Is zo ontzettend leuk! Wat is Job toch een geweldige clown 🙂
“Piep, piep, piep” Job kijkt om zich heen!” Hij heeft geen idee waar dat gepiep vandaan komt. “Piep, piep, piep!” Ondertussen hoort hij ook zijn bazinnetje zijn naam roepen. “Ja dag vrouwtje! Ik moet eerst weten waar dat rare geluid vandaan komt” mompelt Job in zichzelf. Dan steekt hij ineens zijn kop in het water “mmmm nee hier komt het geluid toch niet vandaan” denkt Job teleurgesteld, hij dacht dat hij het eindelijk had gevonden.
“Piep, piep, piep” Job weet het niet meer en rent naar zijn vrouwtje, Sammy en mij. “Horen jullie dat ook!” Roept Job heel enthousiast als hij op ons af komt rennen. “Het water piept! Gaaf hé?” met glimmende oogjes en een lach van oor tot oor gaat hij voor me zitten. “Oma hoorde jij het ook! Het water piept”. Lachend kijk ik naar mijn lieve ondeugende kleinzoon en denk ondertussen “dit wordt een hele klus om Job te leren dat als hij “piep” hoort hij naar zijn vrouwtje moet komen”.
Job lijkt namelijk ontzettend op zijn opa Diezel. Als hij moet komen wilt hij nog wel eens denken “ik kom eraan, maar ik ga eerst nog even daar kijken”, “ga jij maar alvast ik haal je straks wel in!”. Dat is één keer leuk, maar niet als die eigenwijze boelen het steeds vaker gaan doen. Vooral niet als Job iets heel erg stouts in gedachten heeft, zoals vrijdag middag. Toen bedacht Job om gezellig met de schapen te gaan spelen. Hij zag het al helemaal zitten, maar zijn vrouwtje totaal niet en die was ten einde raad. Gelukkig bedacht Job zich toch maar, want zijn vrouwtje deed wel heel raar en hysterisch.
Daarom had ik een idee! Waarom zouden we de trainingsband niet uitproberen bij Job. Zo gezegd zo gedaan. We zetten de band heel laag en omdat Job echt reuze gevoelig is gebruik ik in het begin alleen maar piepgeluiden. En wauw wat is dat een geweldig gezicht hoe Job hierop reageert.
Als hij eindelijk doorheeft dat de piep niet uit het water komt, bedenkt hij zich geen minuut, dan moet dit rare geluid bij Oma – ikke dus- vandaan komen. Hoe hij hier nou weer aan komt mag Joost weten. Danielle zijn vrouwtje roept hem en hij komt na een paar slidings en rare capriolen voor mij zitten en kijkt me vol trots aan.
Wat we ook doen en hoe leuk Daan ook doet, als zij roept komt hij voor mij zitten. Zo frustrerend en onbegrijpbaar, maar ondertussen ook wel ontzettend grappig. Nou is Job net als Diezel een echte entertainer en dat weet hij maar al te goed. We gaan het dan ook helemaal anders doen! Daan doet de afstandsbediening om en roept Job.
Job gaat eerst goed om zich heen kijken. Dan begint hij met rennen en het liefst om ons heen. Als hij eindelijk begrijpt dat het toch wel slim is om naar ons toe te komen – dit is blijkbaar de bedoeling, alleen bedenkt hij zich ineens- en doet dit met een sliding en een paar rare capriolen. En komt met een glimlach oor tot oor voor mij zitten. “NEE!” Roept Daan radeloos naar Job. “Ik roep je! niet oma!” gilt Daan nog net niet stampvoetend.
Ondertussen liggen we alle drie in een deuk en dan zie je Job verbaasd naar ons staan kijken. “Oké wat willen ze nou van mij?” denkt hij bij zichzelf en begint weer in de rondte te rennen. Daan begint op nieuw. Ze roept “Job hier komen!” en wij wachten vol verwachting af wat Job nu weer zal verzinnen. Job twijfelt en heeft ineens een briljant idee! Hij rent op ons af en gaat precies tussen Daan en mij zitten en kijkt ons blij aan. “Is dit goed vrouwtje?” Zie je hem denken.
Tja wat moeten we hiervan zeggen! Het is waar hij heeft een hele slimme oplossing gevonden alleen zit hij wel achter Daan i.p.v. voor Daan. De trainingsband begrijpt hij wel alleen nog niet zo goed voor wie hij moet gaan zitten, Daan of Oma. Ik –oma- ga een stuk verder staan en Daan blijft net zolang corrigeren en roepen tot Job bij haar is. Dat lukt steeds beter en Job wordt steeds vrolijker, wat een plezier heeft hij met dit geweldig spelletje.
Het zit in de familie moeten we maar denken! Mac vindt de trainingsband ook geweldig, zodra ik de band 1x laat piepen zit hij al voor me zodat ik de band bij Mac om kan doen. Ook Job heeft het reuze naar zijn zin en wij natuurlijk ook, want een vrolijke Job is zo leuk om te zien.
Als we bijna bij het einde van onze wandeling zijn, is het tijd om Job aan te lijnen en dan laat Job zien dat hij echt de kleinzoon van Diezel is. Daan roept en piept en Job komt als een dolle stier aangestormd. Als hij slippend voor Daan komt zitten, denk Daan “wauw dat doet Job goed” en dat is de goden te verzoeken. Job gaat zitten en Daan doet haar hand met halti naar zijn kop.
Tot nu toe gaat alles zoals Daan het heeft gepland. Tot Job denkt “hallo die is gek, ik wil eigenlijk nog niet naar huis” en gaat er als een speer er weer vandoor. Deel 2 we gaan het nog een keer proberen! Tenminste dat is de plan, alleen heeft Job een heel ander idee en rent heen en weer. Ondertussen maakt hij hele rare sprongen en heeft het reuze naar zijn zin, vooral omdat wij hem stiekem wel heel grappig vinden. – Daar is Diezel ook altijd heel gevoelig voor! Zodra hij publiek heeft is de clown in hem geboren en dit spelletje kan Job net zo goed-.
Deel 3 Daan roept Job en piept Ă©Ă©nmaal, tweemaal en gelukkig heeft Job besloten om toch maar richting Daan te lopen. Tenminste al doet hij alsof hij iets gedronken heeft, want een rechte weg is niet echt Job zijn ding. Als je naar de bazin toe moet kan je beter via een omweg ernaar toe gaan, dit is leuker, grappiger en zo stel je het naar huis toe gaan nog heel even uit.
Bij deel 4 is Job eindelijk bij Daan gekomen en vindt nu toch wel dat hij al zijn kruid verschoten heeft en gaat als een brave boerboel voor haar zitten. Daan vertrouwd hem voor geen meter en hoopt dat hij blijft zitten. Verbaasd en blij dat hij inderdaad blijft zitten en ze kan hem eindelijk aanlijnen, wat een heerlijke boerboel is Job toch….
