Daarom kunnen we maar één ding doen en dat is heel hard lopen!
Ook al regent het deze ochtend, wat zijn we weer aan het genieten. De vogels tjilpen erop los en Diezel, Ziva en ik kunnen het niet laten om weer een survival tocht te houden. Dit keer deed Ziva het veel beter en deze keer snapte ze dat een pallet over een riviertje niets is om bang voor te zijn .
Er is geen mens te vinden met dit weer, dus lopen we heerlijk in onze eigen wereldje. Diezel is druk bezig met de nieuwtjes van de dag en Ziva die hoopt nog steeds een paar mooie mannen tegen te komen. Ook hoopt ze dat we snel weer richting huis gaan, want zo ver van huis is deze dagen niets voor haar.
Ze gaat ook steeds meer treuzelen en op een keer moet ik haar echt tot doorlopen manen. Ach ze is aan het einde van haar loopsheid en dan is alle energie uit haar lichaampje verdwenen. Het lijkt wel alsof ze weer helemaal opnieuw moet opladen. We laten haar daarom altijd maar een beetje mutsen.
Als ik weer voor de zoveelste keer op Diezel sta te wachten, “ want deze pismail is heel belangrijk” roept hij een beetje gepikeerd naar me, hoor ik ineens een gehijg achter me gevolgd door hele snelle voetstappen. Niets vermoedend kijk ik om en zie iets wat ik totaal niet had verwacht.
Een enorme grote mijnheer met een nog grotere XL pitbull, die uit alle macht probeert om bij mijn boelen te komen. Nu ben ik niet snel bang en ga nooit voor honden opzij of een rondje om, maar dit keer bedenk ik me geen minuut. “Kom Ziva!”, “Diezel afknijpen!” Roep ik dwingend naar mijn boelen en begin te lopen.
Diezel die even niet snapt waar al die commotie vandaan komt, blijft staan en kijkt achterom. Volgend door Ziva want die is nog nieuwsgieriger dan haar vader. Dit vind ik geen goed plan en vermaand ze beide om voor zich te kijken en vooral niet achterom. Ondertussen hoor ik het gehijg van de pitbull al in mijn nek en de snel dichterbij komende stappen van de man.
De man komt steeds dichterbij en ik begrijp er niet zoveel van “waarom stopt die man gewoon niet even?” denk ik boos. Als Ziva en ik weer achterom kijken snappen we beide direct wat er fout gaat en Ziva doet iets wat ze niet snel doet en dat is “haar kop in de wind steken en een stapje harder lopen”.
Diezel die nu nog nieuwsgieriger wordt kijkt ook nog één keer achterom en begrijpt nu waarom wij zo hysterisch doen. Ook hij doet water bij de wijn en loopt dapper met ons mee. De man die steeds harder gaat lopen komt steeds dichterbij. Zonder te veel aandacht te trekken zet ik ook mijn versnelling hoger, want als ik ga rennen ben ik sowieso de pineut en heeft de man een nog grotere probleem.
Nog nooit heeft 200 meter zo lang geduurd! We zijn bijna bij de zebrapad en ik hoop “bid bijna” dat als we aan de overkant zijn de pitbull de interesse in mijn boelen is verloren. Dan hoor ik een herrie achter me, “je kan het beschrijven als ijzer op ijzer” verbaasd blijf ik even stilstaan en wat ik dan zie? Echt heel heftig, maar ik ben er wel blij mee en loop snel verder.
De man heeft zijn riem en zichzelf om een lantaarnpaal heen geslagen en hangt samen met de pitbull even uit te hijgen. Dan roept hij heel hard tegen zijn hond “en nu stoppen!”, “Gewoon stil blijven staan”. Ondertussen ben ik bij de zebrapad aangekomen en loop snel over.
Nog nooit ben ik zo blij geweest om aan de andere kant van de straat aan te komen. Als ik de man nog een keer hoor schreeuwen “stop nou verdomme een keer!”, schrik ik me toch wel een hoedje en de boelen en ik versnellen voor de zoveelste keer onze pas. De pitbull komt de hoek om gedenderd en ik ben even bang dat hij de weg over snelt, maar hij blijft op de plek waar Ziva net stond staan om haar geur helemaal tot zich te nemen.
De man blijft duidelijk opgelucht staan en ik verspil geen kostbare tijd en loop heel snel door. Wauw wat was dit heftig zeg en beseft nu pas goed waar we aan zijn ontsnapt. Natuurlijk had het goed kunnen gaan, maar ik had hier echt totaal geen vertrouwen in.
Diezel blijft een intacte reu die niet veel van dominante reuen moet hebben. Niet dat hij gaat vechten! Welnee hij vindt ze vreselijk eng. Ziva en ik hebben hem zo vaak moeten redden om voor hem te gaan staan. Alleen nu vond Ziva deze reu ook heel spannend en om twee boelen te moeten redden van een pitbull is best heftig. Nu weet ik best hoe ik dit voor elkaar kan krijgen maar je hebt er helemaal niets aan en als de baas zijn hond met het uitlaten al niet de baas is, dan weet je dat je hier tijdens een gevecht ook helemaal niets aan hebt.
Nee ik ga dan toch maar liever er snel vandoor om later lekker aan mijn theetje te zitten met honing en vier boelen heelhuids om me heen.