Een bange boerboelpoepert die zich in mijn armen wilt verstoppen!

Whoo, whoo huilt Mac met hele grote halen terwijl hij net als Scooby doo in mijn armen probeert te springen! Zo bang is mijn kleine grote jongen. Tenminste daar lijkt het op al weet ik het soms ook niet echt wat er in zijn kleine koppie omgaat. En als er nou echt iets engs gebeurde dan snap ik het nog, maar dit gedrag is echt niet te verklaren.

“vrouwtje help me dan! Schreeuwt Mac nog eens en springt om me heen hopend dat ik hem opvang en meeneem naar een veilig gebied. Mac alsjeblieft zeg weet je hoe zwaar jij bent, ik kan je echt niet zomaar even in mijn armen nemen zucht ik nog eens wanhopig, terwijl ik met beide armen mijn boelie van me af probeer te houden.

Demonstratief springt hij nog een paar keer bovenop me en ik probeer hem met al mijn kracht omlaag te houden. Ondertussen gaat hij nog harder huilen, grommen en zelfs naar mijn gezicht happen. Wat sta ik weer eens voor joker zeg, ik voel de mensen naar me kijken en het is hier hartstikke druk want we staan voor Albert Heijn.

Sammy en ik staan op Nicky te wachten die even de winkel in moet voor een paar boodschappen. Daisy en Mac mochten met ons mee, en terwijl Sammy en ik lekker staan te kletsen, komt er een oude man met zijn kleindochter naar ons toegelopen. Achter hem sjokt een oude Hollandse herder op drie poten en zo te zien ziet hij ook niet meer zo goed.

Het kleine meisje is duidelijk gecharmeerd van onze Daisy en rent op haar af. Natuurlijk verteld haar opa dat ze nooit zomaar naar een hond mag rennen om ze te aaien, voordat ze dit aan het baasje heeft gevraagd. Maar als ze lief aan Sammy vraagt of ze Daisy mag aaien, gooit Daisy haar charme in de strijd om alles eraan te doen om bij het meisje te komen. Daisy is gek op kinderen en kinderen zijn gek op ons prinsesje.

Ondertussen houd ik Mac bezig met een heerlijk voertje en steel zijn aandacht, dit gaat goed en we hebben het reuze naar onze zin. Ik weet dat Mac zich nog wel eens kan aanstellen als hij Hollandse herders ziet. Ik denk dat hij toen hij nog een klein Maccie was een trauma heeft opgelopen, want Hollandse herders vind hij heel spannend.

Het gaat jammer genoeg fout toen het meisje lekker afgelebberd wordt door Daisy. Oh wat vind Daisy het meisje lief maar de Herder vind het nu allemaal wel welletjes en verteld Daisy even heel duidelijk dat het nu wel genoeg is. Zijn vriendinnetje hoeft heus niet gewassen te worden, want dat doen zijn baasjes wel.

Het is alsof er een raket afgaat zodra Mac het gegrom van de Herder hoort, hij draait zich om en begint te huilen, schreeuwen, grommen, blaffen maar begint vooral om me heen te springen. Ondertussen naar mijn gezicht te happen, brommen en te huilen als een wolf. De mensen kijken verschrikt naar ons en het baasje van de Herder roept zijn kleindochter en lopen snel door.

Logisch want het is vast een heel raar gezicht “een vrouwtje die een springende, huilende maar vooral brommende boerboel aan een lijntje heeft hangen” en die met moeite haar boerboel omlaag kan houden omdat haar boerboel zich zo zielig voelt en het liefst in haar armen wilt liggen.

Mac is niet rustig te krijgen en als de man met zijn kleindochter en hond allang thuis met een kop koffie of thee op de bank zit, krijgt Mac zichzelf weer een beetje onder controle. Doodop heb ik Mac weer waar hij hoort namelijk op de grond,  en ik kijk Samantha vragend aan…..dit had niets met dominant gedrag te maken zeg ik nog steeds verbaasd.

Nee mam Mac was echt bang heel erg bang! Ja hij huilde als een baby bevestig ik. Wat moeten we hier nu weer mee vraag ik mijn dochter zuchtend. Geen idee mama geen idee.

Weet je als Mac dominant is dan hoef ik hem alleen maar even te vertellen dat hij normaal moet doen. Al is het bij Mac iets lastiger omdat hij altijd bevestiging bij mij zoekt, en dat doet hij door te springen. En een springende hond is haast niet te corrigeren. Maar is het dominant gedrag als hij gaat springen of is het angst.

Als hij mot heeft met een hond die hij echt niet leuk vind, of bij Nelis (want hij wilt Nelis graag laten zien hoe stoer hij kan zijn) dan hoef ik hem alleen maar te corrigeren en dan is het oké. We kunnen dan gewoon weer gezellig verder wandelen. Hij accepteert mijn oordeel en probeert aardig te doen tegen Nelis of andere hond.

Maar zodra hij onzeker is of gewoon bang, dan maakt hij een lawaai niet normaal meer. Van de week zag hij een hond met een blauw knipperlicht. We zagen hem in de donker al van ver aan komen lopen. Nou Mac die vond het doodeng een wandelende blauw lichtje, dat kan natuurlijk niet en hij ging helemaal los. Ik gaf Mac aan Nicky zodat ik kon zien hoe zijn houding is en hij vond het duidelijk spannend. Hij kon het wandelende lichtje niet thuisbrengen en sprong om Nicky zijn oren. Ik corrigeerde hem en toen was het over en herstelde heel snel.

Zodra hij springt kan ik hem haast niet corrigeren en duurt het heel lang voordat hij zich hersteld. Hier moet ik ook echt iets voor verzinnen…

maar ondertussen hebben wij een kleine boerboelpoeperd die zich het liefst verstopt in je armen! Ik ben Mac zijn Shaggy 🙂