Normaal gesproken denk je dat een bevalling voorbij is na eenbepaalde tijd maar bij Ziva niet (N) steeds weer wordt een pup geboren.
Het is 18 uur later dan toen de eerste pup geboren werd en Ziva verliest een moederkoek. De dierenarts waarschuwde me al dat er nog iets in de baarmoeder zit en dat was dus nog een moederkoek. Terwijl ik het nest weer opruim zie ik Ziva persen, snel ren ik naar haar toe en nog voordat ik mijn handschoen heb kunnen pakken zie ik een paar pootjes uit haar vagina komen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een paar flinke krachttermen heb gebruikt en heel voorzichtig heb ik Ziva geholpen om dit puppenmannetje uit haar te krijgen. De pup leeft niet maar voor Ziva geef ik het nog niet op. Als deze man eruit is begin ik gelijk met wrijven, slijm uit te zuigen en zelfs Ziva laat ik nog een poging doen. We denken zelfs dat we hem zien bewegen en worden nog fanatieker samen.
Het is hartverscheurend als je, je lieve moederteef ziet werken om haar pup levend te krijgen. En die blik in haar ogen vertellen mij meer dan honderd woorden, ik wil dan ook nooit iemand meer horen vertellen dat dieren geen emotie voelen bij het overlijden van een dierbare. Gevochten hebben we samen terwijl we wisten dat dit een verloren strijd zou zijn.
En dan moet je het gewoon opgeven hoe moeilijk het ook is en jammer genoeg staat opgeven bij Ziva en mij niet in onze woordenboek dus na onze poging die helemaal mislukt leg ik de overleden pup op de aanrecht en pak snel een levende pup om haar te laten zien “kijk hier een pup om voor te zorgen”. Het werkt Ziva stort zich op dit levende pup en gaat na een flinke wasbeurt weer terug naar haar andere pups.
Snel leg ik de overleden pup in de schuur om daarna in de vriezer te leggen. Door de adrenaline die nog steeds door mijn aderen stroomt kan ik snachts niet in slaap komen, en dat blijkt ook heel goed te zijn want Ziva wordt ineens helemaal niet lekker en heeft koorts. Getver ik geef haar water en ga even een stukje met haar lopen. Ondertussen heeft ze weer weeën en ik denk eigenlijk dat dit komt doordat er misschien nog allemaal viezigheid uit haar vulva moet komen. Het was allemaal geen pretje en best een hele zware dag voor haar.
Om 9 uur bel ik de dierenarts voor overleg en zij bevestigd dat er best nog veel troep in haar lichaam kan zitten die deze reactie kan geven. Ik geef in overleg Ziva nog een calciumspuit en spreek met de dierenarts af als haar koorts niet naar beneden gaat dat ik weer zou bellen.
Dan zie ik weer een sliert uit haar vulva komen en ik trek daar heel voorzichtig aan bij elke wee en ja hoor weer een deel van een moederkoek. Ziva die heel argwanend is springt gelijk op en wil zien wat het was en eet het snel op voordat ik boe of bah kan zeggen.
De smerige puppytrainingsmatje weghalen en terwijl ik deze vuile weggooi en terug loop naar Ziva zie ik tot mijn grote schrik dat Ziva aan het bevallen is….ooh echt zo erg van mezelf maar de krachttermen komen ongemerkt uit mijn mond en daarom ook weer sorry, ik heb nog nooit zoveel krachttermen gebruikt in twee dagen, en ik roep heel dom “wacht even, want ik moet mijn handschoen pakken! ”.Alsof mijn meisje daarop zou willen wachten, maar dit pup is ook echt overleden en dat kan ook niet anders dus het is best moeilijk om deze geboren te laten worden.
Bij elke wee trek ik mee en dan kan ik hem er eindelijk uit trekken om in één snelle beweging deze overleden groene pup in een puppytrainer te wikkelen zonder dat Ziva het door heeft. Laat haar een stuk moederkoek zien en leg deze overleden pup snel in de plantenbak. Dit wil ik mijn meisje niet aandoen en laat haar mijn handen zien, ze ruikt wel wat maar is niet zo fanatiek en loopt snel weer terug naar haar pups.
Bel weer met de dierenarts en we spreken af als de koorts en vloeiing voor drie uur niet minder is we dan een röntgenfoto komen laten maken. Alleen gelooft de dierenarts niet dat er nog meer in zit want hij voelde dat er iets in zat maar niet veel. Ik geloof hem en ik wil nu ook nog niet gaan rijden met Ziva, dat wil ik haar echt niet aandoen.
Per minuut zie ik mijn meisje vrolijker worden en het vloeien stopt, ook de koorts zakt en ’s middags heeft ze een normale temperatuur. Als ik ’s avonds een rondje met haar wandelt gaat ze ineens weer met haar vriendjes, en vriendinnetjes spelen en haar buik is weer helemaal in vorm zoals het hoort.
Wat een bevalling zeg! Echt heel heftig maar wel een hele goede ervaring die mij heel veel geleerd heeft. Na een uitgebreide analyse begrijp ik best waar het fout is gegaan Ziva had teveel pups voor de eerste bevalling, daardoor duurde de bevalling iets te lang voor deze overleden pups.
Zou een keizersnee misschien een betere oplossing zijn geweest bij zulke grote nesten? Nee ik denk het niet want misschien waren deze pups al veel te zwak en overlijden ze toch na een paar dagen of erger na een paar weken, en dit wil je helemaal niet meemaken, dit vond ik al heftig zat.
De natuur kan soms genadeloos zijn dat zien we nu maar weer, maar met mijn meisje en haar puppekinderen gaat het helemaal goed en ben dan ook een hele trotse oma!
En zelfs Diezel die kan het niet laten om af en toe zijn neus tegen zijn kleinkinderen aan te drukken en Ziva die vindt het allemaal prima en geeft haar papa een flinke lik op zijn neus….
Ondertussen heeft Diezel al met zijn snuit in de bak mogen snuffen.
Ja ik ben gelukkig om dit mee te mogen maken….ik zeg altijd wie wil genieten van het mooie moet af en toe ook het vervelende deel accepteren…..zo kan je er nog veel meer van genieten als het goed gaat.