Ziva kraakt haar boerboelhersenen om een oplossing te vinden naar haar probleem!
“Nee vrouwtje! Alsjeblieft laten we terug gaan ik durf echt niet.” Roept Ziva verschrikt. “Kom lieve meid, kijk dan eens goed hoe Diezel het doet” zeg ik zacht maar met heel veel redeneringskracht.
Ziva laat zich niet ompraten en begint nog harder te protesteren. “Nee! Nee! En nog eens Nee” gilt ze nog een keer en ik probeer haar met alle macht die ik heb bij me te houden. En geloof me dat is best lastig, want een boerboel van bijna 70 kilo is best heftig.
Diezel kan het niet langer aanzien en rent naar Ziva terug. “Kijk Ziva het is best makkelijk, zo moet je het doen” roept Diezel enthousiast naar zijn dochter. Resoluut springt hij op de pallet en loopt zo naar de overkant om met een prachtige sprong zo de kant op te springen. Ziva kijkt Diezel en mij met vol bewondering aan en denkt bij haarzelf “waarom kan ik dit nou niet”, om daarna te denken “natuurlijk kan ik het”. Ze zet één pootje voorzichtig in de sloot, maar dat is veel te nat vindt ze en trekt haar poot snel terug.
Dan zet ze haar poot op de wildrooster die in het water ligt – deze moet als brug dienen – maar ook dit gaat niet merkt ze snel. Ik zie dit al helemaal verkeerd gaan en help mijn meisje met een beginnetje. Heel voorzichtig lok ik haar met een voertje – voor een voertje doet mijn meisje tenslotte alles- heel voorzichtig naar het begin van de vee rooster. Natuurlijk kan ze hierop niet staan en daarom komt nu het moeilijkste plus spannendste gedeelte.
Diezel die het nu toch allemaal wel een beetje lang vind gaan duren, rent weer terug en laat het Ziva nog een keer zien, hoe je dit karweitje klaart. “Kijk Ziva! Zo doe je dat” roept Diezel en hij doet voorzichtig zijn poot over de wildrooster naar de pallet en dan springt hij er met zijn andere poten bovenop. Nu het beginnetje is gemaakt springt hij van de pallet zo de kant op –zonder de wildrooster aan te raken, wat natuurlijk ook de bedoeling is- en kijkt Ziva verwachtingsvol aan.
“Zag je dat lieve meid, zo moet je deze klusje klaren” zeg ik zacht in haar flappers. Ondertussen zit mijn kleine mutsje hopeloos te brommen “ik kan het niet vrouwtje!”. “Natuurlijk wel Ziva, kom doe eerst je poot heel voorzichtig over de wildrooster, zo op de pallet” zeg ik nu wat dwingender, want zolang kunnen we hier ook niet blijven hangen. We zijn namelijk op verboden gebied!
Ziva die nu precies doet wat Diezel en ik haar steeds probeer te vertellen, zet heel voorzichtig haar poot op de pallet en probeert heel voorzichtig haar hele lichaam uit te strekken, zodat haar pootje steeds verder op de pallet komt. Dan komt ze bij een patstelling, want verder rekken lukt niet meer, het is nu erop of eronder.
Dit snapt Ziva heel goed en ze doet haar ogen dicht en trekt haar achterpoten in, terwijl ze haar voorpoten naar voren schuift. De pallet begint aardig te wankelen en daar wordt ze toch wel zenuwachtig van. Ze doet dan ook snel een laatste sprong – en die is hoog en heel ver- zo de kant op.
Ze land naast Diezel en hijgt als een oude paard. “Wauw! Dat was eng” roept ze beverig, “dit doe ik nooit meer” gilt ze van de schrik die nog in haar poten zit. Demonstratief loopt ze snel het pad af, want ik zou maar van gedachten veranderen en weer terug willen gaan om het nogmaals te proberen.
Lachend loop ik verder proberend om op het pad te blijven lopen, want de mensen hebben zo te zien al plantjes gepland en het zou zonde zijn als mijn boerboelen met hun lompe poten er bovenop zou gaan staan. Al heeft Daisy hier vanmorgen ook gelopen – wel lekker los- en had hier totaal geen moeite mee, maar ja zij is een prinsesje en prinsesjes mogen nou eenmaal alles.
Het park waar we nu wandelen is nog maar een paar weken oud en daarom uiterst geschikt om samen met de boelen te verkennen – alleen mogen er volgens mij geen honden komen, al zag ik nergens een verbod- bord staan, maar de vee rooster over de sloot om daar te komen sprak boekdelen- , helemaal leuk is de hindernissen waar de honden even over moesten nadenken. Vooral Ziva bleek hier moeite mee te hebben en moest echt haar boerboelhersenen laten kraken.
Nu het alarmfase Rood is in huize Elkerbout – en we hebben het gelukt dat de meiden besloten hebben, om in fase’s te gaan staan, vorige week stond Daisy en nu staat Ziva- kan ik Diezel en Ziva niet los laten, want anders kan ik direct door naar de dierenarts voor een morning- afterpil.
Dus heb ik besloten om er een spannende wandeling van te maken, want elke keer dezelfde pismail gaat ook vervelen. Dat is ongeveer hetzelfde als wij mensen elke keer weer dezelfde boek moeten lezen, wauw daar moet je toch niet aan denken.
De wandeling van deze ochtend mocht ook weer niet te lang duren, want Ziva en Diezel mogen straks met ons mee naar de stad. Lekker over de markt kuieren en even in de etalages gluren.
We lopen dan ook richting huis om even lekker te eten en voor mij een bakkie groene thee met honing.
Diezel kan hier ontzettend van genieten en voor Ziva is het sowieso ontzettend goed om haar sociale vaardigheden even op te vijzelen. Gelukkig vinden beide boelies het heerlijk om in de stad te lopen als ze maar bij ons mogen zijn.
