Zit nog zoveel communicatie signalen tussen!
Dit keer ga ik me op glad ijs begeven! Want ik wil het met jullie hebben over “de lichaamstaal van de hond” hebben. En dat is best lastig, want een hond communiceert met zijn hele lichaam. Staart, oren en houding. Je kan nooit zeggen “oh kijk zijn staart staat omhoog dus hij/zij is dominant”. Staan zijn oren naar achteren en staat hij niet fier rechtop dan snapt hij/zij nog niet precies wat hij/zij wilt zeggen.
Mac is hier een perfecte voorbeeld van, zodra hij iets hoort dan gaat zijn staart recht omhoog en maakt hij zich heel groot, het is gewoon geweldig om te zien, maar zodra het geluid toch anders is als hij verwachtte dan gaat zijn staart langzaam naar beneden tot neutraal stand en komt hij snel terug gerend en springt in mijn armen.
Zo zijn er namelijk nog best heel veel misverstanden over wat de hond nou precies bedoelt met bepaalde houdingen. Zelf zijn blije kwispelstaart kan een fatale misleiding zijn! Hoe vaak hoor je mensen nog zeggen “oh mevrouw mijn hond doet niets hoor, ze vindt uw hond heel leuk, moet je zien hoe vriendelijk ze kwispelt”. Haar hond is in afwachtende houding en door het hoog kwispelen geeft ze nog even wat heerlijke geuren af om mijn hond te laten weten “dat zij het hier voor het zeggen heeft”.
Ook door het kwispelen communiceert de hond met zijn soortgenoten. Zelfs door alleen kijken naar de stand van de staart en hoe hoog of laag hij kwispelt, kom je er niet want dan hebben we de stand van de oren nog. De oren is een communicatie factor die zeker niet vergeten mag worden.
Mac die het ook heeft gehoord…wilt ook wel eens zien wat dit zou kunnen zijn…Hij voelt zich heel wat..want hij is een stoere reu.
Want heb je een hond voor je staan die zijn staart hoog plaatst en zijn oren staan naar achteren, dan weet je zeker dat de hond nog niet helemaal zeker weet of hij wel stoer is ja of nee. Het gedrag kan dan nog alle kanten op. Eigenlijk is het een onzekere hond die tegen je zegt “alsjeblieft wil je niets doen want anders wordt ik misschien wel heel boos”.
Ook bij Mac zie ik dit heel vaak! Mijnheer denkt dat hij nu heel dapper is, maar hoe dichter hij bij zijn imponeer object komt, hoe lager zijn staart gaat. Mac is duidelijk een hele onzekere hond die alles nog super spannend vind. Door dit gedrag komt hij dan ook heel vaak in de problemen, en wordt ook vaak nog even uit zijn droomwereldje gehaald door andere honden, die heel makkelijk door zijn gedrag heen prikken.
Ook de houding speelt een grote rol bij de lichaamstaal! Een hond met zijn staart omhoog, oren naar voren en borst goed naar voren, is toch wel heel imponerend en daar schrikken veel mensen van, vooral als het om een Boerboel gaat. Mijn Diezel die loopt zo graag door de polder en natuurlijk is dit dominantie op en top! Mensen schrikken dan ook best wel van mijn opgeblazen Boerboel alleen ik weet dat Diezel iedereen zo wilt imponeren en laten zien dat hij superieur is. Dominant en agressiviteit wordt vaak in één adem genoemd, maar dit is ook één grote misverstand.
Een hond heeft namelijk niets aan vechten! Dit is verspilde energie en honden doen niet aan verspilde energie. Wij mensen gebruiken het woord agressiviteit al heel snel verkeerd. Honden laten aan elkaar zien hoe ze staan tegenover elkaar. En als je twee honden bij elkaar hebt waar de niveau haast gelijk is, en de één of de ander doet geen water bij de wijn, dan heb je zo een aardig opstootje, maar de vraag is dan: is er agressiviteit in het spel? Nee alleen een meningsverschil tussen twee honden.
Diezel liet me dit altijd heel duidelijk zien, als hij een hond had gevonden die gelijk qua energie aan hem lag, dan imponeerde hij deze reu en de reu imponeerde hem……dit is een lastige situatie want er hoeft maar iets te gebeuren en dan knallen ze erop. Meestal was ik de boosdoener als het fout ging, want ik loop in zo’n situatie op Diezel af en trek hem aan zijn halsband terug.
