D-Day
Het is eindelijk zover! D-Day en eigenlijk veel eerder dan ik had verwacht. Normaal moet ik wel 4 a 5x progesteron prikken, maar dit keer heeft Ziva er zin in en is ze er na twee x prikken al helemaal klaar mee en voor. Toen Nicky en ik dinsdagmiddag via een omweg – Zevenbergen, Klundert, Dordrecht, want waarom zou je niet gelijk even tussendoor voor je werk iets wegbrengen- naar huis reden, werden we opgebeld en vol verbazing hoorde we van Daan de dierenarts dat Ziva al een prachtige 9 had gescoord.
We bellen gelijk Anneke de bazin van de reu om het heugelijk nieuws te vertellen. Woensdag half 1 is het zover dan wordt Ziva door de prachtige BJ Cobus gedekt. Wauw wat ben ik zenuwachtig zeg! Weet ook niet wie het leuker vind Ziva of ik.
Na de hele ochtend te lopen drentelen is het eindelijk 11 uur. Tijd om richting Sleeuwijk te gaan! Jammer genoeg is niemand vrij dus moet ik helemaal alleen. Dat is op zich niet zo’n probleem, maar foto’s maken en dekken is een combinatie die niet goed samen gaan. Natuurlijk neem ik wel mijn fototoestel mee, maar weet dat ik hem sporadisch kan gebruiken.
Omdat vandaag mijn geduldknop totaal afgebroken is en dus niet meer te gebruiken, kom ik al om kwart voor 12 aan in Sleeuwijk. Veel te vroeg en wat ga ik nu doen? Vraag ik mezelf toch wel een beetje af. Wandelen! Denk ik bij mezelf en daar gaan we dan, samen lekker struinen door de woonwijk.
Het is heerlijk weer dus genieten doen we zeker als we niet zo verdomd zenuwachtig zijn. De tijd kruipt voorruit en ik denk dat er ook mensen zijn die dachten “als we die twee nog 1x zien lopen bellen we de politie”. Al moet ik wel eerlijk bekennen na de 5ste rondje beginnen de mensen me al gedag te zeggen en doen ze alsof ik hier al jaren in de wijk woon :-p
Ziva toch maar even in de auto parkeren en een wc op zoeken, daarna nog een heel gesprek met een mevrouw met een Engelse Buldog. Dan komt er een grote auto aangereden en van de vorige keer weet ik dat Anneke en Cobus gearriveerd zijn.
De achterbak gaat open en daar staat onze grote mooie reus! Hij is nog net zo mooi als de vorige keer en ik ben zo blij dat hij weer de vader van Ziva haar pups mag worden. Anneke en ik kletsen nog wat met een mevrouw die 15 jaar geleden haar eerste boerboel uit Afrika heeft gekregen voor 2500 gulden en is nu overgegaan op de kuttenlikkertjes. “Lekker makkelijk” roept ze verheugd. “Vroeger kon ik een boerboel nog wel aan, maar dit gaat me nu niet meer lukken”. “Mijn meisje was een stuk kleiner dan jullie boelen, maar een kracht waar je u van zegt”. “Nee voor mij geen boerboel meer”, “een boerboel hoort niet in een wijk, want als ze gaan dan gaan ze ook echt”.
Natuurlijk probeer ik haar uit te leggen dat mijn boerboelen in een woonwijk goed gedijen, maar ik kan net zo goed tegen de dierenkliniek praten, want ze is alleen nog maar gefocust op Cobus en praat honderd uit over haar boerboel. En dan komt Daan de dierenarts naar buiten want het is tijd om de dek klus te klaren.
Al snel heb ik weer door waarom ik Nicky altijd graag bij dit soort dingen wilt hebben –mijn sterke zoon-. “Houd Ziva haar vulva goed bij de neus van Cobus” roept Daan en zorg ervoor dat ze niet gaat zitten gilt hij nog een keer extra. Natuurlijk weet hij dat het geen lekkere houding is, maar dat is het voor iedereen niet. –alleen is mijn kracht zeer beperkt-.
Met alle kracht die ik in me heb – en geloof me dat is echt zeer weinig- probeer ik Ziva haar vulva in de neus van Cobus te krijgen. Maar Cobus heeft hele andere plannen lijkt het wel en ik begin toch een beetje te twijfelen in de versier methode van mijn meisje. Als ik denk “hoe ga ik dit voor elkaar krijgen” blijkt de klus al geklaard te zijn en kan ik Ziva los laten. Wauw dat is nog eens snel had niet verwacht dat Cobus er zo snel klaar mee zou zijn.
Dan is het Ziva haar beurt! Als ik dacht dat het een klus was om Ziva haar vulva tegen Cobus zijn neus te houden, dan heb ik dit karwei nog niet bekeken. Ziva gaat op de tafel en So Far So Good! Dan komt Daan met een camera en lange slang en verteld me doodleuk dat ik Ziva niet mag laten zitten als hij met de camera naar binnen gaat, want dit doet pijn bij Ziva en dan is de camera kapot.
Oké dat heeft hij mooi voor elkaar nu heb ik ook nog de verantwoordelijkheid voor de camera…pfff dat wordt een heftig karwei. Ik leg mijn hand onder Ziva haar buik en begin hard te drukken – wauw wat een kippenkracht heb ik toch, denk ik een beetje boos-.
Daan verteld precies wat we zien en na een paar keer goed steken gaat hij met microscoop de baarmoeder binnen. Wauw wat een lange weg moet de microscoop afleggen zeg! Als alles goed zit gaat het “Superzaad van perfecte kwaliteit” in Ziva haar baarmoeder om daar alle vrijgekomen eicellen van een spermazaadje te voorzien -zelfs de langzaamste zwemmer heeft nu een hele goede kans om een puppenkindje te worden….
De dekking is een feit! Eindelijk mag ik me ontspannen en als ik vraag “morgen nog een keer”, kijkt Daan me heel dom aan. “Waarom?” vraagt hij heel verbaasd. “Alles is goed, de temperatuur, het zaad, de tijd”, “het zou zo zonde zijn om het nog een keer te doen”, “dat is gewoon zaad in de ruimte gooien, terwijl er toch niets meer te bevruchten valt”, “als we weer zouden gaan dekken, zou dat het hele progesteron verhaal onzin zijn”.
“Als Ziva nu nog niet bevrucht is dan gebeurt het morgen ook niet” zegt Daan resoluut!
Opgewekt en blij zeggen Anneke en ik elkaar gedag en gaan we de reis terug naar huis aanvaarden! Zo nu gaan we een hele spannende tijd tegen moet en op 2 December kunnen we zien of de dekking geslaagd is!!