Haar bloedoor is gesprongen! Wat is dat een vreselijk gezicht:-(
Mam kom eens naar Daisy haar oor kijken! Roept Sammy als ik deze vroege zaterdag naar beneden loop. Haar oor is volgens mij veel dunner geworden zegt ze heel blij en enthousiast. Ik loop naar de keuken waar Daisy op haar kleedje onder de tafel ligt te slapen.
En wat ik dan zie is heel heftig! Ja Daisy haar oor is veel dunner geworden, dat is een feit, maar ze zit onder het bloed! Haar flank, poten en vooral de kleden waar ze op ligt zien er niet uit. Schat zeg ik heel voorzichtig het klopt haar oren zijn praktisch leeg maar ze is heel wat bloed verloren.
Ik geef haar snel iets te eten en daar reageert ze gelukkig goed op, voor de rest blijft ze heel stil liggen, met haar kop op de grond, alleen haar staart maakt overuren. Snel laat ik de andere honden even plassen om daarna mijn kleine meid te verzorgen.
Drinken doet ze gelukkig goed en ook een paar brokjes smaken haar ook best, al is dat geen graadmeter want zodra een lichaam te veel bloed verliest krijg je een honger gevoel. Maar is mijn idee zodra ze wat te eten en water naar binnen krijgt, kan haar lichaam weer een beetje op kracht komen.
Het zijn deze weken echte rampweken voor mij! Ik kan er namelijk niet zo goed tegen als er iets mis is met mijn kids, vent of dieren. Ik ben een controlefreak , dus zodra ik helemaal niets kan doen om het weer naar mijn hand te zetten, ga ik letterlijk flippen.
Zo kom ik anderhalve week naar beneden en zie tot mijn grote schrik dat Daisy een beginnend bloedoor heeft. Het was nog geen heftige maar….dat kan niet lang meer duren. En daar had ik gelijk in, dat het nog erger kon bleek al snel.
Rijpen! Dat is wat ik van een bloedoor weet, gewoon laten zitten en dan kan het vanzelf wegtrekken. Dat zou ook het allerbeste zijn! Maar zo zit ik niet in elkaar, en helemaal niet als ik zie hoeveel pijn ons prinsesje heeft.
Naar de dierenarts en die komt tot dezelfde conclusie hoe vervelend dit ook is, de oor moet rijpen. Nu ingrijpen zou niets opleveren, en de oor is dan zo weer gevuld. De tegendruk moet de haarvaatje die geknapt is weer afknellen en dan kunnen we de oor leegspuiten.
Werkt dit niet dan moet ons prinsesje geopereerd worden! Dat is het verhaal en zo moeten we handelen. We gaan een verschrikkelijke tijd tegen moet! Daisy wilt niet haar oren laten druppelen, terwijl daar de oorzaak van de bloedoor zou kunnen zitten. Twee keer daags druppelen luid het advies van Yolanda onze dierenarts, je maakt een grapje vraag ik haar lachend, terwijl we Daisy net met zijn drieën hebben moeten vasthouden, zodat ze even in haar oor kon kijken.
Ja sorry het moet echt en ik snap dat ik nu niet jullie favorietes dierenarts ben. Maar alles wat goed is voor ons prinsesje moet gebeuren! En hoe? Dat is ons probleem….. Nou en het werd al snel een onmogelijke opdracht! Daisy veranderd al snel in een woeste leeuw zodra ik met mijn oordruppels aan kom zetten.
Eén keer valt ze me aan en pakt zo mijn hand in haar bek, ik doe even mijn ogen dicht want ik weet wat er gaat komen, bel de ambulance maar vast, mijn hand is binnen no time geperforeerd. Gelukkig hield Daisy zich in en snipte alleen maar pfff dat waren toch wel even benauwde momenten.
Facebook is echt een uitkomst voor dit soort vragen en als ik mijn probleem met mijn vrienden deel, krijg ik dan ook heel veel tips! Ik ben ook nog steeds iedereen enorm dankbaar! Zo was er een hele slimme tip en zodra ik deze hier typ gaat iedereen zich verbaasd afvragen waarom ik daar zelf niet aan gedacht heb, maar sorry ik heb daar geen moment aan gedacht! Namelijk pijnstillers……
Ik bel gelijk mijn dierenarts en die vind het een waanzinnig goed idee om ons prinsesje pijnstillers te geven, want dat heeft ze ook echt wel nodig, en laten we haar ook gelijk maar een antibioticakuur geven, zodat het niet heel erg is als het oordruppelen niet altijd lukt.
