Tenminste wel voor alle honden in de wereld! Behalve bij onze Mac niet. Maar dat is best logisch 🙂

“Ik snap hem niet! Ik snap hem echt niet” jammert Mac zachtjes terwijl hij wanhopig om zich heen kijkt. “Vrouwtje! Wat moet ik nu doen? Ik snap echt niet wat die hond bedoelt” zegt mijn boerboelmannetje heel zacht zodat niemand anders dan ik hem hoort. “Oh mijn suffe Mac”, zeg ik lachend. “Het is niet zo moeilijk hoor vriendje. Loop naar hem toe en laat hem je kontje ruiken” fluister ik Mac zacht in zijn flappers.

“Aan mijn kont ruiken?” Roept Mac verbaasd en hij kijkt mij heel dom aan. Ik zie in zijn ogen dat hij denkt dat ik gek geworden ben. Nou twijfelt mijn ventje eigenlijk nooit aan mij, hoe bang en onzeker hij ook is hij doet meestal wel wat ik hem vraag. Zo nu dus ook hij rent naar de hond toe en laat hem snel zijn kont zien. Zodra de hond denkt “oh hallo! Hoe gaat het” en zijn neus naar Mac zijn kont doet, schrikt Mac zich een ongeluk en gilt er nog net niet uit “Oh vrouwtje hij zit met zijn natte neus aan mijn kont!”.

Helemaal flabbergasted komt hij naar me terug gerend. “Zag je dat vrouwtje hij zat aan mijn kont” roept Mac helemaal ontdaan. “Nee hé! Dit heb ik weer” zucht ik wanhopig. “Mac lieverd dat moet ook. “Honden begroeten elkaar zo” probeer ik mijn ventje uit te leggen. “Als je nu even had gewacht dan mocht je ook aan zijn kont ruiken”, “zo kan je ontdekken dat hij geen kwaad in zin heeft” zeg ik tegen Mac hopend dat ik hem een paar sociale lessen bij kan brengen.

“Natuurlijk! Laat ik honden aan mijn kont ruiken, zodat ze er lekker in kunnen bijten. Zo ontzettend logisch, duh” roept Mac helemaal verbouwereerd. Dit heb ik weer een hond die niet weet hoe hij binnen moet komen bij een andere hond. “Logisch dat hij soms zo onzeker is” denk ik ineens.

Sommige sociale vaardigheden krijg je met je geboorte mee en ik dacht toch echt, dat dit er één van is. Maar dat had ik dus heel erg fout gedacht, want Mac heeft dit niet met zijn geboorte meegekregen. Als je heel goed naar honden onderling kijkt zie je dat als honden elkaar begroeten door zich even aan de kont te laten ruiken. En dat is niet omdat ze zich afvragen of de hond zich goed gewassen heeft, welnee dan kunnen ze elkaars bedoelingen/ karakter leren kennen –zou ook wel handig zijn bij ons mensen! Even aan elkaar snuffen kijken of je eerlijk of oneerlijk bent-.

Mac kijkt me nog steeds aan of hij water ziet branden. Gelukkig heb ik Daisy bij me die hem feilloos laat zien hoe ik het bedoel. Daisy loopt naar de kleine man en ruikt aan zijn kont. Daarop mag hij aan haar kont ruiken en dan weet ik dat het goed gaat. Daisy en de man gaan door hun voorpoten en het spel kan beginnen.

“Dit wil ik ook!” roept mijn suffe Mac en hij rent op de verbaasde vent af. Hij draait zijn kont naar hem toe en voordat de reu aan zijn kont kan snuffelen draait Mac zich om en stopt zijn neus tegen de genitaliën van de vreemde hond. Helemaal blij kijkt Mac me aan “zag je dat! Vrouwtje, dit bedoelde je toch?”. De vreemde hond die deze actie nog niet helemaal verwerkt heeft, kijkt ons helemaal verbaasd aan. “Wat was dat nou?” zie je hem denken en Mac is echt helemaal in de wolken.

Tja wat moet je hier nu mee? Om hem nu uit te leggen dat het misschien beter is om het allemaal in een veel rustiger tempo te doen, is misschien niet echt slim. Daar stimuleer je zijn zelfvertrouwen niet echt mee. Maar aan de andere kant als hij dit blijft doen, komt er niets van zijn sociale vaardigheden terecht.

Toen we besloten Mac te houden wisten we ergens in onze achterhoofd, dat we een hele suffe boerboelman in huis haalde. En dat klopt als een bus! Wat een heerlijke man is Mac zeg, echt zo super. Al heeft hij zijn streken, maar wie heeft die niet. Hij krijgt het elke keer weer voor elkaar om mij aan het lachen te krijgen of gewoon in volle verbazing achter te laten.

Ondertussen zijn wij jaren verder en omdat ik toen niet heb ingegrepen, denkt Mac nog steeds dat hij heel sociaal bezig is. Als er een vreemde of bekende hond aan komt lopen, laat hij zijn kont zien en draait zich gelijk vliegensvlug om. Zodat hij snel zijn snufferd tegen de hond zijn kont of ballen/muts kan plakken.

De meeste honden zijn zo verbaasd dat het ijs al direct gebroken is. Wie wilt er nu ruzie met zo’n joviale gezellige boerboel? Niemand toch. Mac ziet al heel snel of hij een hond mag ja of nee, dus zodra de ballen/muts spel aan de beurt is, dan weet Mac al dat hij graag wilt spelen. Zo sociaal is hij dan ook wel weer 🙂

Maar het is en blijft een feit dat ook sommige aangeboren gedrag niet altijd vanzelf sprekend is, vooral niet bij een gekke Mac boerboel!