Lieve mooie grote stoere Hurby wat gaan wij jou ontzettend missen 🙁
Als je het leven niet meer ziet zitten! Als het leven gewoon niet leuk meer is, dan moet je als vrouwtje een beslissing nemen die je eigenlijk nooit zou willen nemen namelijk je vriend en allerliefste maatje over te laten gaan via de regenboogbrug naar de hemel.
Hurby de tweelingbroer van Mac had zo’n jeuk en pijn dat het leven gewoon niet meer honds waardig was te noemen. Wendy het vrouwtje van Hurby worstelde elke dag met haar maatje om hem een pijn en jeuk vrije leven te geven, wat gewoon niet wilde lukken.
Arme Hurby werd hier heel chagrijnig door naar zijn hondenvrienden. Gelukkig bleef hij de blije pepernoot voor zijn mensenfamilie. Maar het bleef heel moeilijk voor Wendy om hem soms zo ongelukkig te zien.
Wendy en ik hebben hier uitgebreid over gepraat en er waren best wat oplossingen – tenminste in het begin nog, maar later bleek hij toch zieker te zijn dan wij dachten-, maar de beste oplossing was hem te bevrijden van zijn zieke lichaam.
Lieve Hurby je vrouwtje heeft jou haar mooiste geschenk gegeven namelijk de vrijheid die je zo verdiende wat was jij een geweldige knul en wat ben ik blij dat ik jou continu weer mocht bijstaan in nieuwe leermomenten. Je was heerlijk om mee te werken en wat leek jij op je broertje Mac.
Alle streken die je had, zag ik ook bij je broer terug daarom was het voor mij zo makkelijk jou te lezen. Dezelfde onzekerheden, dezelfde streken en vooral dezelfde lieve ondeugende karakter maakte jou zo bijzonder. Wat zou Nikita jou lieve vriendinnetje je missen nu je er niet meer bent.
Ook Pups die je het liefst achter het behang wou plakken mist je omdat er niemand meer is die hem verteld dat hij op moet zouten J. Oh lieve, lieve Hurby ik zie je nog voor me toen je net was geboren de grootste pup uit het nest. Je was bandje paars en de koning van onze bak. Van alle pups was jij het rustigst en ging er een pup vechten – meestal bandje oranje- was jij daar om je ertussen te wurmen.
Onze rustpuntje was jij en wat hield jij van knuffelen. Zaterdagmiddag 28 januari gaf Keano jou kleine baas zijn verjaardagspartijtje. Gelukkig waren wij hier ook bij aanwezig, deze dag blijft voor altijd in mijn geheugen. Ik heb je nog mogen knuffelen en dat deden we ook volop, natuurlijk wist ik diep in mijn hart dat dit de laatste keer was dat ik je zag.
Eigenlijk wilde ik nog foto’s van je maken, maar ik wist dat dit niet de moment was en ik je wilde herinneren toen je nog op je allerbeste was en die foto’s had ik meer dan genoeg. Mijn Hurby mijn heerlijke knul, de tweelingbroer van Mac is er niet meer en dat doet erg veel pijn.
Hurby je was een prachtige lieve boerboel met een geweldig karakter het is me ook een eer om jou te mogen leren kennen.
Lieve Hurby je hebt nu eindelijk rust en kan samen met je opa Diezel en neefje Bommel langs de velden rennen zonder pijn, jeuk en andere ongemakken.
Wendy, Jan, Romaro en Keano heel veel sterkte met deze enorme verlies en bedankt dat jullie hem zo’n liefdevol huisje hebben gegeven. Vooral Wendy dat je hem zo liefdevol heb verzorgd en hem het mooiste heb gegeven namelijk zijn vrijheid, wat zo’n moeilijke beslissing is geweest. Respect!
