Arme buurhond moet het ontgelden!
Drie boerboelen vallen onze buurhond aan met een enorme kabaal! Gelukkig ben ik ongesteld, dus ik kan ze heel goed hebben en meng me in het gevecht. Met als enige doel: “Red de buurhond uit de klauwen van hysterische boze boelen!” Ik voel me net een valse teef want Mac zijn ballen moeten het ontgelden en daarna grijp ik hem bij zijn wangen. Mac voelt het goed en grauwt en snauwt om zich heen.
Daisy die pak ik bij haar strot en leg ik heel handig op de grond, ondertussen denkt mama Ziva dat haar pups gevaar lopen en duikt er ook bovenop. Gelukkig is Ziva een eitje en heb ik haar heel snel duidelijk gemaakt dat ze op moet zouten. Daisy is ondertussen haar volgende offensief begonnen. Ik heb handen tekort maar laat me niet zo snel uit het veld slaan en spring er weer met hernieuwde kracht bovenop.
Dit keer pak ik Daisy wat steviger bij haar strot en dat neemt ze me totaal niet in dank af en grijpt me bij me arm. Nu word ik nog bozer en voordat ze het weet ligt ze weer voor een time out op de grond.
Mac die zich niet laat kennen tegenover zijn zus, neemt het stokje van haar over en verteld de buurhond even wat hij er van vind. Dit betekend voor mij dat er weer werk aan de winkel is en duik ditmaal weer bovenop Mac.
Ook zijn ballen zijn weer de klos en hij uit zijn ongenoegen om me bij mijn arm te pakken. Dit accepteer ik helemaal niet en voordat hij het doorheeft, ligt hij ook voor een time out naast Daisy.
Als ik tevreden om me heen kijk en denk “Zo dat heb ik toch maar weer voor mekaar!” Springen de honden op en beginnen weer van voren af aan. “Wat heb je nu geleerd Anita?” denk ik zuchtend “dat je nooit je aandacht mag laten verslappen, in zo’n prille stadium”.
Het gevecht begint weer helemaal opnieuw en ik duik voor de zoveelste keer op mijn boelen…. En dan roept de buurman “Boeddha kom maar naar binnen!” “NEE!” Roep ik keihard. “Boeddha mag gewoon buiten blijven, dit is mijn probleem niet die van Boeddha!” Roep ik een beetje boos. Zelfs de buurman luistert trouw naar me, “trouwens in de bui waar ik nu in zit, luistert waarschijnlijk iedereen wel”, en gaat snel naar binnen.
Waarom denken mensen altijd dat ze me moeten helpen om A. weg te lopen of B. hond mee te nemen naar binnen. Zo kan je nooit rust creëren in je roedel en heb je het probleem elke keer weer.
En laten we eerlijk zijn, het wordt elke keer wanneer iets niet word opgelost erger. Ik word dan ook echt radeloos als mensen gewoon weglopen, als ik bezig ben om mijn boelen op te voeden.
Zo nu ook! Maar die arme buurman durft voorlopig zijn hond niet meer binnen te roepen en ik duik voor de zoveelste keer op mijn opgewonden standjes. Af en toe doet Ziva mee, maar die komt elke keer weer van een koude kermis thuis. Al moet ik wel oppassen want mijn twee jonge boelen die spuien hun frustratie op mij af, al ben ik bij iedere aanval steeds iets sneller. Lang leve mijn haantjesbui deze ochtend.
De kunst is dat je net het verschil kan maken waardoor ze de aanvallende object accepteren en dit doe je om net op de goede moment corrigeren. Daar staat en valt alles mee. Dit is best heftig als je twee a drie honden tegelijk onder de duim moet houden, maar ik merk dat de aanvallen steeds rustiger worden. Af en toe ben ik nog de klos en botvieren ze hun frustratie op mij af, maar daar ben ik al heel lang niet meer van onder de indruk. En mijn boelen bijten niet door gelukkig, anders was mijn arm nu een zeef geworden.
Na een gevecht die voor mij uren duurt, maar in het echt valt dit reuze mee win ik het gevecht en kiezen de boelen eieren voor hun geld. Boeddha de buurhond wordt nu alleen nog maar argwanend aangekeken. Als ik naar binnen loop om een bakje thee met honing te scoren, merk ik dat Boeddha en mijn boelen samen een goed gesprek hebben zonder een grom en een brom.
“Fijn” denk ik bij mezelf het duurde even maar er is weer rust in mijn roedel. Natuurlijk moeten mijn boelen hun frustratie even kwijt bij elkaar en ik laat ze ook lekker even stoeien. Boeddha mag weer staan en gaan waar hij wilt, want mijn boelen hebben eindelijk geaccepteerd dat hij er ook bij hoort.
Ach ja drie reuen is ook iets teveel voor mijn opgefokte reu en teef Heerlijk dit soort acties! Dit is zo goed voor mijn roedel, hier leren ze het meest van.