En daar zat Diezel niet op te wachten en knalde dan nog bovenop de andere reu. Maar dit soort macht spelletjes duren maar een paar seconde en dan kon ik mijn heet gebakken Boerboel af gooien en liep hij weer rustig met me mee. Dit heeft totaal niets met agressie te maken, maar voor de omstanders lijkt het heel heftig.
Terwijl ik de boeken en internet afspeur om een paar leuke weetjes te zoeken om mijn bevindingen te staven, kom ik vooral uit op voorbeelden van dominante houdingen. En daar zit beetje het probleem, de laatste jaren draait alles erom om agressief en dominant gedrag en zijn we er heel alert op om dit zo snel mogelijk te herkennen.
Plaatjes en voorbeelden genoeg, alleen voordat we eindelijk bij “agressiviteit” komen, hebben we al zoveel gemist en zijn we grandioos te laat. Mensen kijken onderweg ook niet meer naar hun hond, zodra ze zelf angstig zijn voor bepaalde honden, lopen ze snel naar de andere kant en zetten hun oogkleppen op.
Onze hond kan ons al heel snel vertellen hoe de vork in de steel zit en daarom is het zo jammer om ons zelf als leidraad te gebruiken, en niet de hond die veel beter kan lezen dan wij.
Als mijn hond los loopt gaat het zoveel beter! Dan kan hij met alle honden door één deur. En hoe zou dat komen vraag ik diegene. Nou omdat ze zich bedreigd voelen aan de riem, want ze worden hierdoor belemmerd.
Natuurlijk! Ja hoor dus het heeft niets met het baasje zelf te maken, die zich al een beeld heeft gevormd van degene die aan komen lopen. Het heeft niets met de spanning van het baasje te maken, die de lijn nog iets vaster en krampachtiger vast houd i.p.v. lekker los.
Jawel natuurlijk heeft dit alles met het baasje te maken! Zodra je hond losloopt moeten ze het zelf oplossen. En een hond zit niet op conflicten te wachten, welnee dat zou killing zijn voor de roedel.
Honden willen rangorde dus dat zoeken ze op en zodra je twee dezelfde energieën heb, strijden ze hierom. Dat duurt ongeveer 20 seconden en dan is de strijd gestreden, maar ja de mens kan hier niet tegen, die ziet zijn fluffie al helemaal gemolesteerd worden en begint hysterisch te doen, dat is voor de hond een trigger om door te gaan.
Ik heb dit uitgetest door Diezel door te laten gaan en me niet met een macht spelletje te bemoeien. En het klopt na een paar seconden waren de heethoofden er klaar mee en liepen gebroederlijk verder. En konden ze het niet winnen van elkaar dan liep er één weg en negeerde de andere.
Eén keer hadden we een medestander te pakken die Diezel alle bomen van de Broekpolder liet zien. Het was zo erg dat Ziva haar vader moest helpen door de wilde reu te blokken. Ik doe het niet gauw maar na 5 minuten waar Diezel echt afgeslacht werd en bij mij kwam schuilen, heb ik de mevrouw van de reu gevraagd om haar hond vast te lijnen.
Dit lukte haar niet één twee drie en met behulp van Ziva heb ik Diezel veilig van die hond weg gekregen. Soms heb je een te fanatieke hond die niet van stoppen weet en ook Diezel kan af en toe iets te enthousiast zijn, en heeft een time out nodig. Maar dan is het ook over en kan je weer rustig verder wandelen.
Even een note: “natuurlijk moet je, je hond altijd in de gaten houden, gaan ze te ver dan ingrijpen en je hond een time out geven. Net wat ik hiervoor al melde, je hond kan ook te fanatiek worden en blijven doorgaan, terwijl ze jou grens overschrijden 😀
Tegenwoordig kan ik dan ook heel snel zien hoe mijn honden er voor staan en hoe ze de andere hond vinden. Daarom wil ik iedereen ook vragen om goed naar hun hond te kijken! Wat zegt je hond allemaal onderweg. Zodra je echt naar je hond gaat kijken en ik bedoel dan ook “ECHT”, de oren, staart en lichaam dan zie je al snel dat er een patroon in zit.
