“Ga maar lieve meid! Fluister ik in Daisy haar flappers. Daisy kijkt me even aan en dribbelt dan naar voren. Om een paar minuten later weer naast me te komen lopen. Weer kijkt ze me met haar mooie trouwe oogjes aan en ik weet dat ze even niet weet wat ze moet gaan doen. “Ga maar lekker spelen meisje” zeg ik heel zachtjes tegen haar en daar gaat ze als een klein puber meisje die toestemming heeft gekregen om te mogen gaan spelen.
Wat ben ik blij dat Samantha voor jou heeft gekozen, dat ze als een blok op je viel toen ze jou in haar armen kreeg. Je werd geboren en Sammy heeft geknokt om jou goed te laten ademen en dit schept toch een band. Jullie twee blijken een gouden eenheid te hebben en zo hoort het te zijn.
Mijn motto is “Elke hond heeft elke dag een losloopmomentje nodig!” Dit proberen we ook altijd in uitvoer te brengen. Nu is dit voor Diezel en Ziva niet zo’n moeilijke opgave, al moet ik met Ziva wel opletten dat er geen mensen te dicht langs me wilt passeren. Ook fietsers plus automobilisten moeten op gepaste afstand blijven. Doen ze dit niet dan vind mijn meisje het een heel leuk “ik-ga-er-lekker-achteraan momentje”. Daarom let ik heel goed op waar ik deze twee los laat lopen en dit gaat altijd perfect, omdat ik blindelings op mijn twee oude boelen kan vertrouwen mits er niemand dicht langs haar loopt, fiets of rijd.
Zo mijn nageltjes zijn weer schoon en mooi! Mijn vacht ziet er weer goed uit, ook mijn tanden glimmen weer zoals ooit tevoren! Ik ben er weer helemaal klaar voor vrouwtje roept Daisy “ik zie er weer goed uit, we kunnen gaan wandelen”. Blij lopen mijn kleine boelies mee naar de auto, alleen onderweg zie ik de twijfeling bij mijn prinsesje Daisy.
