Alleen maar omdat deze piept zodra je er een poot op zet!
Mac slaat met zijn grote poot keihard op een zacht klein donzig ding en het beoogde doel heeft hij bereikt, want er komt een hard gepiep onder zijn poot vandaan. Dit lokt uit tot meer en weer heft Mac zijn poot op om het kunstje te herhalen. Het gepiep onder zijn poot wordt harder en harder en Mac wordt met elke piepje enthousiaster.
Als zijn enthousiasme op zijn hoogtepunt is, springt hij in speelhouding en begint om het piepding heen te rennen om af en toe springend met zijn poot het piepgeval aan te raken. Piepend duikt het ding ineen en af en toe denk ik echt dat het piepgevalletje vermoord word. Mac geniet met volle teugen en af en toe moet ik hem er even aan herinneren dat hij het piepbeestje echt rustig moet behandelen.
Er loopt ondertussen een vrouw met haar bruine labrador aan de andere kant van de straat en kijkt toch wel een beetje verschrikt onze kant op. Ondertussen ben ik druk bezig om het voor alle partijen het tot een goed eind te laten komen, want ik heb nog steeds een dolgelukkige Mac die het kleine pluizenbol wel heel erg geweldig vind. Vooral om de fantastische geluiden die deze zwarte haarbal maakt.
Ook Cloontje vindt hem geweldig en doet gezellig met Mac mee. Samen springen ze er omheen en slaan af en toe met hun grote poten bovenop het bolletje die dan als een bezetene begint te piepen al lijkt het nu wel op schreeuwen. Mensen om ons heen blijven nu dan ook even staan en beginnen luid te praten tegen elkaar.
Natuurlijk weet ik best waar ze het over hebben. Eén van de zinnen luid vast ‘moet je die grote honden zien? Dat er niemand ingrijpt’. Mac begint aan zijn nieuwe rondje ‘om het pluisding rennen’ en Cloontje die bedenkt dat ze er vast ook wel mee kan schudden, alleen vind ik dit te gortig worden en vertel mijn kleine puberdame dat we dit niet gaan doen en zetten haar even aan de kant voor een time out.
De kleine pluizenbol draait zich zo op zijn rug mijn kant op om dicht bij me te liggen. Natuurlijk wilt hij gewoon een snoepje en die kan hij krijgen. Dit willen de andere honden ook en na een lichte snack gaat het spel gewoon weer verder. Chibi daarin tegen vindt het allemaal maar een beetje een gedoe en blijft gezellig toekijken.
Natuurlijk doet ze af en toe net als haar zus en broer haar poot bovenop de piepende pluizenbol, maar heeft er niet zo’n plezier in als die andere twee clowns. Hoe mater het spel heftiger wordt hoe harder deze heerlijke bolletje wol begint te schreeuwen en dat wordt de mevrouw met de labrador te gortig.
Terwijl ze net onze straat inloopt keert ze om en rent bijna de straat weer uit om een hele andere richting te kiezen. Natuurlijk moet ik hier wel een beetje om gniffelen. Waarschijnlijk ziet ze het allemaal al helemaal gebeuren ‘een zwarte pluizenbol verscheurd door drie grote honden’ en het idee dat zij dit moet aanschouwen is misschien wel iets te spannend. Of misschien doe ik te negatief en kon haar hond het niet zo goed aanhoren en wilde deze mooie meid die arme pluizenbol wel helpen – dit zou Ziva ook hebben-. Ondertussen gaat het spel bij mijn benen gewoon door totdat de eigenaren oftewel baasjes van het pluizenbol door willen lopen.
‘Indy!’ kom op we gaan weer verder!’ roepen de baasjes in koor en na een beetje overredingskracht gaat Indy de kleine pluizenbol weer op vier poten staan en gaat er als een haas vandoor. Wauw wat kan de kleine zwarte chihuahua hard rennen zeg.
Mijn honden kijken hem dan ook iets beteuterd na. ‘Dit was toch wel een heel leuk spelletje’ zie je ze denken. Ik loop ook weer verder en omdat ik toch vind dat ze heel lief voor Indy zijn geweest krijgen ze alle drie een heerlijk snoepje.
Dit ziet Indy en voordat zijn baasjes het door hebben staat Indy weer op twee poten tegen me aan voor een over heerlijke snack. Tja dit is teveel verleiding voor mijn honden en als ik ze alle vier een voertje heb gegeven begint het hele spel weer van voren af aan. Springend, piepend, gillend, slaan met de poten, en Cloontje zelfs schuddend, spelen Indy, Cloontje, Mac en af en toe Chibi gezellig weer met elkaar. Het is een gezellige boel al denkt de hele buurt dat er vandaag een klein piephondje heen is gegaan en natuurlijk hebben die drie gemene grote honden van hier verderop het gedaan.
Gelukkig zijn mijn honden inclusief Daisy al moet ik wel goed op haar letten gek op Indy de chihuahua en dit is visa versa. Waar ik ook loop met mijn honden Indy komt altijd even gedag zeggen. Ook al ligt hij dan continu op zijn rug 🙂