Waar Diezel is, is Job! En daarom leert Job ook alle verkeerde dingen van zijn Opa. En dat vind opa best gaaf!
Jammer genoeg hebben we nog een dove boerboel in onze roedel, zijn naam is Diezel. Alleen is Daisy echt doof en doet Diezel maar alsof. Hij vindt dit wel heel makkelijk en ik verdenk hem ook, dat hij dit afgekeken heeft van Daisy. Diezel heeft zijn hele leven al een luister probleem, al had ik dit aardig onder controle. Maar sinds kort heeft hij zijn niet luisteren, of zoals ik het vroeger noemde “SAA periode (schijt aan Anita)” weer opgepakt en verfijnt.
Nu kan ik hier aardig mee omgaan, want ik heb plenty “Diezel ervaring”. Maar nu hij besloten heeft om zijn kunde door te geven aan zijn kleinzoon, word dit toch wel een beetje lastig! Ach noem het maar gewoon “heel vervelend”. Als ik mijn grote stoere boerboel hiermee confronteert, zegt hij heel enthousiast “ik ben een opa vrouwtje! En die mogen alles”. Nou ga hiermee maar eens tegenin! Dit zijn mijn woorden en nu pikt hij deze gewoon even in, om dit zinnetje tegen me te gebruiken.
“Diezel alsjeblieft! Luister nou eens naar me”, roep ik radeloos naar mijn ventje. “Je kan Job niet alle ondeugende dingen leren!” “Hij is nog jong en je brengt hem nog eens in hele grote moeilijkheden”, zeg ik nogmaals hopend dat ik eindelijk doordring in die hersenen van mijn opa. “Oh nou doe je alsof ik mijn kleinzoon in gevaarlijke situaties brengt” zegt Diezel nu een beetje boos.
“Ja dat probeer ik je te vertellen” zeg ik kalm, deze antwoord had mijn ventje niet verwacht en loopt snel van me weg. We wandelen heel graag met Danielle en Job, Job is de kleinzoon van Diezel en uiteraard de zoon van Ziva. Job is nu 9 maanden oud en word al een grote vent. Maar doordat Diezel hem het goede voorbeeld, niet dus, toont. Beland die arme Job steeds in vervelende situaties en luistert voor geen meter.
Want roept Job “mijn opa zegt dat het kan! Dat ik al groot genoeg ben, om mijn eigen verantwoordelijkheid te dragen”, “al weet ik niet zo goed wat dit betekend”, mompelt Job er zachtjes achteraan. Boos kijk ik Diezel aan “zie je nou wat je aan het doen bent, domme boerboel!” zeg ik in zijn grote flappers, die het toch niet doen.
We zijn heerlijk aan de wandel en zoals gewoonlijk hebben we een nieuwe weg gevonden. Hier kunnen de honden heerlijk los rennen en we genieten dan ook weer enorm. Alleen met een Diezel die van alle veilige wegen een uitdaging kan maken, krijgt het nu ook weer voor elkaar, om van deze weg een drama te maken. Ten eerste kunnen we roepen wat we willen, maar Diezel zijn oren zijn weer grandioos kapot. En tja alles wat Diezel doet, is voor Job een feestje.
Job zijn oren hangen er net als bij Diezel ook nutteloos bij. Als Diezel dan ook besluit om lekker in de Maas te gaan zwemmen, al snap ik echt niet waarom je dat nu perse zou willen, het is vreselijk koud, wil Job niet achterblijven. “Diezel nee!” Roep ik nog, maar Diezel kijkt niet eens om en rent naar beneden de wal af om zo het water in te gaan. Job is gek op water en aarzelt dan ook geen moment om zijn opa achterna te gaan.
Ziva die net als Daan en mij niet snapt waarom zwemmen met deze temperaturen zo leuk is, kijkt mij even wanhopig aan. “je kind en vader willen niet luisteren meisje” fluister ik in haar flappers. “Je papa wordt steeds ondeugender naar mate hij ouder wordt” zucht ik frustrerend. Even overweeg ik ook naar beneden te lopen en Diezel er uit te halen, maar als ik naar het water kijk is het toch niet zo’n goed plan.
Maar voor Job is dit veel te gevaarlijk en nu hij de smaak te pakken heeft, bedenkt hij zich geen moment en wilt nu ook best een baantje gaan zwemmen. “Nee Job!” gillen Daan en ik tegelijk en we proberen die twee mannen met alle lekkers dat we bij ons hebben naar ons toe te lokken. Het lijkt wel alsof Diezel tegen Job heeft verteld dat ze zich niet laten omkopen.
Want ook Job wil niet voor al dat lekkers omhoog komen. Hij kijkt ons zelfs niet aan en begint de andere kant op te lopen. En dit betekend dat hij op zijn gemak verder de Maas in loopt. De vreselijke beelden beginnen onze gedachten in te stromen. Danielle kan het dan ook niet meer aanzien en rent naar Job toe. Ondertussen loopt Job verder en kan Danielle er net niet bij.
Als Diezel eindelijk bedenkt dat het nu wel weer genoeg is, komt op zijn gemak het water uit. Hij doet net alsof er helemaal niets aan de hand is. Job die laat zich eindelijk omkopen en komt ook het water uit. Wauw wat een opluchting! Snel besluiten we dat dit genoeg spanning is en lijnen we onze donderstenen aan.
Maar daar is Diezel het niet mee eens en gaat er snel vandoor! Oh wat heb ik een ondeugende opa. Gelukkig is hij ook enorm nieuwsgierig en kan Nicky hem uiteindelijk naar zich toe lokken, en lijnt hem snel aan. Diezel en Job snappen niet waar wij ons zo druk over maken. “Het is maar water hoor vrouwtje” roept Diezel verontwaardig. “Nou Diezel je hebt het weer voor elkaar om Job zijn leventje in de waagschaal te leggen”, “Bravo ik ben supertrots op je”, roep ik boos naar hem.
Job heeft totaal niet in de gaten dat hij iets heel spannends heeft gedaan. Hij vond het heerlijk om samen met opa te zwemmen. Want opa is zijn held, zijn voorbeeld en overal waar opa gaat daar is Job ook.
