor de zekerheid aan een zwangerschapstest, maar gelukkig liet mijn lichaam me dit keer niet in de steek en wist ik het zeker ‘dit is de overgang!’.

Pilletjes tegen de overgang en behoud van je silhouet dat zou een oplossing kunnen zijn, maar niet voor mij bleek al een paar maanden en heel stuk zwaarder. Van een mooie 75 kilo zat ik binnen no-time op een veel zwaardere variant van 85 kilo. Je staat er verbaasd van te kijken hoe snel je de grens qua aankomen verhoogd maar ik wilde nooit van me leven de 90 kilo aanraken.

Ik stopte met eten, maar elke idioot weet dat dit nooit een oplossing is en daarom bleef de weegschaal me vrolijk vertellen dat ik ‘ joepie’ weer een kilo erbij had gescoord. Oké ik snap het al mijn lichaam staat in spaarstand en wilt niet dat de organen te weinig energie krijgen. Mooi Anita heeft hier wel een oplossing voor ‘we gaan gewoon weer eten!’

Jammer joh dat maakt voor mijn lichaam niet uit, want dan komen we gewoon wat meer aan. Toen werd Sammy consulent van Herbalife en ik was gelijk om! Dit zou best de oplossing kunnen zijn en ik begon aan de shakies en ging fanatiek bootkampen. Ook deed ik mee met het wandelclubje en mijn lichaam die ook nog eens lijd aan Fibromyalgie begon zich duidelijk mishandeld te voelen.

Lopen kon ik niet meer van de pijn, maar alles voor een normaal lichaam dacht ik terwijl ik uit mijn bed kroop. Elke week op de weegschaal en die vertelde mij weer een compleet horror verhaal ik ging nu al over de 95 kilo heen. ‘Maar dacht ik hoopvol spieren wegen meer dan vet, dus het komt goed’.

Vroeger liep ik Marathons en heel veel prestatielopen, dus ik begon weer te hopen op een heerlijke 10 kilometer loop – in gedachten trainde ik alweer voor de marathon aller tijden Rotterdam – om daarmee te beginnen. Na een paar maanden tikte ik de 5 kilometer aan en begon mezelf weer iets beter te voelen. Hardlopers zijn doodlopers en daar weet ik jammer genoeg alles van. Mijn lichaam die weet hoe eigenwijs ik ben en me soms/meestal niet laat lijden door pijn, liet me stoppen door me een hele fijne hielspoor te bezorgen.

Lopen kon ik niet meer en hardlopen zonder dat je normaal kan lopen is niet echt een optie. Zooltjes in en kom het lukt wel weer. Nee mijn Fibromyalgie liet me weten dat ik weer eens te ver ben gegaan. Spierpijn, hoofdpijn, alle weke delen in mijn lichaam waren beurs en heb je weleens je voet gekneusd? Nou deze pijn had ik overal zonder dat ik stond.

Maar je had je gewicht wel weer terug, toch? Nee dus! Dat was het frustrerende van allemaal ik woog toen alweer 98 kilo en ik wist het niet meer. Nu hield mijn lichaam ook lekker veel vocht vast en ik liet de moed zakken. Ik stopte zelfs met de shakies van Herbalife en zelfs mijn dagelijkse hoofdpijn ging niet meer weg.

Weet je wat het ergste van alles is, is dat de omgeving niet met mensen om kunnen gaan die in een korte tijd zoveel aankomen en dus dik blijven. Men weet niet wat je allemaal doet om dit tegen te gaan of om het verschil te maken zodat je weer terug gaat naar je oude eigen ik. ‘Zo Anita je bent wel lekker zwaar geworden he!’, ‘Nou je ziet wel dat je van lekkere dingen houd’, ‘zo ben je weer zwaarder geworden’. ‘Ik zie wel dat je het goede leven heb gevonden’.

Dat eetstoornissen bestaat vind ik ondertussen echt niet gek, terwijl ik mijn verhaal type stromen de tranen over mijn wangen en dat is toch eigenlijk best belachelijk. Gelukkig heb ik heel veel zelfspot en daar kom je een heel end mee. Mijn standaard antwoord is dan ook ‘Ja goed he ik was alweer wat kilo’s kwijt dus heb me goed misselijk gegeten om dit weer aan te vullen’. Of ‘ja ik heb nog nooit zo’n mooi zwangerschapsbuik gehad als nu, de voordeel is alleen dat het al jaren duurt’.

Mijn dieptepunt was de dag dat mij verteld werd dat ik er niet meer representatief uitziet en hoe ik dit zelf zie -vooral mijn gewicht was in dit gesprek een hekel punt. Dit gesprek deed zo ontzettend pijn vooral omdat ik mezelf nog lang niet had geaccepteerd. Een andere coupe en mijn eigen kleding i.p.v. bedrijfskleding dat was mijn oplossing, alleen tja aan mijn gewicht was niets te doen omdat mijn lichaam gewoon niet mee wilde werken.

