Waren wij altijd heel vroeg in de morgen! Want mijn boelen zijn super sociaal! – tenminste dat is mijn mening 🙂 –
Het is nog heel vroeg in de ochtend en mijn achterbuurman loopt rustig zijn huis uit, om relaxed naar zijn auto te lopen voor een nieuwe mooie werkdag. Als ik naar mijn buurman kijk moet ik toch stiekem even lachen. Herinneringen komen vanzelf naar boven en ik kijk naar mijn drie boelen die rustig naast me lopen om af en toe al het pismail op zich te nemen.
Een paar jaar geleden was het nog heel anders toen kwam de buurman argwanend zijn voordeur uit en keek wanhopig om zich heen. Vaak rende hij weer terug naar binnen als hij één van mijn boelen aan zag komen lopen, om na een paar minuten weer naar buiten te komen om het hele tafereel weer te herhalen – vaak moest ik dan stiekem lachen omdat ik dan bij mezelf dacht ‘die is weer te laat op zijn werk’. Mijn visie was toen de tijd ‘alle honden moeten gewoon even lekker los kunnen lopen!’. Dit was voor mijn buurmensen toch best even schrikken en niet altijd even grappig.
Hoe vaak ik ze niet uitlegde dat mijn boerboelen mensen gewoon enorm leuk vinden en daarom gewoon even goedendag kwamen zeggen, was niet op één hand te tellen. Het maakte niet uit de buurmannen waren niet gecharmeerd van mijn boelies en werden op een keer niet echt aardig meer. Hoe vaak er niet gedreigd werd om de politie erbij te halen is niet te tellen, maar zover is het nooit gekomen – ik was meestal al weer binnen voordat de politie arriveerde-.
Ik heb mijn buurman al een keer ’s morgens vriendelijk verteld, toen er een boerboel hem kwam begroeten en hij helemaal uit zijn panty ging, dat als dit het enige spannends is wat hem die dag overkwam hij een perfecte dag tegen moet kon zien. Lachend loop ik vandaag verder en bedenk me hoe vreselijk naïef ik deze tijd was en vooral niet echt aardig voor mijn medemens.
Tegenwoordig heb ik dit soort ideeën maar uit mijn hoofd gezet en bedacht dat mijn medemens niet klaar is voor mijn boerboelen. Mijn honden lenen zich niet om netjes naast me te blijven lopen, maar vinden het gras bij mijn buren veel lekkerder eruit zien. Als ik denk ‘oh het gaat goed ze blijven netjes naast me lopen’ gaat het twee seconden later fout omdat ze zo netjes zijn opgevoed om iedereen die ze zien netjes gedag te zeggen.
Het is dan ook niet netjes om de mensheid te straffen -door mijn onvermogen om mijn honden als bengeltjes te zien-, omdat ik vind dat mijn honden geweldig en heel lief zijn en geen monsters zoals de buren zo vroeg in de ochtend vermoeden als de boelen gezellig op ze af komen rennen om gedag te zeggen. Als ze dan ook nog de grenzen negeren die aangeeft wanneer de territorium van onze buren beginnen….is de end volgens iedereen –behalve ik zelf, want ik blijk heel volhoudend te zijn- volledig zoek.
Nu we weer twee pups hebben en ik nog steeds de neiging heb om ze ’s morgens los te laten lopen, doe ik het toch maar niet, want ik weet dat boerboelpups –en volwassen boerboelen- zo onvoorspelbaar zijn en het altijd fout gaat. Chibi is lekker onzeker en blaft naar iedereen die zich raar gedraagt – dat blijkt de hele wijk te zijn- en Cloontje is lekker ondeugend en denkt dat iedereen haar grootste vriend/is.
Om mijn buren dit keer maar te vriend te houden, houd ik ze gezellig vast en speel met de gedachte om Mac los te laten :-). Ja sorry mensen het blijft een tic die soms sterker is dan ikzelf. Maar Mac is zo ontzettend zeker van zichzelf en heerlijk in balans dat ik hem in alle gevallen gewoon lekker los kan gooien – lees mijn volgende weblog -, hij luistert perfect en ik ben ook zo ontzettend trots op hem.
Een jaar geleden hoefde ik dit niet te doen, want elke reu die Mac niet zag zitten werd genadeloos door hem afgestraft . Soms werd ik er radeloos van en hem lekker losgooien om zo door de wijk te wandelen was zeker geen optie of je moet ook ogen in je achterhoofd hebben. Nee mijn losloop actie met Mac was ook heel gauw voorbij. Na heel veel en intensief trainen is Mac een zekere vrije knul geworden die honden niet zo interessant meer vind om ze gaatjes te bezorgen – en ja hij is nog steeds een intacte reu :-)-.
Maar ik dwaal zoals gewoonlijk weer af en als ik de krantenbezorger aan zie komen fietsen en mijn boelen besluiten om hem tot staande te brengen, loop ik toch maar snel verder. ‘Oké ik houd ze wel gewoon gezellig aan de lijn’ denk ik snel en loop weer heerlijk verder terwijl de Merel zijn mooiste lied zingt.