En daarom is Nelis de labrador de pineut!
Soms doe je dingen die je beter niet had kunnen doen! Zo ook zaterdagavond. Het leek zo onschuldig, maar als ik de situatie terug bekijk in mijn hoofd had ik best kunnen weten, dat het niet zo onschuldig was als ik op dat moment dacht. Het is al een paar dagen niet pluis in onze wijk en dit voelen mijn boelen vlekkeloos aan.
Als Mac dan ook ineens zijn eigen zusje – Daisy- en bazinnetje – Sammy- niet herkend en heeft besloten om deze genadeloos de wijk uit te bonjouren moest er achter in mijn hoofd al vele alarmbelletjes gaan rinkelen. In de plaats van lollig te doen tegen de mensen om me heen, kon ik me beter afvragen: “Waarom is Daisy ineens in de ogen van mijn ventje een onbekende?”
Dat was een betere zet geweest dan de zet die ik nu heb verzonnen, namelijk los laten! Tja je hebt weleens van die dagen dat je, je afvraagt waar je in hemelsnaam je verstand hebt gelaten? En ik had hem duidelijk nog op het nachtkastje laten liggen of in de keuken bij mijn waterkoker. In ieder geval niet bij me, dat is een ding wat zeker is.
Het is half 11 in de avond, donker en heel druk op straat –volgens Ziva is het totaal niet veilig op straat de laatste tijd en dit laat ze ook al een hele poos goed merken, het is dan ook geen pretje om Ziva ’s avonds uit te laten. Ze bromt en gromt de hele weg met haar haren recht over end-. Samantha en ik zijn aan de wandel met Mac en Daisy.
Als ik er over nadenk begonnen we de wandeling al helemaal fout. Mac en Daisy vlogen zowat tegen een dichte voordeur van kwaadheid, alleen zagen we buiten helemaal niemand, maar dit kon ons al vertellen wat voor een wandeling dit zal gaan worden. Dus nog een reden om niet te doen wat ik net toch met mijn hersenloze hoofd heb gedaan.
We gaan gezellig wandelen en ineens zien we tot onze grote schrik “Kratos” –de zwarte staffort- aan komen rennen. Mac die staat al in speelhouding maar Daisy die Kratos echt niet leuk vind, staat hem al op te wachten. “Kom maar zwarte kleine haarbal!” gilt ze gemeen naar hem, “kom maar naar je lieve vriendinnetje Daisy! Dan zou ik je weleens vertellen wat ik van je vind” roept ze boos.
Samantha reageert gelijk en verteld haar prinsesje even dat dit geen manieren zijn en loopt snel de straat uit met Daisy. Ondertussen leid ik Kratos af met Mac en laat de twee reuen even lekker spelen.
Dan komt Kratos zijn baasje aangelopen met Ben en Edith plus de honden Nelis en Sting. De honden lopen los en gelukkig is Mac de laatste tijd niet meer zo haatdragend naar Nelis. Na een gezellig gesprekje zie ik in de verte Samantha en Daisy weer onze kant op komen lopen – Kratos is aangelijnd dus het gevaar is geweken, ze kunnen zich weer veilig bij ons voegen-.
En toen ging het echt helemaal mis! Samantha en Daisy komen onze kant op gelopen, maar zijn best nog een eind van ons verwijderd. Mac die kijkt hun kant op en wordt ineens helemaal boos. Hij gaat echt helemaal uit zijn panty en ik –die haar hersenen bij de theekan heeft laten liggen- gilt naar de omstanders: “Nou ja Mac herkent zijn eigen zusje niet”. – alsof een hond niet kan ruiken wie er aan komt lopen, hun neus is 1000x beter dan de onze-.
Dan doe ik de domste zet ooit! Ik laat Mac los en roep heel stoer “ga maar kijken sufferd!!” Natuurlijk gaat Mac kijken en natuurlijk niet op de manier hoe hij dit zou moeten doen. Ondertussen is Daisy nog bozer dan ze al is en pakt Mac direct goed aan. – Daisy was zo boos en opgefokt, daarom reageerde Mac zo raar op haar. Hij snapte niet waarom Daisy zo hysterisch doet-. Arme Samantha moet nu twee honden uit elkaar halen, terwijl Daisy Mac op zijn falie geeft.
Als ik zie dat Sam het een beetje lastig heeft, roep ik Mac terug. Fout numero 2! Mac die direct luistert en terug komt rennen –natuurlijk heeft hij zijn trainingsband om, alleen die staat zo laag dat deze bij een echte adrenaline stoot echt een lachertje is-. Enthousiast moedig ik mijn kleine goed luisterde vent aan en dan zie ik ineens in mijn ooghoek een groot probleem aan komen lopen. Nelis die wel heel nieuwsgierig is loopt op zijn dooie gemak naar mij toe en gaat tussen mij en Mac staan.
Tenminste gelukkig wel aan de kant, maar dat maakt voor Mac niet uit –die is nog zo gefrustreerd doordat hij van zijn zus op zijn kop heeft gekregen-.
Zodra Mac langs Nelis rent bedenkt hij zich geen minuut en springt grommend en brommend bovenop Nelis en Nelis die echt geen lulletje rozenwater is gaat er mee in. Ben en ik bedenken ons geen minuut en springen bovenop twee vechtende honden. Ben probeert nog met zijn paraplu om de honden uit elkaar te halen. En ik doe een domme poging om Mac te laten luisteren met de trainingsband. Maar ja net wat ik jullie al vertelde dit is echt een lachertje voor mijn Mac en dat deze niet begint te lachen van de kriebel die hij voelde is mij nog steeds een raadsel.
Maar ik schakel direct en pak Mac bij zijn halti en wurg Mac met mijn andere hand, dit is effectiever dan een paraplu en trainingsband, want hij laat direct los en ik kan Mac van Nelis aftrekken en met 1 zwaai neergooien. “Zo” roep ik gefrustreerd “dat was een slecht plan”. Nelis wordt direct nagekeken en Ben verwacht het ergste en ik ook. Mac had Nelis echt goed vast en niet omdat hij Nelis zo lief vond.
Samantha die op gepaste afstand met Daisy staat, geef ik Mac zodat ik ook even naar Nelis kan kijken. Lang leven de mobieltjes met zaklantaarn! Zo konden we een goede blik werpen op Nelis. Gelukkig vonden we alleen maar een flinke natte plek wat kwijl was en gelukkig geen bloed. –thuis bleek Nelis een wond in zijn oor te hebben, maar voor de rest is hij nog helemaal intact. Ook Mac is niet onbeschadigd uit de strijd gekomen, jammer genoeg alleen maar een schram op zijn oor. Had Mac ook een piercing gehad waren ze nu voor altijd “Bloedbroeders”-.
Wat kan ik hiervan balen zeg! Natuurlijk kan het gebeuren en natuurlijk ben ik blij dat Mac niet vecht om de tegenpartij helemaal te verscheuren of te verwonden, maar ik had gewoon beter moeten weten. Mac en Nelis is water en vuur en daar moet ik gewoon allertijden rekening mee houden. Als de ene in de buurt is moet ik de andere gewoon vast houden…klaar!.
Maar het is gelukkig goed afgelopen! Mac heeft er gelukkig wel van geleerd want hij is al twee dagen aan de diarree en heeft spierpijn aan zijn flapper…lekker puh net goed! Dat krijg je ervan als je voor een grote groep zo stoer probeert te doen!.