Deze keer gaan we naar Manisa Bibi alias Manisa Bailey – Bella bandje roze!

Deze zondag gaat onze reis naar Apeldoorn, daar woont Manisa Bailey die ondertussen gedoopt is tot Bibi alias Bella bandje roze. Ik weet het! Ik maak jullie het niet makkelijk maar onze lieve Bibi is na een vreselijke valse start verhuisd naar Jacqueline, Kevin en Rick. Bij onze mooie lieve Bibi alias Manisa Bailey heb ik een hele foute inschatting gemaakt. Terwijl ik nog wel gewaarschuwd ben, maar ik dacht dat mijn intuïtie me dit keer ook niet in de steek zou laten, alleen dat deed hij dit wel en goed ook.

Gelukkig wilde Jacqueline voor onze lieve Bailey vechten en gaf haar de liefdevolle huisje wat ze verdiende. Toen ik Bailey en nu Bibi voor het eerst weer zag na 4 weken schrok ik enorm en kon mijn tranen haast niet binnen houden. Wat was ze vermagerd en schuw, het was me al heel snel duidelijk dat ze geen fijne tijd heeft gehad bij het gezin waar ze had gebivakkeerd.

Dit bleek na een tijdje ook goed te zien aan haar gedrag. Ze dronk uit de wc en snaaide erop los. Bibi kon helemaal niets meer en moest helemaal opnieuw opgevoed worden. Kinderen vind ze vreselijk en dit krijgt Jacqueline er tot nu toe niet uit. Als ze een kind ziet begint ze binnensmonds te brommen en als Jacqueline haar hierop aanspreekt houd ze beledigd haar bekkie, maar het is niet van harte.

Ook de mensen die ze over het algemeen niet meer vertrouwde en ze moet dan ontzettend aan je wennen. Nu is dit waarschijnlijk ook een genen kwestie want onze Ziva die kan hier ook wat van. Al is ze niet zo fanatiek als haar dochter. Ook is ze ontzettend beschermend naar Jacqueline en haar gezin, wat wel heel logisch is want zij hebben haar gered uit een verschrikkelijke omgeving. Uit alles bleek dat dit een beschadigde hond was en het is dan ook heel moedig van Jacqueline en haar gezin om haar op te vangen.

Nu een paar maanden later is het eindelijk zover we zien Bibi weer terug en ook haar ome Diezel “Diezel is de zoon van onze Diezel”, “ ook hij heeft na een moeilijke start zijn gouden huisje bij Jacqueline en haar gezin gevonden”. We zijn dan ook reuze benieuwd naar deze twee heerlijke boerboelen en helemaal of Bibi ons nog herkent na zo een tijd.

Als we aankomen liggen beide boerboelen gezamenlijk heerlijk te slapen op de bank, dat wij ongegeneerd door het raam kijken doen hun niets, totdat ik het in mijn hoofd haalt om op de raam te kloppen. Dan komt de bewakingsdrift bij beide boelen naar boven en vliegen ze gezamenlijk de vensterbank op om ons te vertellen, dat we ze uit hun middagdutje hebben gehaald, en dat is natuurlijk not done.

Maar als ze samen merken dat we geen kwaad in zin hebben, maar voor hun helemaal naar Apeldoorn zijn gereden, zijn ze helemaal door het dolle. Bibi is even gereserveerd maar dit duurt maar heel kort en daarna worden we helemaal bedolven met kusjes.

Natuurlijk heb ik wat lekkers voor ze meegenomen en dit was echt een zalm stok naar hun bekkie. Bibi heeft wel zo iets van “grrr dit is voor mij, dus Diezel ophoepelen nou”. Wat ik zo ontzettend stoer vind en ook een geweldig gezicht, is dat zodra Jacqueline roept “Bibi delen!”, “Is ook voor Diezel”. Dan doet ze eerst of ze deze woorden voor de eerste keer hoort, maar zodra Jacqueline het iets dwingender roept dan pakt Bibi haar zalm stok op en duwt hem zo bij Diezel tussen zijn poten…en zo eten ze samen gemoedelijk verder.

Zo ontzettend stoer om te zien en zo kan je maar weer zien dat ook Manisa Bibi –zoals Bailey nu dus heet- helemaal op haar plekje is. Wat doet het me goed om haar zo vrolijk en blij te zien. Ze ziet er geweldig uit en het is helemaal niet meer te zien dat ze een moeilijke start heeft gehad.

Al loopt ze af en toe nog wel naar de wc om te drinken, maar ze wordt door Jacqueline gelijk terug gefloten want ze heeft in dit geweldig gezin gewoon haar eigen bakje. Maar ja oude gewoontes laten zich niet zomaar even terug dringen.

Dan gaan we gezellig Bibi uitlaten, want Diezel heeft last van zijn achterpoot dus hij mag straks een rustig rondje. Onderweg snap ik wat Jacqueline bedoeld, want zodra we lang kinderen rijden – we gaan naar een groot stuk weiland zodat ze lekker kan ravotten- begint Bibi te protesteren. Als Jacqueline haar terecht wijst is het ook wel weer goed, maar het ziet er naar uit dat de dochter in haar vorig gezin heel veel bij haar heb mogen doen zonder gecorrigeerd te worden.

En dan het raar vinden dat een hond agressief naar kinderen wordt…hier kan ik altijd zo boos om worden, want een boerboel hoort gek op kinderen te zijn. Alleen wordt dit wel heel moeilijk op deze manier. Hopelijk krijgt Jacqueline er dit nog voor een groot deel uit! Gewoon lekker bij scholen wandelen zodat ze gewend raakt aan mensen en kinderen.

Na een heerlijke wandeling praten we nog honderd uit over onze heerlijke boerboelen. Ik help Diezel even met zijn poot, want daarin zit een hele kleine gemene doorn. Wat lijkt Diezel op zijn vader zeg! Ook zo lekker relaxed en hij is net als Diezel gek op visite. Heel anders dan zijn zus – onze Ziva -, want zij lijkt echt op haar mama. Ziva is veel gereserveerder dan haar broer en vader, maar wel net zo lief. Het is dan ook heel leuk dat ik ook de zoon van Diezel kan bewonderen. Gelukkig heb ik nog wel contact met een paar baasjes van de kroost van ToAn Harbuu Diezel en Nord Star Djaira.

Dan is het etenstijd, we eten heerlijke macaroni en zoals altijd is de dag veel te snel voorbij. Wat hebben we weer genoten van de gastvrijheid en de heerlijke boelen!

Jacqueline, Kevin en Rick heel erg bedankt dat jullie Diezel en kleine Bibi een liefdevol huisje hebben gegeven Xxx