Daisy heeft haar nageltjes gedaan en weigert om in de modder te lopen! Twee joggers vinden ons dan ook heel zielig!
Zo mijn nageltjes zijn weer schoon en mooi! Mijn vacht ziet er weer goed uit, ook mijn tanden glimmen weer zoals ooit tevoren! Ik ben er weer helemaal klaar voor vrouwtje roept Daisy “ik zie er weer goed uit, we kunnen gaan wandelen”. Blij lopen mijn kleine boelies mee naar de auto, alleen onderweg zie ik de twijfeling bij mijn prinsesje Daisy.
“oh nee he! Mac” fluistert Daisy heel zacht in Mac zijn flappers “zie je waar we heen gaan?” Ja dat ziet Mac echt wel we gaan naar zijn favoriete plek, en hij begint al ongeduldig heen en weer te schuiven op zijn kont. “Ja Daisy we gaan lekker rennen, vliegen en misschien wel net als gisteren lekker door het bos en struiken struinen. Beteuterd kijkt Daisy naar haar netjes gemanicuurde nageltjes, daar is straks helemaal niets meer van over denkt ze verdrietig. Nou het vrouwtje kan van alles verzinnen, maar zij doet hier niet aan mee, en gaat demonstratief goed zitten….geen paard die haar het modder in krijgt.
Als we op onze plek aangekomen zijn mag Daisy als eerste uitstappen, want dat kan nog wel eens problemen opleveren als het te modderig is, of er liggen gewoon te veel plassen. Maar het gaat goed Daisy is duidelijk opgelucht dat de grond onder haar poezelige voetjes droog is. Dan mag Mac uit de auto springen en dat laat hij zich geen twee keer zeggen, zodra hij het teken krijgt “kom maar” springt hij met een grote boog uit de auto.
Met twee enthousiaste pubers loop ik naar onze stukje Utopia, die is jammer genoeg wel iets verkleind maar sinds we een nieuwe stuk bos hebben gevonden, hebben we nog meer lol. Vol vertrouwen loop ik naar het wild rooster en wil de deur door die ernaast zit. Want de honden kunnen natuurlijk niet over een wild rooster lopen.
NEEEEE!! Roept mijn prinsesje heel hard en gaat in de ankers! Kijk eens wat een modder pad, hier ga ik echt niet door heen “NO WAY”. Pfff zucht ik en Mac kijkt verbaasd achterom want hij word net als ik heel hard terug getrokken door een stakend meisje. In de verte komen twee joggende mensen en mijn hersenen maken overuren.
Of ik ga nu een strijd aan met mijn prinsesje waardoor we de hele weg blokkeren, of ik wacht even tot de mensen voorbij zijn. Of denk ik ineens ik kan proberen of ze het gras op wilt hier een stukje terug en dan lopen we over het gras naar het hek. Zo gezegd zo gedaan alleen in de ogen van de joggers is de situatie heel anders, en doe ik alles om hun veilig te laten joggen.
Deel 2 “hoe krijgen we ons prinsesje het hekje door om zo naar onze Utopia af te reizen”. Kom lieve meid we gaan het gras in! Mac die niet snapt wat wij nu allemaal aan het doen zijn, stapt enthousiast het gras op en kijkt me glimmend aan. “Ja Mac jij snapt tenminste hoe het moet en ik knuffelt hem nog een keertje”. Daisy kijkt naar Mac en mij met een blik van “jullie zijn echt niet goed bij jullie paasei, dit soort onzin is echt niet goed voor mijn mooie gemanicuurde nageltjes.
De joggers rennen over het wild rooster en roept “mevrouw wij zijn eroverheen hoor u kan nu weer verder met wandelen!” Verbaasd kijk ik de man en vrouw aan, en roep ter informatie “oh sorry ik wachtte niet op jullie, maar mijn prinsesje wilt niet het natte gras op, want dat is zo koud voor haar poezelige voetjes”. Aan hun blik te zien geloven ze mij voor geen meter, en ik zie ze daarna ook denken terwijl ze lachend naar Daisy kijken “ach wat schattig die dame mag zelf beslissen wat ze wel en niet wilt”. Als ze nog een keer medelijdend naar mij hebben gekeken, gaan ze joggend verder.
Kom Daisy lief prinsesje we gaan weer terug naar de wild rooster en gaan nu echt door het hek. Natuurlijk is Mac er al bijna doorheen als Daisy weer in de stijgers gaat. Nu word ik boos en gelukkig weet ik dat ze dan haar verzet nu wel staakt, want een boos vrouwtje vind ze nog erger dan vieze pootjes. Na een paar keer bokken, gaat ze voorzichtig de modder in, met hoge stappen, proberend om zo min mogelijk de grond te raken, komen we eindelijk bij het hek waar onze Utopia begint.
Mac gaat gelijk helemaal los en Daisy komt er voorzichtig achteraan. Wat een heerlijke muts is het toch, ook nu denkt ze alleen maar aan haar mooie pootjes. Als we naar het bos lopen is Daisy het ook goed zat en is alweer op de weg terug. “Nee Daisy!” kom op we gaan het bos nog in. Brommend loopt ze achter ons aan, maar als we het bos in gaan, gaat ook Daisy helemaal los met heel veel plezier van Mac.
Als we weer terug lopen is Daisy het nu echt zat, haar poten zijn nog best netjes, al is haar vacht onder de zwarte strepen. Maar ja dat kan ze natuurlijk niet zien 🙂 “kom nou roept ze naar ons, ik wil naar huis”. Nee prinsesje we lopen nog één rondje en dan gaan we naar huis. Mopperend sjokt ze achter ons aan en is blij als we eindelijk terug naar de auto lopen.
Geen van mijn boelen is nog nooit zo blij geweest om in de auto te mogen springen dan ons prinsesje. Ik had de deur nog niet open of ze sprong er al in, en gaat verwaand rechtop zitten. Zo zie je haar denken, mij krijg je er nu nooit meer uit, behalve als we thuis zijn…….