Een prachtige droom die zoveel betekend!

Deze ochtend kan ik eindelijk na een lange drukke werkweek lekker erop uit met mijn doggies. Het wordt een lange wandeling, want er is niets fijner dan een wandeling in de natuur. Ondertussen kan je, je hoofd heerlijk leegmaken en lekker mijmeren over van alles en nog wat.

Eigenlijk heel slecht want ik gil altijd tegen mijn kids “let op je honden”, want een ongelukje ligt altijd op de loer. Gelukkig ben ik de enige idioot die er zo vroeg op uit is, dus de enige gevaar op de weg ben ik helemaal zelf. En dat blijkt ook wel als ik ineens merk dat ik midden op de straat loop, wat niet echt heel slim van me is.

Mijn gedachten dwalen al snel af naar mijn droom van vannacht. Soms zijn mijn dromen de enige manier “voor mijn dierbaren hier boven” om mij te bereiken. En deze droom was echt heel apart en zeer ongeloofwaardig. Nu hoor ik jullie al denken “Anita alle dromen zijn apart en ongeloofwaardig, want daarom heten dit ook dromen”. Klopt alleen dat deze man er in voorkomt en dan nog de strekking van de droom is echt heel uniek en speciaal.

Vooral als mijn Ronnie zodra ik thuiskom zomaar uit het niets verteld dat hij de sigaren van zijn vader steeds in de gang ruikt “ik had hem nog niet eens over mijn droom verteld”. Dit is voor mij het zoveelste teken dat mijn droom niet zomaar een droom is. Mijn droom was ook niet zo ingewikkeld “en dat is ook al heel bijzonder, want in je droom gebeuren er de raarste dingen”, want we liepen een ruimte in en net als bij een bruiloft stonden de mensen waarom het ging in een rij om gefeliciteerd te worden. Alleen dit was geen bruiloft of verjaardag.

Ik kwam bij de eerste persoon en mijn hart sprong op van vreugde en omhelsde hem vol genegenheid. Dit verraste deze persoon ook en een glimlach “die ik zelden bij hem had mogen ervaren in leven” kwam als een licht over zijn gezicht. Hij mompelde iets van “jeetje dit had ik niet durven hopen”, “want in leven waren we niet zo close”. Bij deze zinnen keek ik hem aan en onze ogen zeiden “het is goed zo”, “alles is vergeten en vergeven”. Mijn schoonvader Joop keek me vol genegenheid aan en ik zag zijn gezicht zo duidelijk dat alle rimpels, poriën, ogen, mond te zien waren.

Blij en verheugd zeg ik hem gedag en verlaat de zaal om daarna in de volgende droom te stappen. Alleen bleef zijn gezicht bij me zodat ik er wakker van werd, om me de hele dag te vervolgen.
Hij heeft gelijk het heeft geen zin om hem continu van alles te verwijten, al verweet hij me net zoveel als ik hem.

Ik heb hem na zijn overlijden vaker in een droom mogen ontmoeten en dit waren geen leuke dromen. Hij had er nooit geen problemen mee om me te vertellen wat ik allemaal fout had gedaan en Ron beter een andere vrouw had kunnen kiezen. Al wist ik van mezelf dat ik er echt alles aan had gedaan om mijn schoonvader te plezieren, maar dit was geen makkelijke klus.

Daarom was deze droom best heel bijzonder en vooral voor mij omdat de genegenheid die ik voelde echt was. Zijn lach is me dan ook heel veel waard en ik weet dat we eindelijk na al die verloren jaren de strijdbijl hebben begraven.

Zo loop ik verder met een brede glimlach op mijn gezicht, wat is het leven af en toe mooi en apart. Tot ik Mac en Daisy los laat bij het asiel en ik alle honden hoor huilen en blaffen. Dan gaat mijn gedachten ineens de hele andere kant op. Zouden de asielhonden ook uitgelaten worden? Hebben ze wel hele lieve verzorgers die ervoor zorgen dat ze toch een soort thuis hebben? Moet ik me niet aanmelden als vrijwilliger om met ze te wandelen? Mogen de honden wel als een roedel leven?

Allemaal vragen waar ik me de volgende half uur druk om maak. En dan roep ik mezelf een halt toe! Natuurlijk zorgen ze goed voor de honden en katten, want anders hadden ze wel een ander beroep gekozen. Een dokter moet ook van mensen houden want anders kan hij ze niet beter willen maken. Een ruiter houd ook van paarden toch? Ik hoop het maar want ik moet er niet aan denken dat de honden zo huilen omdat ze zo verdrietig zijn, maar gewoon omdat ze eten of aandacht krijgen.

Voordat ik het weet loop ik weer in mijn vertrouwde straat en ben ik blij dat Diezel en Ziva nog uit moeten, want ik kan best nog wel een rondje gebruiken!