Je voed de pups helemaal verkeerd op! Melden mijn huisgenoten 🙁
Voor de zoveelste keer staan we stil! Wachten en dan gaan we weer verder. Dit doen we ongeveer twintig keer in nog geen tien minuten. Ons uitlaatronde duurt daarin tegen best lang terwijl we nog geen 200 meter verder zijn. Op een gegeven moment begint dan ook de ouder hond die met ons meeloopt luid te zuchten –behalve onze gekke Mac-.
Puppy’s opvoeden is ook best een “Hell of a job” waar je niet licht tegen aan moet kijken. Daarom neem ik ook altijd Mac mee met de puppy ronde. Mac verliest zijn geduld nooit! Hij protesteert niet als ik voor de zoveelste keer stil sta en “Terug” roep. Drie honden komen dan ook huppelend terug en lopen de eerste 2 stappen achter me aan om daarna met volle overgave weer naar voren te vliegen.
Mac doet dan ook enthousiast en heel blij met ze mee. Mac is sowieso een heerlijke vent waar ik echt wat aan heb in onze uitlaatronde. Hij schrikt nergens van, hij corrigeert de pups niet, hij reageert niet op andere honden, mensen, auto’s en fietsers waardoor de pups het echt allemaal zelf moeten uitzoeken. Het enige wat pas echt geweldig is, is dat de pups altijd een baken bij zich hebben die in alle situaties stabiel is. Dat was Diezel ook altijd en dat is zo heerlijk.
Daisy die is ook best stabiel, maar sommige honden moet ze nu eenmaal niet “vooral Stafford ’s en die lopen hier genoeg”. Ze doet ook graag mee als er iets is onderweg die ze net zo spannend vind als de pups, dus niet echt de voorbeeld dat je graag wilt hebben tijdens je uitlaatronde. Ook corrigeert ze de pups graag als ze denkt dat het nu wel genoeg is met dat “niet luisteren”.
Dan heb je mama Ziva! Nou als je één hond niet mee wilt hebben met de pups dan is het mama Ziva wel. Natuurlijk heb ik het geprobeerd, want Ziva speelt onderweg wel heel leuk met haar kroost, wat echt super is om te zien. Maar ze leert deze jonge grut ook de verkeerde dingen namelijk: “het achterna zitten van fietsers, mensen, auto’s, honden” en dat is totaal niet handig als je, je honden aan het socialiseren bent.
Ook corrigeert ze de pups al bij de eerste “terug” en als ze aan mij merkt dat ik mijn geduld begin te verliezen maakt ze gelijk korte metten met het gedrag van de pups. “Oh wat handig!” hoor ik jullie al roepen, maar geloof me daar is echt niets handigs aan –Ziva is zoveel strenger dan mij, dat de pups dan kleine soldaatjes wordt die niet uit het gareel durven te lopen, en een pup die niets mag leert ook nooit van zijn fouten -. Ook mag geen enkele hond bij ons in de buurt komen van mama Ziva. Dit is werkelijk “Not done “ de pups moeten in alle tijden goed beschermd worden.
Om Ziva mee te nemen had ik dan ook al heel snel afgeleerd en ik heb mezelf beloofd om dit niet meer te doen. Mac is dus de gelukkige die mee mag als oppas broer of hij hier heel blij is geen idee, maar het scheelt mij één keer extra wandelen :-). Ook kan ik ze alle drie lekker losgooien op het uitlaatveldje tussen de flats en dat is weer heerlijk om de pups het één en ander los bij te brengen.
Twee pups! Ik was even vergeten hoe lastig het is om twee pups tegelijk op te voeden en vooral buiten. Mijn armen zijn veel te kort en als je denkt ik doe even snel een rondje kan je dat gewoon op je buik schrijven. Stil blijven staan en “terug” roepen dat is de mantra die je continu herhaalt. Natuurlijk heb je dagen waar je eindelijk denkt “Oh ze hebben het begrepen”, dan lopen ze het hele rondje keurig achter je en heb je de wandeling van je dromen.
Maar dat lukt precies 1 a 2 dagen en dan beginnen we gewoon weer gezellig op nieuw. Ook het vechten samen aan de lijn is een ware crime. Mijn armen zijn echt letterlijk veel te kort en om ze uit elkaar te houden moet ik echt al mijn kracht tevoorschijn halen. Toen ze nog kleine puppenduppen waren, toen had ik hier niet zoveel problemen mee, maar nu is het eigenlijk niet te doen.
Soms werkt mijn woordje “No” om het te stoppen, maar dan moeten ze echt wel hun goede bui hebben. Ik kreeg ook van het thuisfront al snel te horen dat het opvoeden van de pups dit keer te wensen overliet. Geloof me daar wordt je niet vrolijk van als je de hele dag politieagentje speelt en je buiten meer stilstaat dan dat je loopt – ik loop daarom ook naar het uitlaatveldje bij de flats en laat ze dan lekker los. Hoe relaxed is dat! -. Na een tijdje goed gesputterd te hebben over de venijnige woorden van mijn mede huisgenoten ben ik eens goed naar het gedrag van mijn puppen kinderen gaan kijken.
Mijn conclusie is dat er nergens te wereld zulke goede opgevoede pups bestaan dan hier bij mij! Uh oké ik overdrijf een beetje en ik moet jammer genoeg wel toegeven dat alles net iets strakker kan. Het begint al als we naar buiten gaan! Het naar buiten stormen is daarin een veel beter woord dan naar buiten gaan. Eerst komen er twee pups aan en dan ik en Mac sluit zoals het hoort onze karavaan.
Ook het vastklikken van de riemen wordt in vogelvlucht geregeld en over het losklikken van de riemen maar niet te spreken. Het spelen in huis is ook net iets te, de pups rennen over de banken, tafels en stoelen. Terwijl Mac en Daisy dit echt niet mochten. Als ik alles een beetje geïnventariseerd heb om ik tot de conclusie dat mijn huisgenoten een heel klein beetje –echt maar een millimeter- gelijk hebben.
Spelen met elkaar op de bank mag, maar rennen en vliegen gewoon op de grond. Ik ga als eerste door de deur bij weggaan en terugkomen. Als de riem omgedaan wordt gaan we zitten en ook bij het losklikken zitten we rustig. Ik moet zeggen dat de pups hier veel rustiger van worden en ik ook.
Op puppy cursus doen we het sowieso heel goed, maar dat is boerboel eigen die willen overal de beste in zijn, tot ze een jaar of anderhalf zijn dan kunnen ze het ineens niet meer en kan je bijna overnieuw beginnen 🙂 – zo heb ik met Diezel drie keer E.G gedaan en twee keer VEG, maar ik moet wel eerlijk bekennen dat het meer aan mezelf lag dan aan Diezel – Maar zover is het nog niet ! Laten we eerst nog maar flink genieten van deze heerlijke tijd.