Manisa Cobus weer terug in onze contreien en dat is toch wel fijn 🙂
‘Als jullie maar wel weten dat ik hier niet om gevraagd heb’ roept mijn vriendin haar dochter als ze hoort dat haar ouders een zoon van Ziva en Cobus willen. ‘Ik doe hier niet aan mee als je dat maar weet’ roept ze nog een keer en daarmee is de kous af. Lesley wilt niets met honden te maken hebben en helemaal niet als ze zo groot zijn. Dit heeft ze heel lang volgehouden! Natuurlijk houd ze heel veel van Manisa Freek en later ook van Manisa Betsy –de zus van Manisa Freek die ze een gouden huisje hebben gegeven toen de huidige baasjes niet meer voor Betsy konden zorgen.
Toen werd Lesley haar moeder ziek en daardoor werden Freek en Betsy twee gigantische vervelende boelen buiten – teveel energie omdat ze hun ei niet kwijt kunnen-. Na de zoveelste hond geterroriseerd te hebben lukt het mijn vriendin echt niet meer om ze uit te laten –haar lichaam doet het niet meer-. Dan komt ineens Lesley om de hoek kijken en heel resoluut neemt ze deze energie volle boelen mee naar buiten. Ze stelt hele duidelijk grenzen met wat ze wel goed vind en wat ze niet goed vind. Wat Lesley niet wilt gebeurt ook niet.
Het is dan ook super om te zien dat Lesley haar moeder en honden redt om ze elke dag uit te laten. Ze heeft de wind er goed onder en loopt met beide boelen door het park en verteld ze heel duidelijk ‘doe normaal, want anders heb je een probleem’.
Freek en Betsy laten het wel uit hun hoofd om Lesley te negeren en ze lopen gedwee en ontspannen met haar mee. Toen ik dit hoorde was ik echt onder de indruk, want waar is dat meisje gebleven die niets van honden wilde weten? Die zelfs een beetje bang was van honden? Weg helemaal foetsie die is veranderd in een heuse vrouwelijke Cesar Milan.
Donderdag terwijl ik van Amsterdam naar huis reed en mijn hoofd continu bij Cobus zat, vroeg ik mijn vriendin Natasja ‘wil je nog een boerboel’. Natuurlijk was dit een grapje, want ook al is Freek een schat, twee reuen blijft best lastig – niet nu, maar wel straks als Cobus 2 jaar wordt-. Natasja wilt hem graag bij haar thuis opvangen, maar na een goed gesprek vinden we het samen geen goed plan.
Dan roept Lesley opgewonden ‘maar ik wil hem wel!’ Daar hadden we nog niet aan gedacht en wat een goed idee. Natuurlijk moet Andreas haar vriend er ook iets van vinden, maar die ziet een nieuwe huisgenoot ook wel zitten. Drie weken geleden vroeg Lesley al aan me ‘dat als we weer een nestje nemen zij heel graag een boerboel zou willen’. Dit zou hun gezinnetje op dit moment helemaal compleet maken.
Ondertussen heeft Natasja het uitlaten ook weer opgepakt en loopt alles weer op rolletjes. Betsy en Freek zijn weer de super sociale boerboelen die ze horen te zijn en het is dan ook weer tijd voor een nieuwe uitdaging namelijk ‘een kleine eigenwijze boerboel pup’.
Natuurlijk blijft het altijd even spannend hoe de ouder honden zo’n kleine drukke knul ontvangen. Vrijdag als we de kleine Cobus ophalen rijd Natasja met me mee naar Amsterdam en Cobus liet zich die dag echt van zijn slechtste kant zien. Alle capriolen en terror acties haalde hij uit de kast en we zagen al snel dat een harde hand echt geboden is. Ook heeft hij enorm veel energie en wat een geluk daar heeft Lesley ook veel te veel van dus dit komt echt helemaal goed.
Thuis in Spijkecity aangekomen houd ik ervan om goed te beginnen, dus elkaar niet op eigen terrein ontmoeten. Dit leidt altijd tot problemen! Lekker buiten op neutraal terrein en dan hoeven ze niet eerst hun territorium te verdedigen. Nu ben ik meerdere opzichten best makkelijk en ook nu –natuurlijk is dit voor mijn niet zo moeilijk, want ik sta er emotioneel naast -, na de eerste kennismaking die van Freek even een brom uitlokte komen we bij de park aan en laat ik alle honden los – de grote hebben sowieso een trainingsband, want dan heb je ze altijd in de hand in noodgevallen, want een trauma is zo opgelopen-.
Arme Cobus die weet niet wat hem overkomt! De eerste hond – een Golden Retriever- heeft besloten om Cobus een hartelijke welkom te heten en dat is al veel te heftig voor onze kleine man. Ik ren naar hem toe om gewoon even bij hem te staan voor steun en zo komt hij langzaam los.
Dan zijn Freek en Betsy aan de beurt – zij zijn van mei 2014 en dezelfde combinatie Ziva en Bj Cobus-. Gelukkig zijn boerboelen super lomp en onhandig en vliegt arme Cobus al snel door de lucht op zijn zij en rolt als een balletje door het gras. Zijn piepmodus werkt heel goed en Freek en Betsy zijn al snel gewend aan hun nieuwe vriend.
Alles is nog super spannend voor Cobus, maar ik moet zeggen dat hij ook best een dominante mijnheer is op dit moment. Hij vindt alles eng maar hersteld zo ontzettend snel. Lesley verteld hem al snel wat ze wel en niet van hem verwacht en voor Andreas is alles nog ontzettend nieuw.
Natuurlijk ben ik de volgende dag enorm benieuwd hoe het met de spruit gegaan is. Al kan ik dat zelf wel invullen, want alles is nog nieuw en hij moet alles nog herontdekken. ’S Middags zie ik Cobus weer, want er staat een wandeling gepland met zijn kleine zussen en grote broer Job. Ook dit gaat goed al is Job erg gefixeerd op zijn kleine broer en dit vind Cobus best wel spannend.
Zondag ontmoet Cobus zijn broertje Ceilo dus dit wordt een pittige weekend voor hem, maar dat is wel heel goed voor de kleine vent. Wel grappig de vier C’s zijn weer bij elkaar 🙂
