De verschillende interpretaties van de leden uit onze roedel, tijdens mijn ochtendwandeling!

“Grrr ik hoor en zie daar iemand”, “die zou ik weleens vertellen dat hij op moet zouten uit mijn wijk” bromt Ziva op deze hele vroege ochtend -6 uur is voor een zaterdag wel heel enthousiast, maar oh zo fijn-. “Ja ik hoor het ook en ik help je mee hoor mama”. “Grrrrr” komt spuit elf Daisy erachteraan. “Nou driftkikkers, jullie doen je best maar ik bemoei me niet met teven dingen” hoor je Mac zuchten.

Ondertussen blijft Ziva waken en om zich heen kijkend, ondertussen flink grommend en Daisy is heel solidair met mams en doet heerlijk met haar mee. Alleen beide met een hele andere insteek! Ziva die ziet in elke wandelaar een potentiële crimineel met vreselijke bedoelingen en Daisy denkt dat mams alleen maar zo hysterisch doet omdat er waarschijnlijk een hele stoute hond of ander dier rondloopt.

En onze Mac? Die is zo ontzettend gegroeid de laatste weken! Echt super die maakt zich niet meer zo druk. “Zo lang het vrouwtje kalm blijft, dan zie ik geen reden om druk te doen” denkt mijn rustige vent. De twee meiden nemen dan ook graag het voortouw, terwijl Mac rustig naast mij blijft lopen. Grommend en brommend lopen we zo door onze wijk te struinen, terwijl de Merel zijn mooiste lied ten gehore brengt.

De sfeer veranderd binnen mijn roedel zodra ik besluit om uit onze wijk te lopen. Ziva aarzelt en je ziet haar gewoon denken: “Ojee wat gaat het vrouwtje nou doen? We gaan verkeerd! Help!” Mijn dame reageert ook direct en gaat achter me lopen. Daisy die haar moeder graag kopieert, want in mijn meisje haar ogen heeft mama altijd gelijk. Al beseft ze nog steeds niet dat de moeder hele andere vijanden ziet dan haar. Daisy is gek op mensen, groot, klein, dik, dun, aardig, vervelend het maakt haar niet uit, alles wat handen heeft om te aaien is welkom. Ziva daarin tegen ziet alle mensen als potentiële vijanden, die totaal niet te vertrouwen zijn.

Maar ik draaf weer eens door! Ziva besluit dat het rondje buiten haar comfort zone valt en hier een hele andere tactiek gewenst is. En deze tactiek is heel eenvoudig wij trekken ons even terug! Rustig lopen wij verder met Mac als leider van onze groep. Tenminste leider is een groot woord, noem het maar rustig “verkenner”. Hij verkent de weg voor ons zodat we veilig verder kunnen lopen. Hier maakt hij zijn levensdoel van en wij meiden kunnen dit best waarderen.

Als we bij het station aankomen, dan veranderd onze kopgroep weer even, want Ziva die ruikt en ziet vooral “gevaarlijke pionnen in vorm van mensen”. Daisy voelt haar moeder perfect aan en de teven zijn weer back to business, alleen ieder met een heel ander intentie. Ziva bromt naar alle nietsvermoedende reizigers en Daisy doet mee terwijl ze hoopvol om haar heen kijkt –waar is die enge vervelende hond gebleven, ik lust hem rauw grrrr-.

Mac is de enige die zich totaal niet druk maakt en neemt de plek in die de dames voor hem in gedachten heeft en dat is voor nu “achterin”. Mac mag volgens de bitches de achterhoede bewaken. Alles gaat zoals gepland staat, totdat ik van richting verander en dan wordt het weer een heel ander verhaal. Mac mag de voorhoede weer opzoeken, want luidt de antwoord van de meiden: “We hebben weer een verkenner nodig”.

Nou ik hou hier mijn eigen mening erop na en dat is “de meiden vinden sommige situaties gewoon erg spannend en tijdens deze momenten mag Mac onze enige knul in ons midden, de teven beschermen”. Ja ik heb echte helden in mijn team zitten . Zodra we weer op bekend terrein komen verandert de kopgroep ook weer gelijk en mag mijn geduldige rustige Mac weer de achterhoede verdedigen –wat fijn dat iedereen wel aan de goede kant blijft lopen, anders had ik toch een probleem gehad met al mijn lijnen -.

Ziva heeft er echt genoeg van en bij de eerste beste zebrapad blijft ze demonstratief staat! “Hier wil ik heen vrouwtje, gewoon de straat over en terug naar huis”. Tja een Tom tom heeft Ziva niet nodig ze weet precies waar haar huisje woont. “Ik ben er echt helemaal klaar mee!” Roept ze een beetje gefrustreerd. “Ik wil terug mijn comfort zone in! Het is donker, nat en helemaal niet pluis.”

“Sorry meisje, maar ik wil toch nog een stukje verder lopen” fluister ik in haar flappers en we lopen rustig verder –met een mopperende dame naast me-. Daisy die heeft het ondertussen ontzettend naar haar zinnetje, want ze heeft voedercontainers op het gras ontdekt en omdat ze een ontzettend honger heeft – nog door de prednison, ze kan niet genoeg van eten krijgen, terwijl ze normaal nooit haar bakje leeg eet- zou ze best zo’n container open willen maken. Maar ja Daisy is nou eenmaal niet zo’n grote boerboel dus dat wordt een lastige onderneming, die ze toch maar moet staken –tot haar grote ergernis-.

Ondertussen begint het te regenen en ik zie al heel snel dat mijn drie boerboelen het ineens niet zo grappig meer vinden –net als ik trouwens, want ik heb een bijholte ontsteking opgelopen en zit niet zo te wachten op een dubbele bijholte ontsteking- en willen nu alle drie toch wel naar huis.

Eindelijk gaan we naar de zo graag gewilde overkant om zo binnen door onze straat in te lopen. Weer kijk ik vol trots naar Mac die stoer maar met gepaste houding naast me loopt. Wauw wat is hij gegroeid qua gedrag de laatste weken. Doordat hij volwassen is geworden, zie je dat ook Ziva veel rustiger is in deze roedelvorm. Met Diezel wist ze precies wat er van haar verwacht wordt, maar nu met haar kids erbij is het toch wel een beetje anders.

Eerst bedacht ze zich dat zij ze moest beschermen, maar nu we steeds vaker met zijn vieren wandelen zie je dat ook Ziva snapt dat ze haar grut kan loslaten en ze het zelf kan laten uitzoeken.
De roedel krijgt een gezonde vorm en ik? Geniet hier met volle teugen van….

Zo begint mijn weekend echt perfect! –op mijn bijholte ontsteking na dan, maar dat is gewoon een irritante bijzaak- Mijn leden van onze roedel beginnen eindelijk hun plek te accepteren en dat is echt waanzinnig om te mogen ervaren en vooral om te zien . Ik had ook nooit durven dromen dat ik met drie boerboelen alleen door de wijk zou zwerven, maar zo zie je maar weer dat ook ik mijn comfort zone uit moet komen om verder te groeien!

Fijn weekend allemaal!