Vooral als je een opa heeft die hier het nu niet van inziet! En zijn kleinzoon zijn gang laat gaan!

Het is altijd weer leuk om te zien wanneer de roedel besluit dat je oud genoeg bent voor de volgende les. Door jarenlange ervaring en het bestuderen van mijn honden, weet ik ongeveer wel wanneer deze verandering plaats gaat vinden, al blijft het toch nog steeds een verassing qua tijdstip.

Want de hond kan deze overgang feilloos ruiken en wij mensen zijn daarin gehandicapt. Wij moeten het doen met waarneming, ervaring en heel belangrijk intuïtie. Net wat ik al eerder vertelde, wij hebben onze zintuigen een beetje verwaarloosd en kunnen daarom bepaalde signalen niet meer zo goed onderscheiden, “een handicap dus”.

Maar als je logisch nadenkt en het gedrag van je honden goed in de gaten houd, kan je heel goed inschatten wanneer de honden een nieuwe fase ingaat. Gelukkig heb ik het geluk dat wij alle fases hebben mogen meemaken. Het begon natuurlijk al gelijk toen de pup geboren werd “De neonatale fase”, in de mensenwereld is dit de babytijd. Ook al lijkt het erop dat de pup alleen maar slaapt en eet, gebeurt er heel veel in dat kleine koppie. Nu al moet hij/zij met conflicten leren omgaan zoals genoeg eten krijgen, als de pup ineens word opgetild “wat gebeurt er nou?”, aanraken, dat zijn allemaal ervaringen waar hij/zij mee moeten omgaan. Zijn zenuwstelsel krijgt heel wat te verduren hierdoor en wordt als een gek ontwikkeld.

Dan na twee weken gaan ze de “Overgangs fase” in en gaan de ogen open. De wereld wordt groter en je baby wordt een kleuter. Nu wordt er al dominantiespelletjes gespeeld en mama krijgt het er maar druk mee. Want een pup opvoeden begint al heel vroeg. Bij Ziva zag je heel duidelijk wat wel en niet mag van haar. Regels zijn er in overvloed en elke pup moet zich daaraan houden en ook al ben je nog maar amper twee weken oud, dat is geen reden om soepel te zijn.

Dan na de vierde week komt de belangrijkste fase namelijk de “socialisatie fase” deze fase bestaat ook uit twee delen. In de eerste fase tot vijf weken oud leert je pup om zich bewust te worden van zijn omgeving, broertjes, moeder en de rest van het gezin. Ook ervaart hij/zij dat mama een veilige haven is. Dan na de vijfde week gaat de macht van de roedel een belangrijke rol spelen in het leven van de pups. De pup gaat leren wat hij allemaal mag en niet mag. Hij/zij mag niet te hard bijten en moet gecorrigeerd worden als hij te dominant gedrag vertoont. Maar ook spelen is van wezenlijk belang, hoever mag hij/zij gaan in zijn spel? Het is echt een voorrecht als je dit mag meemaken vanaf het begin.

Ziva heeft mij dan ook heel veel geleerd qua opvoeding, maar ook dat je af en toe ook best mild mag zijn, als je maar duidelijk de grenzen aangeeft. Zoals ik in mijn verhaal over spelen al aangaf winnen en verliezen zijn belangrijke lessen. En vergeet alsjeblieft de tekst die elke hondenschool je leert “de hond mag nooit winnen”, misschien hebben ze deze zin ondertussen al bijgesteld, maar ik hoor het nog veel te vaak. Een hond die nooit wint leert niets en zou op een keer nooit meer met je willen spelen. Zo simpel is het en niet anders. Ziva leerde mij dat de pups ook moesten winnen en de plezier van de pup die het spelletje won was grandioos en heel veel waard.

Natuurlijk hoort het verliezen bij het leven en van elke obstakel leren ze van. Opvoeden is net als met je eigen kind “je doet het nooit fout”, maar je moet wel logisch blijven nadenken, plus af en toe je plan bijstellen, om je kleine een hele goede start mee te geven, naar zijn volgende fase.

Dan komt het moeilijkste fase namelijk “Het loslaten van je pup”. Al je goede zorgen moet je nu overlaten aan een ander, en dit is lastig want niemand doet het zo goed als jezelf  Maar de moeder en jou taak zit erop. Ondertussen gaat alles natuurlijk vanzelf verder want nu gaat de pup leren dat de wereld veel groter is dan hij/zij dacht.

De pup ontmoet nu ook ander soortgenoten en het ligt aan zijn opvoeding hoe hij hiermee om leert gaan. Andere honden zullen meestal alles wat een pup doet accepteren, want het is tenslotte nog maar een baby. Maar ook een pup heeft zich aan een paar regels te houden en doet hij/zij dit niet dan kan de “vreemde hond” hem hardhandig corrigeren. Wij eenvoudige zielen “de mens” denken dan dat de hond vals is want hij/zij valt een puppie aan. Meestal zie je dat pups met weinig of geen broertjes en zusjes dit soort problemen hebben. Ze hebben nooit geleerd hoe ze zich moeten gedragen in een roedel, dus geven de verkeerde signalen af. Als ze als pup genoeg volwassen honden hebben mogen ontmoeten, gaat het buiten bij andere honden ook veel beter.

Met Diezel heb ik kunnen ervaren dat pups die totaal niet goed opgevoed waren “ze kwamen uit een te klein nest, zonder volwassen honden” ze van Diezel een snelcursus socialisatie kregen. Heel vervelend want laten we eerlijk zijn, een boerboel van 90 kilo die een pup corrigeert op een dusdanig manier dat het lijkt alsof hij hem wilt verscheuren is geen pretje voor het bazinnetje.