Ook een nylon muiltje was een tip die voor ons echt het verschil heeft gemaakt! Daisy was ook met muiltje niet handelbaar maar onze vingers en andere lichaamsdelen waren zo in ieder geval veilig voor de scherpe tanden van ons prinsesje, alleen we hadden nooit aan haar poten gedacht.
Zodra ze merkte dat ze door het muiltje erg beperkt was in het beschermen van haar oor, ging ze haar poten gebruiken. Na twee vesten verziekt te hebben door die scherpe nagels, en aardige krassen op mijn lichaam hebben we de moed opgegeven. Het werd zo’n traumatische ervaring voor haar maar vooral ook voor ons, dat we de pijp aan maarten hebben terug gegeven.
Al hebben we het wel een week volgehouden, dus ben sowieso best trots op onszelf 😀
Maar als Daisy tijdens het VEG examen en Mondiowedstrijd Kaiya haar vriendinnetje goed afsnauwt en zelfs een oor piercing geeft, weet ik het zeker. We hebben genoeg gewacht, ik ben er helemaal klaar mee!
Wij weer terug naar de dierenarts en gelukkig haar oor is rijp genoeg om uitgespoten te worden. Sasa onze mannelijke dierenarts heeft nog nooit zo’n grote bloedoor gezien en is onder de indruk. Hij wilt in eerste instantie dit gaan uitvoeren zonder verdoving, maar na het afraden van Nicky, Sammy en ik zelf geeft hij ons prinsesje toch maar een roesje.
Dat bleek de beste keus te zijn geweest, want wat er daarna volgde was anders heel pijnlijk voor haar geweest. Heel veel bloed kon Sasa weghalen, en terwijl ik hem assisteerde en Sammy even met duizelingsproblemen op de grond ging zitten, zagen Sasa en ik al snel de boosdoener van ons probleem. Op de plek waar de bloedoor is begonnen zat een enorme nagel.
Sasa kan hem met moeite eruit krijgen en daarnaast is er door de enorme druk een flinke snee ontstaan. Na een klein uurtje hebben we de oren leeg en is Daisy heel wat kostbare bloed kwijt.
We brengen haar weer bij en ook al vind Sasa dat we Daisy nog een uurtje in de spreekkamer moeten bij laten komen, nemen we haar toch mee de auto in. En dat hebben we geweten! Verplicht ijs eten bij Mac Donald en rondjes rijden, want Daisy ons prinsesje weigert de auto uit te komen. Na een uur hebben we haar zowat de auto uit moeten tillen en we waren dan ook dolgelukkig dat ze weer op haar kleedje in de keuken onder de tafel ligt. Bijkomend van haar bloedoor avontuur.
Het duurde nog geen dag en haar oor is weer net zo dik als voor het uitspuiten….ik heb me nog nooit zo gefrustreerd gevoeld. Al zat er wel een stemmetje achterin mijn hoofd te fluisteren, dat het bloed er zo uit kon lopen want er zit nog een hele gat in haar oor. Het moet dan ook lucht zijn die haar oor zo dik maakt denk ik dan snel. Maar ik weet wel beter dit is vocht en bloed de cortison die Sasa in haar oor heeft gespoten, heeft jammer genoeg niet zijn werk gedaan.
Gistermiddag kreeg ik dan ook een alarmeerde telefoontje van Ron mijn ventje, “Anita haar oor bloed enorm en is mega dik je moet nu de DA bellen”. Natuurlijk bel ik direct de DA en we besluiten dat een operatie nu nog de enige optie is! Maar dat kan pas na 10 dagen want anders heeft ook een operatie geen zin. Wond openlaten is het slimste want zodra je het afdekt komen er teveel bacteriën in.
Zo gezegd zo gedaan! We hebben ervoor gezorgd dat Daisy niet teveel klapperde ook het krabben aan haar oor is taboe, maar dan ga je naar bed…en heb je er geen controle meer over! Ze was dan ook helemaal alleen toen haar oor klapte en al het bloed wegliep. Dat vind ik dan toch wel het ergst, maar nu twee uur verder is ze weer schoon en slaapt ze heerlijk bij me.