Diezel wilt graag een lotgenoot, dus creëert hij er zelf één!
Hij kan er duidelijk niet meer tegen om de enige manke te zijn in Huize Elkerbout! “Het is gewoon gemeen en totaal niet leuk” denkt onze oudste telg bij zichzelf. Dagen heeft hij zijn hersenen laten kraken –wat op deze oude leeftijd best lastig is-, maar hij kwam er niet goed uit. Soms moet je er ook niet over blijven piekeren, maar gewoon loslaten. Dan komt de oplossing vanzelf aanwaaien.
Oud worden gaat vanzelf daar hoef je helemaal niets aan doen. Al moet ik wel bekennen dat dit eigenlijk geleidelijk aan gaat, alleen je merkt het pas op een ochtend als je niet meer zo soepel op kan staan. Ook het lopen gaat lastig en je herinnert je niet alles meer. Als je dan tijdens de wandelingen wordt behandeld als een oude vent, dan kan je oprecht zeggen “wauw ik ben nu toch echt oud geworden, wanneer is dit gebeurt?”.
Maar nu is hij het zat alsmaar de enige kreupele in de familie te zijn –al doet zijn vrouwtje af en toe goed met hem mee en dat doet hem dan ook best goed. Het vrouwtje is zo ontzettend solidair!-. Hij wilt niet meer het buitenbeentje zijn. Altijd maar dat gepiep en geklaag als één van de boelen de pech heeft om met hem ingedeeld te worden voor een wandeling.
Als je nu denkt “maar Ziva die vind het toch gezellig om met jou te wandelen”, “dan kan je dat gewoon vergeten” roept Diezel wanhopig. Zodra we de straat al uit zijn dan begint ze te zuchten en te steunen en roept nog net niet “kom op ouwe zit niet zo te treuzelen, loop nu eens door”. Natuurlijk zegt ze het allemaal niet hardop, want zo’n goede opvoeding heeft ze wel genoten, maar ik ken mijn dochter van haver tot gort dit is zeker wat ze bij zichzelf denkt.
Daisy ligt heerlijk op haar prinsessenkussen voor de schuifpui te slapen en als Daisy slaapt dan is ze ook echt helemaal van de wereld. Hele bomen zaagt ze in haar eentje om. De schuifpui staat open, want de lente is eindelijk gearriveerd in ons kikkerlandje. Diezel die tegenwoordig meer buiten dan binnen leeft – dit komt omdat hij steeds vergeet dat hij al buiten geweest is en loopt hij voor de zoveelste keer weer naar buiten. Dit kan hij heel lang volhouden, totdat we hem uit die cirkel uithalen dan gaat hij lekker slapen-
Soms lijkt het alsof Diezel zijn plaats in de roedel heeft afgestaan, maar dat is maar schijn. Als Diezel perse ergens wilt liggen dan gaat hij gewoon naast diegene staan en wacht net zolang totdat ze uit frustratie opstaan. Vooral Daisy en Ziva worden zo vaak van hun plaats weggestuurd –en ook Mac is de pineut, alleen die kent zijn opa heel goed en doet het soms gewoon lekker terug-.
Diezel die is best duidelijk “of je staat gewoon op of anders zorg ik er wel voor dat je op staat”. Dit is hetzelfde met een doorgang! Als Diezel er door wilt dan wilt hij erdoor en daar gaat hij niet voor opzij. Ja oud zijn heeft echt een voordeel, want je kan echt alles doen zonder dat men daar heel boos om wordt. Natuurlijk wordt er wel gegromd naar onze oude knar, maar zolang de meiden het doen denkt hij “ach joh stel je niet aan” en gaat hij verder met wat hij voor elkaar wilde krijgen. Doet Mac het dan is zijn tactiek “of hij loopt weg”, “of hij gromt terug”. Als hij besluit terug te grommen dan stopt Mac ermee en neemt hij de kuierlatten en geeft Diezel zijn zin.
Natuurlijk loopt het ook wel eens uit de hand, want beide reuen zijn aan elkaar gewaagd en dan moeten we de kemphanen even vertellen dat ze lief voor elkaar moeten zijn. Gelukkig hebben ze beide nog respect voor het vrouwtje en geven ze mij altijd gelijk- altijd fijn dat er nog iemand is die mij gelijk geeft, daarom heb ik honden genomen die trappen daar nog in 😉 -.
Maar ik dwaal uiteraard weer enorm af zoals jullie al van mij gewend zijn. Daisy ons prinsesje ligt dus heerlijk voor de schuifpui te slapen en droomt van enorme grote botten en knappe kerels. Haar droom wordt wreed verstoord door een grote manke boerboel die probeert binnen te komen.
Nu zijn manke oude boerboel ventjes niet meer zo gracieus als vroeger. Natuurlijk in zijn dromen is hij nog een lenig jong ventje en probeert heel snel en met veel klasse over Daisy te stappen. Nou geloof me een olifant in een porseleinkast is er helemaal niets bij, wauw wat een lompe vent is onze Diezel. Al denkt hij waarschijnlijk bij zichzelf –en ja echt waar je ziet hem er ook nog bij denken- “als ik nu snel over haar heen stap, dan merkt ze er niets van”.
Nu had hij één ding een beetje onderschat en dat is zijn “evenwichtsorgaan” die is ook niet meer zo goed als je ouder wordt. Diezel merkt dit als hij met één poot over Daisy stapt en merkt dat de rest van zijn lichaam ook moet volgen. Alleen is dit toch wel een lastig dingetje merkt hij al snel. Terwijl hij nog met zijn gedachte bij “zo even snel over Daisy heen” wordt hij duidelijk belemmerd door zijn achterste poten die toch wel wat moeite hebben met deze gedachten gang.
Even blijft hij doodstil staan en dan zie je hem denken “ach wat maakt het uit ik spring er gewoon over”. Daisy die door al die tumult boven haar hoofd toch wel wakker is geworden kan jammer genoeg niet meer reageren. Diezel die het enige doet om zijn koppie te redden is een sprong maken. Alleen heb je weleens een oude vent over een hekje zien springen? Nee want dat kan de meeste niet meer. Nou Diezel dus ook niet en hij springt zo met zijn achterpoten boven op Daisy.
Daisy schrikt en gilt uit van de pijn! Dit krijgt Diezel voor zijn kiezen en weg is onze vent –ja dan kunnen ze ineens wel hard lopen-. Arme Daisy haar hele schouder is verdraait –het is echt geen pretje om een boerboel van 70 kilo bovenop je te krijgen-. Snel masseren we Daisy haar spieren maar ze blijkt hem goed verdraait te hebben. Arme meisje ze is nu ons hinkende prinsesje.
Nu heeft Diezel wel zijn zin, want hij mag nu samen met Daisy wandelen. Twee hinkende boerboelen door de straat. Samen snuffen en samen drentelen wat heeft Diezel het naar zijn zin. Arme Daisy piept af en toe wat om haar heen “vrouwtje ik vind het helemaal niet leuk dat mijn pootje zeer doet”.