Ondertussen bleef mijn gewicht staan op 99 kilo en daar moest ik het maar mee doen. Een half uur beweging op een dag zeggen de sportgoeroes en daar houd ik me al jaren aan, dat moet ook wel want met vijf honden lopen we best veel. Ik heb uitgerekend dat we elke dag 4 uur lopen met de honden – in het weekend zelfs langer plus 2 uur de pups trainen op zondag.

Naar de sportschool! Dit heb ik geprobeerd, maar met mijn werktijden plus honden en huishouden is dit niet te combineren de dag duurt nou eenmaal te kort – en die begint toch al om kwart voor zes-. Het was niet vol te houden voor mij wat heel jammer was, maar ik heb me erbij neergelegd.

Ondertussen ben ik wel weer met de shakies van Herbalife begonnen en de hoofdpijn is hierdoor weg. Ook heb ik ondertussen wel door dat ik eigenlijk te weinig eet, maar meer lukt me echt niet. Elke dag eet ik 300 gram peentjes voor de lekkere snack tussendoor maar dit doe ik al 3 jaar lang – ik heb dan ook gemerkt dat ik verslaafd ben aan peentjes  -.

Toen kwam ik vier weken geleden op het idee om Samantha haar bokszak op te hangen en gewoon elke dag een half uur te boksen. Natuurlijk hopend dat mijn lichaam dit aankan en niet besluit om een nieuwe kwaal te verzinnen – ik moet eerlijk toegeven dat dit wel het geval is, maar daar kom ik later op-. Natuurlijk hebben jullie mijn eerste poging mogen aanschouwen op facebook, want mijn mannetje deelt graag alles, ook mijn gênante vertoningen.

Het boksen is best heerlijk om al je frustraties op los te gooien, maar ik zocht meer en bedacht dat ik misschien in mijn workout moest gaan springtouwen -dit zie je toch alle boksers doen, zoals in Rocky-, maar al snel kwam ik erachter dat ik simpele ziel niet kan springtouwen en hield het gewoon bij het boksen.

Totdat ik een Kettlebell bij Samantha in haar kamer zag liggen en ben gelijk op het internet oefeningen met deze grappige kanonskogel met handvat gaan opzoeken. Wauw ik was al snel geobsedeerd in deze girevik – kettlebell-. Elke dag doe ik een half uur lang kettlebell oefeningen en ik ben al aardig bekend met de Swing, Deadlift, squats, Windmill, Thruster, Clean, Halo, Around the body press en de Half get-up – the Turkish get-up is nog iets te heftig-.

Nou hoopte ik natuurlijk dat mijn lichaam eindelijk het beloofde vet zou gaan verbranden, want ondertussen snapte ik eindelijk dat mijn lichaam door de overgang meer cortisone aanmaakt en daardoor krijg je meer buikvet. Door de Kettlebell en vooral de Thruster maak je meer groeihormonen aan en die zorgt voor meer vetverbranding en versterkt de opbouw van de spieren.

Je doet een Kettlebell sessie op blote voeten al prefereer ik toch mijn sokken aan te houden en hier ging ik een beetje de fout in, want ik heb een stenen vloer en nu heb ik een gekneusde ondervoet…maar tijdens het trainen heb ik er gelukkig geen last van.

De weegschaal die na bijna drie weken de 101 kilo heeft aangeraakt heb ik maar de deur uitgegooid, want net als mijn lieve dochter al roept ‘mama spieren wegen echt zwaarder dan vet’.
Omdat ik me zoveel fijner, mooier, fitter en goed voel ga ik gewoon lekker door met mijn workouts. Meten is weten, dus elke week meet ik mezelf en ik kan jullie met trots vertellen dat mijn buik/taille al 4 cm geslonken is en alles voelt veel strakker aan dan vier weken geleden.

Natuurlijk doet mijn lichaam soms heel vervelend, maar ik vind de spierpijn toch wel heel fijn, omdat ik dan weet dat ik bezig ben om mijn lichaam weer te modeleren zoals ik hem graag zie…en dat voelt zo ontzettend goed!

Ik heb mijn hele leven getraind en het voelt zo goed om weer bezig te zijn met je lichaam op een manier wat mijn lichaam gewoon aankan, zonder dat hij moet gaan sputteren of gewoon uitvalt. Natuurlijk ben ik er nog lang niet.

maar wat is zo’n kanonskogel met handvat toch een geweldige uitvinding… Rusland Vooral Pavel bedankt!