Deze grens ligt bij Diezel op vijf maanden! Als de pup deze leeftijd heeft behaalt en hij/zij toont geen respect dan is Diezel genadeloos. Logisch bij vijf maanden gaan de pups zijn grenzen verleggen, hormonen gaan een grote rol spelen en nog veel belangrijker de puberteit komt eraan. En als de opvoeding volgens Diezel gigantisch gefaald heeft, dan is hij nooit te beroerd om je even te helpen.
Toont de pup respect, dan gaan Diezel voor hem liggen en mag de pup lekker spelen.

Bij 8 a 9 maanden is de puberteit bij de boerboel een feit! Als de opvoeding goed is gegaan volgens mijn grote stoere boerboel, dan is hij heel geduldig met de pup en mag deze “alles”, en met alles bedoel ik echt ook “alles”. Zoveel dat ik soms weleens denk “hallo Diezel! Zeg ook eens “Nee nu is het genoeg!”.

Zo ook met zijn kleinzoon Manisa Job die vanaf dat hij een klein puppen kindje is echt alles van opa mocht “op hem klimmen, in zijn neus bijten, aan zijn wangen hangen, in zijn poten bijten”. Soms moesten we Diezel echt beschermen voor deze enthousiaste lieve ondeugende boerboel ventje.

Nu Job de leeftijd van 9 maanden heeft bereikt is het best spannend wanneer Diezel eindelijk ingrijpt. Wij wandelen bijna elke week met Danielle en Job. Job heeft geleerd dat opa eigenlijk alles goed vind wat Job doet. Mama Ziva daarin tegen is vanaf het begin heel duidelijk tegen Job geweest. Ze accepteert dat Job met haar mee loopt, maar respect moet er zijn. Is Job brutaal dan wordt hij genadig afgestraft. Heel duidelijk allemaal, maar zoals het altijd gaat “opa’s zijn veel milder” en “opa’s mogen hun kleinkinderen gruwelijk verpesten”.

We moeten Opa Diezel dan ook vaak helpen om de grenzen vast te stellen voor Job, want anders heeft Diezel echt geen rust. Natuurlijk is Diezel net zo ondeugend als zijn kleinzoon en heb ik ook vaak het idee dat Diezel echt in zijn seniorenpuberteit beland is. Maar diep vanbinnen weet ik dat de tijd bijna is gekomen, dat Diezel eindelijk de volgende levensles aan Job gaat vertellen.

Dit is een les die Diezel al heel lang doorgeeft aan andere reuen van 8 a 9 maanden. Hij is daar heel consequent in. Als Diezel zijn socialisatielessen gaat geven, hoef ik alleen maar aan de baasjes te vragen “hoe oud is uw reu?” en het antwoord is altijd “bijna 9 maanden”. Dit is precies als Diezel een pup corrigeert, dan is het antwoord ook altijd “vijf maanden”.

De wandeling van vandaag begon dan ook heel relaxed en zoals altijd met een Job die Diezel continu bezig houd. Hij springt bovenop Diezel en volgt hem overal waar Diezel maar heen gaat. Ziva die het af en toe niet meer kan aanzien, helpt Diezel door Job te blokken of af te snauwen. Maar opa zoekt Job vanzelf weer op en het hele spel begint weer opnieuw.

Dan is Ziva het ineens zat en ze rent naar Diezel en roept brommend tegen hem “als je nu niet iets nuttigs gaat doen, leert Job nooit de grenzen!”. Diezel moppert “ik ben een opa hoor, grenzen bepalen moet zijn bazinnetje maar doen”. “Diezel!” Roept Ziva nog een keer wanhopig “zo mild ben je nooit met andere honden, waarom met je eigen kleinzoon wel?” “Ik vind hem gewoon heel lief” mompelt Diezel. “Hier leert hij niets van”, “En als hij dit ook bij andere reuen gaat doen, dan weet je de consequenties” zegt Ziva nu iets duidelijker. Diezel kijkt haar aan en je ziet zijn hersens kraken, want diep in zijn boerboelhartje weet hij dat ze gelijk heeft. Job krijgt door zulke vervaagde en ruimdenkende grenzen, niet de juiste signalen mee, waar hij zich wel naar zou moeten gedragen om verder te groeien.

Diezel heeft een besluit genomen en begint gelijk met zijn altijd zo’n duidelijk opvoedcursus. Deze is altijd heel heftig en ik moet dan ook goed opletten, dat mijn lieve boerboel opa niet te ver doorslaat.
Adrenaline is een raar goedje en kan je laten doorslaan, zo ook met mijn boerboel. Ziva die haar grenzen net iets beter weet, snapt al snel dat opa doorslaat en voordat zij dit doorheeft, hebben Nicky en ik Diezel al op de grond voor een time out.

Job denkt eerst aan een nieuw spel en daarom moeten we Diezel weer even voor hem beschermen, want Diezel moet eerst even rustig worden. Na twee minuten mag hij weer opstaan en verder spelen. Nu Diezel weet dat hij toch iets nuttigs moet doen, beland hij steeds vaker in een time out en zie je het gedrag van Job veranderen.

Diezel wordt niet steeds meer besprongen en het spelen wordt iets rustiger. Ziva en ik helpen Diezel hierbij om Job af en toe even bij Diezel weg te houden. Het is weer een geweldig stukje hondentaal en wat vind ik dit toch gaaf! Het is geweldig om te zien hoe een roedel precies in zijn werk gaat….En hoe snel Job het spelletje begrijpt. Hondentaal is echt zo puur en mooi!

Het is dan ook weer jammer dat we weer op weg naar huis moeten gaan, want het word al laat. Maar we hebben weer heel veel geleerd vandaag 